Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-194/13-2/MP
z 26 marca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23.01.2013 r.(data wpływu 05.03.2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakup paliwa do samochodów osobowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 05.03.2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakup paliwa do samochodów osobowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jawna jest podatnikiem VAT czynnym, którego głównym przedmiotem działalności jest sprzedaż pojazdów samochodowych, w tym również samochodów osobowych i pojazdów samochodowych nieprzekraczajacych 3,5 tony. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej do ww. pojazdów kupowane i zużywane jest paliwo na jazdy próbne, dojazdy do klientów w celu prezentacji samochodów, dostawy ww. samochodów do podwykonawców w celu naprawy mechanicznej i lakierniczej.

W księgach rachunkowych spółki samochody do odsprzedaży ujmowane są jako towary handlowe. Na chwilę obecną Spółka nie odlicza podatku VAT naliczonego przy zakupie paliw do samochodów i pojazdów osobowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka ma prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie paliwa wykorzystywanego do samochodów osobowych nieprzekraczajacych 3,5 tony przeznaczonych do odsprzedaży ?

Zdaniem Wnioskodawcy: główną działalnością Spółki jest odsprzedaż pojazdów samochodowych, w tym samochodów osobowych poniżej 3,5 tony. W związku z prowadzoną działalnością polegającą na odsprzedaży samochodów zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 7 ustawy z 16.12.2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym, Spółka mogłaby odliczać podatek naliczony przy zakupie paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie w jakim towary i usługi wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych, Spółce przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Prawo do obniżenia podatku od zakupu paliwa do samochodów osobowych jest ograniczone, ale zgodnie z art. 3 ust. 3 pkt 7a ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym, ograniczenie nie dotyczy przypadków, gdy przedmiotem działalności jest odsprzedaż tych pojazdów. Zatem, skoro ograniczenia w prawie obniżenia podatku należnego z tego tytułu nie odnoszą się do przypadków, kiedy przedmiotem działalności jest dalsza odsprzedaż (tak jak w przypadku Spółki), to ograniczenia art. 4 ustawy z 16.12.2010 r., odnoszące się do nabywanych do tych samochodów paliw nie mają zastosowania.

Zgodnie z art. 4 ustawy zmieniającej, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do pojazdów osobowych, o których mowa w art. 3 ust. 1 ustawy zmieniającej, a w szczególności pojazdów wymienionych w art. 3 ust. 2 pkt 7a ustawy zmieniającej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
   
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu
   – z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.
   
   
   

Jak wynika z art. 86 ust. 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. takimi, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Do dnia 31 grudnia 2010r. zasady odliczania podatku od nabycia paliwa wykorzystywanego do napędu samochodów regulował przepis art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT.

Natomiast w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z nabyciem paliwa do samochodów reguluje przepis art. 4 ustawy z dnia 16 grudnia 2010r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. nr 247, poz. 1652 ze zm.) (dalej: zwana ustawą nowelizującą) oraz ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. z 2012 r., poz. 1456).

I tak, w myśl przepisu art. 4 ww. ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. od dnia 1 stycznia 2011r.) do dnia 31 grudnia 2013r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Z ww. przepisu wynika, iż zakaz odliczania podatku naliczonego przy nabyciu paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, dotyczy tylko tych paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, które wykorzystywane są do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1 (tj. pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony). Nie dotyczy on zatem pojazdów samochodowych, wymienionych enumeratywnie w ust. 2 art. 3 powyższej ustawy, które mocą tego ustępu zostały wyłączone z regulacji ust. 1 tego artykułu.

Należy w tym miejscu dodać, że zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. od dnia 1 stycznia 2011r.) do dnia 31 grudnia 2013r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei, ust. 2 tegoż przepisu stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
   
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
   
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;
   
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą – jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest: odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.
   
   

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym, którego głównym przedmiotem działalności jest sprzedaż pojazdów samochodowych, w tym również samochodów osobowych i pojazdów samochodowych nieprzekraczających 3,5 tony. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej do ww. pojazdów kupowane i zużywane jest paliwo na jazdy próbne, dojazdy do klientów w celu prezentacji samochodów, dostawy ww. samochodów do podwykonawców w celu naprawy mechanicznej i lakierniczej. W księgach rachunkowych spółki samochody do odsprzedaży ujmowane są jako towary handlowe.

Analiza postanowień art. 4 w związku z art. 3 ust. 2 pkt 7 cyt. ustawy nowelizującej wskazuje w sposób oczywisty, że ograniczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliw nie ma zastosowania w przypadku nabywcy, którego przedmiotem działalności, podobnie jak to ma miejsce w sytuacji Wnioskodawcy, jest odsprzedaż nabywanych samochodów, bądź ich oddanie w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, itp., a nabywane paliwo przeznaczone jest tylko i wyłącznie do samochodów będących jego towarem handlowym w zakresie w jakim jest ono niezbędne do ich sprzedaży. Wskazać przy tym należy, iż powyższe odnosi się do samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej.

W świetle powyższego, mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności sprawy oraz przedstawiony stan prawny należy stwierdzić, iż skoro jak wskazał Wnioskodawca, nabywane przez niego paliwo, o którym mowa we wniosku, przeznaczone jest wyłącznie do samochodów będących jego towarem handlowym, w zakresie w jakim służy tej działalności nie będzie miał tutaj zastosowania przepis ww. art. 4 ustawy nowelizującej. Realizując prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu ww. paliwa Wnioskodawca winien kierować się przepisem art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Tak więc, w okolicznościach przedstawionych we wniosku, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu ww. paliwa, stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, oczywiście przy założeniu, że nie wystąpią ograniczenia wskazane w art. 88 tej ustawy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedmiotowym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.