Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-983/12-4/SJ
z 21 grudnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy prowadzącego działalność pod nazwą …, przedstawione we wniosku z dnia 25 września 2012 r. (data doręczenia 25 września 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 26 listopada 2012 r. (data wpływu 28 listopada 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

• nieprawidłowe – w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od nabycia samochodu specjalnego i paliwa do jego napędu oraz
• prawidłowe – w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z jego późniejszą eksploatacją.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 25 września 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od nabycia samochodu specjalnego oraz wydatków związanych z jego późniejszą eksploatacją. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 28 listopada 2012 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Na podstawie przepisów prawa podanych w części E.3 złożonego wniosku, istnieje możliwość odliczenia podatku VAT od zakupu i eksploatacji pojazdu specjalnego, tj. bankowozu typu C stworzonego na bazie dowolnego samochodu osobowego.

W miesiącu październiku bieżącego roku firma Wnioskodawcy oddaje do użytku myjnię samochodową, samoobsługową, bezdotykową. Płatności za usługi na powyższej myjni będą uiszczane wyłącznie gotówką, za pomocą wrzutnika monet zintegrowanego z myjnią. Gotówka pobierana będzie ok. 2-3 razy w tygodniu i przewożona w bezpieczne miejsce autem.

Zainteresowany wskazał, że jest to pierwsza z kilku zaplanowanych myjni (docelowo 4-5 myjni), gdzie w każdym przypadku pieniądze będą pobierane i później przewożone w aucie.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany poinformował, że:

1. Jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.
2. Samochód będzie służył do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.
3. Zakup samochodu będzie udokumentowany fakturą VAT.
4. Samochód będzie wykorzystywany wyłącznie do przewozu pieniędzy.
5. Samochód będzie pojazdem wymienionym w art. 3 ust. 2 pkt 5 ustawy od podatku od towarów i usług.
6. Samochód będzie spełniał definicję bankowozu.
7. Samochód będzie spełniał wymagania techniczne dotyczące bankowozów.
8. W związku z użytkowaniem pojazdu będą ponoszone wydatki na zakup paliwa, naprawy, części, kosmetykę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z tą sytuacją Wnioskodawca może odliczyć podatek VAT od zakupu auta i późniejszej eksploatacji pojazdu specjalnego, tj. bankowozu typu C stworzonego na bazie auta osobowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przepisów prawa podanych w E.3 złożonego wniosku, Zainteresowany może odliczyć podatek VAT od zakupu bankowozu typu C z uwagi na bezpieczeństwo transportu znacznych sum pieniędzy w gotówce.

W złożonym wniosku, w części dotyczącej opisu zdarzenia przyszłego, Zainteresowany wskazał ponadto, iż na podstawie przepisów prawa podanych w części E.3 złożonego wniosku, istnieje możliwość odliczenia podatku VAT od zakupu i eksploatacji pojazdu specjalnego, tj. bankowozu typu C stworzonego na bazie dowolnego samochodu osobowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

• nieprawidłowe – w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od nabycia samochodu specjalnego i paliwa do jego napędu oraz
• prawidłowe – w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z jego późniejszą eksploatacją.
  
  

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego przepisu wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego, nie mając bezwarunkowego charakteru, przysługuje wyłącznie podatnikowi podatku od towarów i usług, występującemu w takim charakterze, przy czym podatek naliczony winien dotyczyć zakupów towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który związany jest z transakcjami opodatkowanymi, realizowanymi przez podatnika.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

— z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Stosownie do art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. kwestie dotyczące odliczenia podatku od towarów i usług związanego z nabyciem określonych kategorii samochodów, regulują przepisy art. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.) – zwanej dalej ustawą nowelizującą.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei ust. 2 tegoż artykułu stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą – jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
   1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
   2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w art. 3 ust. 2 pkt 1-4 ustawy nowelizującej, stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań (art. 3 ust. 3 ustawy nowelizującej).

W świetle art. 4 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Z powyższych regulacji wynika, iż obowiązujące od dnia 1 stycznia 2011 r. ograniczenia wynikające z art. 3 ustawy nowelizującej nie mają zastosowanie m.in. do pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do tej ustawy.

W załączniku tym zostały wymienione następujące przeznaczenia pojazdów specjalnych, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 5:

1. Agregat elektryczny/spawalniczy
2. Bankowóz
3. Do prac wiertniczych
4. Koparka, koparkospycharka
5. Ładowarka
6. Do oczyszczania dróg
7. Podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych
8. Pomoc drogowa
9. Do zimowego utrzymania dróg
10. Żuraw samochodowy
11. Pogrzebowy.

W objaśnieniu do ww. załącznika wskazano, że wykaz ten dotyczy pojazdów specjalnych, które spełniają warunki i wymagania techniczne określone dla przeznaczeń tych pojazdów, zawartych w odrębnych przepisach.

Z opisu sprawy wnika, że Wnioskodawca – zarejestrowany czynny podatnik podatku od towarów i usług – w miesiącu październiku 2012 r. oddaje do użytku myjnię samochodową, samoobsługową, bezdotykową. Płatności za usługi na powyższej myjni będą uiszczane wyłącznie gotówką, za pomocą wrzutnika monet zintegrowanego z myjnią. Gotówka pobierana będzie ok. 2-3 razy w tygodniu i przewożona w bezpieczne miejsce autem. Jest to pierwsza z kilku zaplanowanych myjni (docelowo 4-5 myjni), gdzie w każdym przypadku pieniądze będą pobierane i później przewożone w aucie. Wnioskodawca zakupi, co będzie dokumentowane fakturą VAT, samochód, który będzie służył Zainteresowanemu do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT – będzie wykorzystywany wyłącznie do przewozu pieniędzy. Jak wskazał Wnioskodawca, ww. samochód będzie pojazdem wymienionym w art. 3 ust. 2 pkt 5 ustawy od podatku od towarów i usług, będzie spełniał definicję bankowozu oraz wymagania techniczne dotyczące bankowozów.

Na tle powyższego Wnioskodawca powziął wątpliwości, czy może odliczyć podatek VAT od zakupu bankowozu oraz jego późniejszej eksploatacji (tj. zakupu paliwa, napraw, części, kosmetykę).

Na podstawie art. 2 pkt 36 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. prawo o ruchu drogowym (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 ze zm.), przez „pojazd specjalny” należy rozumieć pojazd samochodowy lub przyczepę przeznaczone do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogą być przewożone osoby i rzeczy związane z wykonywaniem tej funkcji.

W świetle § 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 września 2010 r. w sprawie wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne (Dz. U. Nr 166, poz. 1128) – dalej rozporządzenie – użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają wartości pieniężne:

1. krajowe i zagraniczne znaki pieniężne,
2. czeki, z wyjątkiem czeków zakreślonych, skasowanych lub opatrzonych indosem pełnomocniczym, zawierającym wzmiankę „wartość do inkasa”, „należność do inkasa” lub inną o podobnym charakterze,
3. weksle, z wyjątkiem weksli opatrzonych indosem pełnomocniczym zawierającym wzmiankę „wartość do inkasa” lub inną o podobnym charakterze,
4. inne dokumenty zastępujące w obrocie gotówkę,
5. złoto, srebro i wyroby z tych metali, kamienie szlachetne i perły, a także platynę i inne metale z grupy platynowców, z wyjątkiem przedmiotów będących muzealiami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach (Dz. U. z 1997 r. Nr 5, poz. 24 z późn. zm.).
   
   

Zgodnie z § 1 pkt 15 rozporządzenia, bankowozy to pojazdy samochodowe przeznaczone do transportu wartości pieniężnych, oznaczone w zależności od konstrukcji i zabezpieczenia technicznego jako typy: A, B i C.

Jak wynika z § 10 ust. 1 rozporządzenia, wymagania techniczne bankowozów określają załączniki do rozporządzenia:

1. załącznik nr 3 – wymagania techniczne dla bankowozu typu A;
2. załącznik nr 4 – wymagania techniczne dla bankowozu typu B;
3. załącznik nr 5 – wymagania techniczne dla bankowozu typu C.
   
   

Według załącznika nr 5 do ww. rozporządzenia („Ogólne wymagania techniczne dla bankowozu typu C”):

1. Bankowóz typu C powinien być wyposażony w:
   1. pojemniki specjalistyczne co najmniej klasy „D” w stojakach umożliwiających mocowanie i wyjmowanie pojemników przez osoby uprawnione albo urządzenia do przechowywania wartości pieniężnych klasy co najmniej 1;
   2. immobiliser spełniający wymagania dyrektywy Rady nr 74/61/EWG z dnia 17 grudnia 1973 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich w zakresie urządzeń zabezpieczających pojazdy silnikowe przed bezprawnym użyciem (Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 2, str. 49), zwanej dalej „dyrektywą 74/61/EWG”, lub Regulaminu nr 116 Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych – Jednolite wymagania techniczne dotyczące ochrony pojazdów silnikowych przed bezprawnym użyciem, zwanego dalej „regulaminem nr 116 EKG ONZ”;
   3. modułowy samochodowy system alarmowy spełniający wymagania dyrektywy 74/61/EWG lub regulaminu nr 116 EKG ONZ, posiadający co najmniej następujące właściwości:
      1. funkcję „panika” włączaną i wyłączaną jednym przyciskiem pilota radiowego i dodatkowym wyłącznikiem wewnątrz przedziału osobowego,
      2. rezerwowe zasilanie,
      3. dodatkową syrenę alarmową,
      4. czujniki ochrony wnętrza,
      5. blokadę pracy silnika,
      6. tryb serwisowy,
      7. sygnalizację alarmową wszystkimi światłami kierunkowskazów;
   4. monitorowany z zewnątrz system lokalizacji satelitarnej i system sygnalizacji napadu;
   5. system transmisji alarmu przekazujący co najmniej informacje o:
      1. położeniu i prędkości pojazdu,
      2. otwarciu i zamknięciu drzwi przedziału ładunkowego i osobowego,
      3. stanie alarmowania samochodowego systemu alarmowego,
      4. włączeniu i wyłączeniu silnika pojazdu;
   6. oświetlenie przedziału z pojemnikami.
2. Urządzenia elektroniczne i elektryczne zamontowane w pojeździe powinny spełniać, w zakresie kompatybilności elektromagnetycznej, wymagania dyrektywy Rady nr 72/245/EWG z dnia 20 czerwca 1972 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do tłumienia zakłóceń radioelektrycznych wywoływanych przez silniki z zapłonem iskrowym stosowane w pojazdach silnikowych (Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 1, str. 226) lub regulaminu nr 10 Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych – Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów w zakresie kompatybilności elektromagnetycznej.
3. Dodatkowa instalacja elektryczna pojazdu (po zabudowie) powinna spełniać wymagania normy PN-S 76021 (rodzaje i zakres badań według punktu 4.1.b tablica 2 kolumna 4 tej normy).
4. W bankowozie typu C nie dopuszcza się stosowania instalacji gazowej.

Ponadto wskazać należy, że zgodnie z § 1 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 12 listopada 2012 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne (Dz. U. z dnia 16 listopada 2012 r., poz. 1262), wchodzącego w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia – w rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 września 2010 r. w sprawie wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne (Dz. U. Nr 166, poz. 1128) w załączniku nr 5 „OGÓLNE WYMAGANIA TECHNICZNE DLA BANKOWOZU TYPU C” w pkt 1 wprowadza się następujące zmiany:

1. ppkt 1 otrzymuje brzmienie:
   „1) pojemniki specjalistyczne co najmniej klasy „D” w stojakach przytwierdzonych trwale do elementów konstrukcyjnych nadwozia umożliwiających mocowanie i wyjmowanie pojemników przez osoby uprawnione albo urządzenia do przechowywania wartości pieniężnych co najmniej I klasy według normy PN-EN 1143-1 lub PN-EN 1143-2;”;
   
2. po ppkt 1 dodaje się ppkt 1a w brzmieniu:
   „1a) szyby wykonane w klasie co najmniej BR1, według normy PN-EN 1063 (lub w klasie równoważnej), bez możliwości ich otwierania;”.
   
   

W myśl § 2 cyt. rozporządzenia, bankowozy, o których mowa w załączniku nr 5 do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 września 2010 r. w sprawie wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne i które w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia nie spełniają wymogu:

1. którym mowa w pkt 1 ppkt 1 załącznika nr 5 do rozporządzenia, w brzmieniu nadanym niniejszym rozporządzeniem, mogą być wykorzystywane do transportu wartości pieniężnych, nie dłużej jednak niż przez okres trzech miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia;
2. o którym mowa w pkt 1 ppkt 1a załącznika nr 5 do rozporządzenia, w brzmieniu nadanym niniejszym rozporządzeniem, mogą być wykorzystywane do transportu, wartości pieniężnych, nie dłużej jednak niż przez okres dwóch lat od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
   
   

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości jest możliwe, o ile pojazd jest pojazdem specjalnym w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym, ale tylko w przypadku, gdy jego przeznaczenie jest wymienione w załączniku do ustawy nowelizującej.

Wskazać należy, iż samochód specjalny – bankowóz, w związku z załącznikiem do ustawy nowelizującej jest uznawany za pojazd specjalny, o którym mowa w art. 3 ust. 2 pkt 5 ustawy nowelizującej. Jak wyjaśnił Wnioskodawca, samochód będący przedmiotem wniosku, będzie pojazdem specjalnym w rozumieniu przepisów ustawy Prawo o ruchu drogowym, o przeznaczeniu wymienionym w poz. 2 załącznika do ustawy nowelizującej, spełniającym kryteria określone odpowiednimi przepisami. Ponadto ww. samochód specjalny będzie wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Zauważyć należy, że skoro prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje w związku z nabyciem pojazdu o specjalnym przeznaczeniu, to wykorzystywanie bankowozu do celów innych niż jego przeznaczenie, wyklucza możliwość skorzystania z tego prawa. Należy bowiem wskazać, że aby móc odliczyć w pełnej wysokości podatek naliczony związany z nabyciem samochodu o specjalnym przeznaczeniu (np. bankowozu) i podatek naliczony przy zakupie paliwa służącego do jego napędu, pojazd ten winien służyć działalności opodatkowanej podatnika i to takiej, w której jego wykorzystanie jest konieczne. Oznacza to, zakup bankowozu powinien być uzasadniony i ściśle powiązany z przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej. Jeśli zatem przedmiotem prowadzonej działalności nie jest ochrona przechowywanych i transportowanych wartości pieniężnych w rozumieniu § 1 pkt 2 rozporządzenia w sprawie wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne, to trudno mówić, że nabycie bankowozu następuje celem wykorzystania zgodnie z jego przeznaczeniem. Tytułem przykładu można wskazać wykorzystanie bankowozu do usługowego świadczenia czynności polegających np. na konwojowaniu wartości pieniężnych. Nie jest taką działalnością natomiast – w ocenie tut. Organu – działalność Wnioskodawcy, z którą wiąże się przewożenie pieniędzy w gotówce z tytułu utargu z prowadzonych myjni samochodowych.

W tym miejscu zaznaczyć należy, iż zgodnie z cyt. rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, bankowóz służy do przewozu wartości pieniężnych w rozumieniu § 1 pkt 2 tego rozporządzenia. Natomiast przedstawiony przez Wnioskodawcę opis zdarzenia przyszłego, a w szczególności cel w jakim planuje on nabyć przedmiotowy bankowóz, nie uzasadnia nabycia pełnego prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu pojazdu specjalnego jakim jest bankowóz. Na powyższe nie może wpłynąć fakt, iż samochód ten będzie służył Wnioskodawcy do przewozu utargu z myjni samochodowych w formie gotówkowej.

Uwzględniając powyższe, jak również przywołane przepisy prawa stwierdzić należy, że ze względu na to, iż ww. samochód o przeznaczeniu specjalnym – bankowóz – będzie, jak wskazał Wnioskodawca, wykorzystywany tylko do działalności opodatkowanej VAT, przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z otrzymanej faktury dokumentującej nabycie przedmiotowego samochodu. Zwrócić należy jednakże uwagę na to, że nie będzie przysługiwało Zainteresowanemu prawo do odliczenia pełnej, wykazanej na fakturze VAT kwoty podatku naliczonego, lecz w oparciu o postanowienia zawarte w przepisie art. 3 ust. 1 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (obowiązującym na dzień wydania niniejszej interpretacji) jedynie 60% tej kwoty, nie więcej jednak niż 6.000 zł. Należy bowiem mieć na uwadze fakt, że w przypadku bankowozu, zakup lub użytkowanie go na podstawie np. umowy leasingu ma służyć firmie wyłącznie do wykonywania działalności gospodarczej związanej ze specjalnym przeznaczeniem danego samochodu. Fakt spełnienia wymogów dla samochodu specjalnego nie jest wystarczający dla skorzystania z prawa do pełnego odliczenia podatku. Natomiast z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku nie wynika, aby zakupiony pojazd miał być wykorzystywany zgodnie z jego przeznaczeniem.

Reasumując, w świetle opisu sprawy oraz stosownie do przepisów art. 3 ust. 1 i art. 4 ustawy nowelizującej, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia w pełnej wysokości podatku naliczonego zawartego na fakturze dokumentującej zakup pojazdu specjalnego, tj. bankowozu typu C stworzonego na bazie dowolnego samochodu osobowego spełniającego wymagania określone w rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 7 września 2010 r. oraz z dnia 12 listopada 2012 r. Zainteresowanemu będzie natomiast przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w wysokości 60% kwoty podatku określonej w fakturze, nie więcej jednak niż 6.000 zł. Wnioskodawcy nie będzie ponadto przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie paliwa do napędu tego samochodu. Z kolei należy zauważyć, że podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących ponoszone wydatki na naprawy, części oraz kosmetykę w odniesieniu do przedmiotowego samochodu, podlegać będzie odliczeniu na zasadach ogólnych określonych w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, ponieważ wskazane w ww. przepisach ograniczenia ich nie dotyczą, a zatem Zainteresowany będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu takich kosztów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.