INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 kwietnia 2012r. (data wpływu 10 kwietnia 2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 czerwca 2012r. (data wpływu 2 lipca 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zwolnienia od podatku świadczonych przez Wnioskodawcę usług szkoleniowych w dziedzinie bezpiecznej pracy na wysokości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 kwietnia 2012r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zwolnienia od podatku świadczonych przez Wnioskodawcę usług szkoleniowych w dziedzinie bezpiecznej pracy na wysokości.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 27 czerwca 2012r. (data wpływu 2 lipca 2012r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 18 czerwca 2012r. znak IBPP1/443-383/12/AW.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka cywilna rozpoczęła działalność od dnia 13 marca 2012r. Przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej jest między innymi działalność sklasyfikowana zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności pod numerem 85.59.B czyli pozostałe pozaszkolne formy edukacji. Spółka będzie prowadzić obowiązkowe szkolenia dla pracowników i pracodawców, takie jak: udzielanie pierwszej pomocy, bezpieczeństwo i higiena pracy, HACCP, bezpieczne użytkowanie oraz usuwanie wyrobów zawierających azbest. Szkolenia będą przeprowadzane zgodnie z zasadami określonymi w przepisach rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 27 lipca 2004r. (Dz. U. Nr 180, poz. 1860 ze zm.) w sprawie szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy. Rozporządzeniem określony został zakres takich szkoleń oraz wymagania dotyczące treści i realizacji programów szkolenia.

Szkolenia te nie będą przeprowadzane stacjonarnie w siedzibie Spółki, lecz w formie samokształcenia i kształcenia na odległość. Materiały szkoleniowe będą przez Spółkę opracowywane i przesyłane w formie papierowej lub na nośnikach elektronicznych. W razie konieczności, konsultacje będę mogły się odbywać drogą telefoniczną, elektroniczną lub pocztową. Po odbyciu szkolenia osoby w nim uczestniczące będą odsyłały Spółce rozwiązane testy i po uzyskaniu odpowiedniej ilość punktów będzie im wydawane stosowne zaświadczenie potwierdzające odbycie szkolenia.

W uzupełnieniu wniosku podano ponadto, że:

1. Spółka jest zarejestrowana do podatku VAT od dnia 25 maja 2012r. na podstawie utraty zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 9 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług.
2. Spółka nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty.
3. Spółka nie posiada statusu uczelni, jednostki naukowej PAN, lub jednostki badawczo-rozwojowej w zakresie szkolenia na poziomie wyższym.
4. Usługi szkoleniowe świadczone przez Spółkę, są innymi niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy VAT, pozostają one w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem uczestnika szkolenia i mają na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych.
5. Świadczone przez Spółkę usługi są usługami kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego. Forma i czas trwania szkolenia wynika z rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 27 lipca 2004r. w sprawie szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. z dnia 18 sierpnia 2004r.) § 15, a wymóg przeszkolenia pracowników wynika z art. 237³ § 1 i 2 Kodeksu pracy.
6. Spółka nie posiada akredytacji.
7. Usługi świadczone przez Spółkę nie są finansowane w całości ani w co najmniej 70% ze środków publicznych.
8. Zleceniodawcą usługi jest pracodawca i z nim Spółka zawiera umowę, Spółka przesyła zleceniodawcy materiały szkoleniowe oraz daje możliwość konsultacji telefonicznych.
9. Spółka dociera do klientów kanałami telefonicznymi i internetowymi. Po złożeniu zamówienia materiały samokształceniowe na płytach CD wraz z testami wysyłane są do klienta kurierem. Klienci zobowiązani są do zapoznania się z materiałami szkoleniowymi, rozwiązania i odesłania testów na adres pocztowy Spółki. Testy sprawdzane są przez inspektora BHP. Jeżeli ilość poprawnych odpowiedzi jest na poziomie minimum 60% – szkolenie uważa się za odbyte, czego potwierdzeniem jest wystawione zaświadczenie o ukończeniu szkolenia.
10. Uczestnikami szkolenia są pracodawcy.
11. Szkolenie ma na celu podniesienie świadomości zagrożeń wynikających z wykonywanej pracy oraz poznania zasad bezpiecznego wykonywania prac. Są to szkolenia pozostające w bezpośrednim związku z branżą uczestników i jest to również nabycie wiedzy do celów zawodowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, Spółka może korzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a...

Zdaniem Wnioskodawcy, może on korzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie wyżej wymienionego artykułu, ponieważ szkolenia z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy adresowane do pracodawcy, pracowników służb bhp, instruktorów i wykładowców tematyki BHP są usługami kształcenia zawodowego. Szkolenia z zakresu BHP są usługami kształcenia zawodowego również wówczas, gdy dotyczą pracowników pracodawcy niebędących np. służbą BHP. Ponadto forma i zasady przeprowadzania poszczególnych szkoleń są określone w odrębnych przepisach.

Zgodnie z Kodeksem Pracy (art. 237 § 1) niezbędnym warunkiem do wykonywania pracy jest posiadanie dostatecznej znajomości przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, a także wymaganych kwalifikacji lub potrzebnych umiejętności.

W uzupełnieniu wniosku Spółka stanęła na stanowisku, że może korzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług przy świadczeniu usług szkoleniowych w zakresie bezpiecznej pracy na wysokości na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. 1 wyżej wymienionej ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów zgodnie z rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Według art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy. Stosownie do art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

1. jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,
2. uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo – rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym

– oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Na podstawie natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 29 ww. ustawy zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

1. prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
2. świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty – wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
3. finansowane w całości ze środków publicznych

– oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Z uregulowań zawartych w wyżej cytowanych przepisach wynika, iż dla oceny tego czy usługi szkoleń świadczone przez Wnioskodawcę są zwolnione od podatku od towarów i usług na mocy art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a) ustawy, konieczne jest stwierdzenie:

1. czy są to usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego;
2. czy są prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.
   
   

Jak podał Wnioskodawca, nie jest on jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty w zakresie kształcenia i wychowania oraz nie posiada statusu uczelni, jednostki naukowej PAN, lub jednostki badawczo-rozwojowej w zakresie szkolenia na poziomie wyższym.

Oznacza to zatem, że Wnioskodawca nie jest podmiotem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT, nie może więc korzystać ze zwolnienia wskazanego w tym przepisie.

W dalszej kolejności należy przeanalizować czy można zastosować zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o VAT.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca będzie prowadzić obowiązkowe szkolenia dla pracodawców z zakresu bezpiecznej pracy na wysokości.

Zleceniodawcą usługi jest pracodawca i z nim Spółka zawiera umowę, Spółka przesyła zleceniodawcy materiały szkoleniowe oraz daje możliwość konsultacji telefonicznych. Spółka dociera do klientów kanałami telefonicznymi i internetowymi. Po złożeniu zamówienia materiały samokształceniowe na płytach CD wraz z testami wysyłane są do klienta kurierem. Klienci zobowiązani są do zapoznania się z materiałami szkoleniowymi, rozwiązania i odesłania testów na adres pocztowy Spółki. Testy sprawdzane są przez inspektora BHP. Jeżeli ilość poprawnych odpowiedzi jest na poziomie minimum 60% – szkolenie uważa się za odbyte, czego potwierdzeniem jest wystawione zaświadczenie o ukończeniu szkolenia. Uczestnikami szkolenia są pracodawcy. Szkolenie ma na celu podniesienie świadomości zagrożeń wynikających z wykonywanej pracy oraz poznania zasad bezpiecznego wykonywania prac. Są to szkolenia pozostające w bezpośrednim związku z branżą uczestników i jest to również nabycie wiedzy do celów zawodowych.

Tym samym, spełniony jest pierwszy ze wskazanych przez ustawodawcę warunków dla uzyskania zwolnienia z podatku od towarów i usług w myśl art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o VAT, tj. świadczone przez Wnioskodawcę usługi są usługami kształcenia lub przekwalifikowania zawodowego.

Pozostaje zatem konieczność zbadania, czy ww. szkolenia są prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a) tej ustawy.

Wnioskodawca wskazuje we wniosku, że świadczone przez niego usługi są usługami kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonymi w formach i na zasadach przewidzianych w rozporządzeniu Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 27 lipca 2004r. w sprawie szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. z dnia 18 sierpnia 2004r.) § 15, a wymóg przeszkolenia pracowników wynika z art. 237³ § 1 i 2 Kodeksu pracy.

Odnośnie szkoleń z zakresu bezpiecznej pracy na wysokości należy stwierdzić, że zgodnie z art. 207 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998r. Nr 21, poz. 94 ze zm.), pracodawca ponosi odpowiedzialność za stan bezpieczeństwa i higieny pracy w zakładzie pracy. Na zakres odpowiedzialności pracodawcy nie wpływają obowiązki pracowników w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy oraz powierzenie wykonywania zadań służby bezpieczeństwa i higieny pracy specjalistom spoza zakładu pracy, o których mowa w art. 237¹¹ § 2.

Na podstawie art. 207 § 2 Kodeksu pracy, pracodawca jest obowiązany chronić zdrowie i życie pracowników przez zapewnienie bezpiecznych i higienicznych warunków pracy przy odpowiednim wykorzystaniu osiągnięć nauki i techniki. W szczególności pracodawca jest obowiązany:

1. organizować pracę w sposób zapewniający bezpieczne i higieniczne warunki pracy,
2. zapewniać przestrzeganie w zakładzie pracy przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, wydawać polecenia usunięcia uchybień w tym zakresie oraz kontrolować wykonanie tych poleceń,
3. reagować na potrzeby w zakresie zapewnienia bezpieczeństwa i higieny pracy oraz dostosowywać środki podejmowane w celu doskonalenia istniejącego poziomu ochrony zdrowia i życia pracowników, biorąc pod uwagę zmieniające się warunki wykonywania pracy,
4. zapewnić rozwój spójnej polityki zapobiegającej wypadkom przy pracy i chorobom zawodowym uwzględniającej zagadnienia techniczne, organizację pracy, warunki pracy, stosunki społeczne oraz wpływ czynników środowiska pracy,
5. uwzględniać ochronę zdrowia młodocianych, pracownic w ciąży lub karmiących dziecko piersią oraz pracowników niepełnosprawnych w ramach podejmowanych działań profilaktycznych,
6. zapewniać wykonanie nakazów, wystąpień, decyzji i zarządzeń wydawanych przez organy nadzoru nad warunkami pracy,
7. zapewniać wykonanie zaleceń społecznego inspektora pracy.
   
   

W myśl art. 237⁵ ustawy Kodeks pracy, minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy, zakres tego szkolenia, wymagania dotyczące treści i realizacji programów szkolenia, sposób dokumentowania szkolenia oraz przypadki, w których pracodawcy lub pracownicy mogą być zwolnieni z określonych rodzajów szkolenia.

Stosownie do powyższego zostało wydane rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 27 lipca 2004r. w sprawie szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. Nr 180, poz. 1860 ze zm.), które zgodnie z § 1 określa:

1. szczegółowe zasady szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy, zwanego dalej „szkoleniem”;
2. zakres szkolenia;
3. wymagania dotyczące treści i realizacji programów szkolenia;
4. sposób dokumentowania szkolenia;
5. przypadki, w których pracodawcy lub pracownicy mogą być zwolnieni z określonych rodzajów szkolenia.
   
   

Zgodnie z § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia pracodawca zapewnia pracownikowi odbycie, odpowiedniego do rodzaju wykonywanej pracy, szkolenia, w tym przekazanie mu informacji i instrukcji dotyczących zajmowanego stanowiska pracy lub wykonywanej pracy.

W myśl § 3 ww. rozporządzenia szkolenie zapewnia uczestnikom:

1. zaznajomienie się z czynnikami środowiska pracy mogącymi powodować zagrożenia dla bezpieczeństwa i zdrowia pracowników podczas pracy oraz z odpowiednimi środkami i działaniami zapobiegawczymi;
2. poznanie przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy w zakresie niezbędnym do wykonywania pracy w zakładzie pracy i na określonym stanowisku pracy, a także związanych z pracą obowiązków i odpowiedzialności w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy;
3. nabycie umiejętności wykonywania pracy w sposób bezpieczny dla siebie i innych osób, postępowania w sytuacjach awaryjnych oraz udzielenia pomocy osobie, która uległa wypadkowi.
   
   

Zgodnie z § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia szkolenie może być organizowane i prowadzone przez pracodawców lub, na ich zlecenie, przez jednostki organizacyjne prowadzące działalność szkoleniową w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy.

Szkolenie osób będących pracodawcami, pracowników służby bhp oraz instruktorów i wykładowców tematyki bezpieczeństwa i higieny pracy prowadzą jednostki organizacyjne, o których mowa w ust. 1 (ust. 2).

Zgodnie z § 5 ww. rozporządzenia pracodawca organizujący i prowadzący szkolenie oraz jednostka organizacyjna prowadząca działalność szkoleniową w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy, zwani dalej „organizatorami szkolenia”, zapewniają:

1. programy poszczególnych rodzajów szkolenia opracowane dla określonych grup stanowisk;
2. programy szkolenia instruktorów w zakresie metod prowadzenia instruktażu – w przypadku prowadzenia takiego szkolenia;
3. wykładowców i instruktorów posiadających zasób wiedzy, doświadczenie zawodowe i przygotowanie dydaktyczne zapewniające właściwą realizację programów szkolenia;
4. odpowiednie warunki lokalowe do prowadzenia działalności szkoleniowej;
5. wyposażenie dydaktyczne niezbędne do właściwej realizacji programów szkolenia;
6. właściwy przebieg szkolenia oraz prowadzenie dokumentacji w postaci programów szkolenia, dzienników zajęć, protokołów przebiegu egzaminów i rejestru wydanych zaświadczeń.
   
   

Zgodnie z § 6 ww. rozporządzenia szkolenie jest prowadzone jako szkolenie wstępne i szkolenie okresowe.

W myśl § 7 ust. 1 ww. rozporządzenia programy szkolenia wstępnego oraz szkolenia okresowego, określające szczegółową tematykę, formy realizacji i czas trwania szkolenia, dla poszczególnych grup stanowisk opracowuje pracodawca lub w porozumieniu z pracodawcą – jednostka organizacyjna prowadząca działalność szkoleniową w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy, na podstawie ramowych programów szkolenia.

Programy szkolenia powinny być dostosowane do rodzajów i warunków prac wykonywanych przez uczestników szkolenia, a ich realizacja powinna zapewnić spełnienie wymagań określonych w § 3 (ust. 2).

Programy szkolenia, na podstawie których były prowadzone aktualne szkolenia pracowników, powinny być przechowywane przez pracodawców (ust. 3).

Ramowe programy szkolenia są określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia (ust. 4).

Zgodnie z art. 237¹⁵ § 2 ww. ustawy Kodeks pracy, ministrowie właściwi dla określonych gałęzi pracy lub rodzajów prac w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej oraz Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określą, w drodze rozporządzenia, przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące tych gałęzi lub prac.

Stosownie do powyższego zostało wydane rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 30 października 2002r. w sprawie minimalnych wymagań dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy w zakresie użytkowania maszyn przez pracowników podczas pracy (Dz. U. Nr 191, poz. 1596 ze zm.), które zgodnie z § 8a ust. 1 mówi, iż jeżeli tymczasowa praca na wysokości nie może być wykonana w sposób bezpieczny i zgodnie z warunkami ergonomicznymi z odpowiedniej powierzchni, wówczas:

1. należy dokonać wyboru odpowiedniego sprzętu roboczego, który zapewni bezpieczne warunki pracy;
2. należy zapewnić pierwszeństwo stosowania środków ochrony zbiorowej nad środkami ochrony indywidualnej;
3. parametry sprzętu, o którym mowa w pkt 1, muszą być dostosowane do charakteru wykonywanej pracy, dających się przewidzieć obciążeń oraz zapewniać bezpieczne przemieszczanie się pracowników;
4. należy dokonać wyboru najbardziej odpowiednich środków umożliwiających bezpieczny dostęp do miejsc tymczasowej pracy na wysokości, stosownie do różnicy wysokości i częstości jej pokonywania oraz czasu trwania użytkowania tych środków;
5. wybrany sprzęt roboczy, w tym środki, o których mowa w pkt 4, powinny umożliwiać ewakuację pracowników w przypadku wystąpienia niebezpieczeństwa;
6. przejście między środkami umożliwiającymi bezpieczny dostęp do miejsc tymczasowej pracy na wysokości i platformami, pomostami lub kładkami w obu ich kierunkach nie może stwarzać dla pracowników dodatkowego ryzyka upadku.
   
   

Tymczasowa praca na wysokości może być wykonywana tylko wtedy, gdy warunki pogodowe nie zagrażają bezpieczeństwu i zdrowiu pracowników (ust. 2).

Uwzględniając wyniki oceny ryzyka dla bezpieczeństwa i zdrowia pracowników oraz w szczególności czas trwania pracy, a także uwarunkowania ergonomiczne występujące przy zastosowaniu wejść z wykorzystaniem lin i sprzętu do ustalania pozycji pracownika podczas pracy, należy zapewnić pracownikom siedziska z odpowiednim wyposażeniem (ust. 3).

W zależności od rodzaju sprzętu roboczego, który zapewni bezpieczne warunki pracy, należy zastosować:

1. właściwe środki mające na celu zminimalizowanie ryzyka pracowników, związanego ze stosowaniem tego sprzętu;
2. jeśli to konieczne, odpowiednie rozwiązania w celu zainstalowania zabezpieczeń zapobiegających upadkom pracowników wykonujących pracę na wysokości (ust. 4).
   
   

Zastosowane środki i rozwiązania, o których mowa w ust. 4, muszą być na tyle skuteczne, aby zapobiec upadkowi i obrażeniom pracownika wykonującego pracę na wysokości (ust. 5).

Wejścia z wykorzystaniem lin i sprzętu do ustalania pozycji pracownika podczas pracy mogą być stosowane tylko w warunkach, gdzie ocena ryzyka wskazuje, że praca może być wykonywana bezpiecznie i stosowanie innego, bezpieczniejszego sprzętu roboczego nie jest uzasadnione (ust. 6).

W myśl § 8e ust. 1 ww. rozporządzenia, korzystanie z wejść wykonywanych z wykorzystaniem lin oraz sprzęt do ustalania pozycji pracownika muszą być zgodne z następującymi warunkami:

1. system wejścia z wykorzystaniem lin oraz sprzęt do ustalania pozycji pracownika powinny składać się co najmniej z dwóch oddzielnie zakotwiczonych lin:
   • jednej jako drogi wejścia, zejścia i podtrzymującej – lina robocza,
   • drugiej jako ubezpieczającej – lina bezpieczeństwa;
2. pracownicy muszą być wyposażeni i używać odpowiednią uprząż oraz być przyczepieni za jej pomocą do liny bezpieczeństwa;
3. lina robocza musi:
   • być wyposażona w bezpieczne środki wejścia i zejścia i
   • mieć samoblokujący się system zapobiegający upadkowi pracownika w przypadku utraty przez niego kontroli nad swoimi ruchami;
4. lina bezpieczeństwa musi być wyposażona w ruchomy system zabezpieczenia pracownika przed upadkiem, który podąża za jego ruchami;
5. narzędzia i inne akcesoria używane przez pracownika muszą być mocno przytwierdzone do jego uprzęży lub siedziska albo w inny odpowiedni sposób;
6. praca musi być odpowiednio zaplanowana i nadzorowana, tak aby możliwe było natychmiastowe udzielenie pomocy pracownikowi w przypadku grożącego mu niebezpieczeństwa;
7. pracownicy powinni być odpowiednio przeszkoleni, szczególnie w zakresie wykonywanych czynności, w tym procedur ratunkowych.
   
   

Znajomość tych wymagań i procedur jest zatem warunkiem niezbędnym do wykonywania prac na wysokości.

Analiza ww. przepisów wskazuje, że formy i zasady przedmiotowych szkoleń w zakresie bezpiecznej pracy na wysokości zostały określone w powołanych regulacjach.

W świetle powyższego w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o VAT dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług szkoleniowych, gdyż formy i zasady tego typu szkoleń zostały określone we wskazanych wyżej przepisach.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Na marginesie należy zaznaczyć, że w powołanym przez Wnioskodawcę we własnym stanowisku przepisie art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o VAT nie ma lit. 1 lecz lit. a. Z uwagi na opis zdarzenia przyszłego tut. organ uznał, że stanowisko Wnioskodawcy odnosi się do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o VAT i dokonał interpretacji tego przepisu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego, bądź zmiany stanu prawnego.

Ponadto tut. organ informuje, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem, zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.