INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 16.04.2012 r. (data wpływu 18.04.2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konsekwencji podatkowych zbycia weksla – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konsekwencji podatkowych zbycia weksla.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

S.A. (dalej:. Bank”, Wnioskujący”) jest bankiem mającym siedzibę na terytorium Polski wykonującym czynności bankowe w rozumieniu ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665 ze zm.).

W ramach prowadzonej działalności Bank przyjmuje do dyskonta weksle wystawiane przez przedsiębiorców (krajowych i zagranicznych). Dyskonto weksla polega na zakupie przez Bank weksla przed terminem jego wykupu po cenie pomniejszonej o ustaloną kwotę (dyskonto).

W praktyce mogą zdarzyć się przypadki, iż Bank zdecyduje się na zbycie weksla przed terminem jego wykupu lub weksle nie zostają w terminie wykupione przez wystawców lub awalistów (poręczycieli wekslowych) w związku z ich niewypłacalnością.

W takich sytuacjach Bank oprócz dochodzenia należności z tytułu wystawionych weksli może również je sprzedawać (czy też zbywać odpłatnie w inny sposób, w szczególności przenosić w drodze indosu) na inne podmioty w zamian za cenę odzwierciedlającą aktualną wartość rynkową należności wekslowej. Takie rozwiązanie może być uzasadnione ekonomicznie, jeśli dochodzenie praw z weksla wiązałoby się z dodatkowymi kosztami, w szczególności uwzględniając okoliczność, iż wystawca weksla lub awalista jest niewypłacalny (konieczność poniesienia kosztów związanych z procesem sądowym lub uczestnictwem w postępowaniach zwianych z niewypłacalnością koszty usług prawnych z tym związane itp.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w sytuacji indosowania weksla na inny podmiot (bądź zbycia praw z weksla w inny sposób) Bank powinien ująć w podstawie opodatkowania różnicę między ceną otrzymaną od indosatariusza (nabywcy weksla) a wydatkami poniesionymi przez Bank w związku z przyjęciem takiego weksla do dyskonta...

Zdaniem Wnioskodawcy

Bank stoi na stanowisku, iż w razie indosowania weksla na inny podmiot (lub zbycia praw z weksla w inny sposób) podstawą opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych przychodu powstającego po stronie Banku będzie różnica pomiędzy ceną otrzymaną od indosatariusza (nabywcy weksla) a wydatkami poniesionymi przez Bank w związku z przyjęciem takiego weksla do dyskonta przez Bank.

Instytucja weksla regulowana jest przez ustawę z dnia 28 kwietnia 1936 r. Prawo wekslowe (Dz. U. z 1936 r. Nr 31, poz. 282 ze zm.) — zgodnie z przepisami Prawa wekslowego, weksel jest papierem wartościowym. W konsekwencji, koszty i przychody związane z obrotem wekslowym, polegającym na skupowaniu weksli i ich dalszym zbywaniu, należy oceniać zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397; dalej. „ustawa PDOP”) odnoszącymi się do papierów wartościowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy PDOP kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Natomiast zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy PDOP „nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na objęcie lub nabycie udziałów albo wkładów w spółdzielni, udziałów albo akcji w spółce oraz innych papierów wartościowych, <...> wydatki takie są jednak kosztom uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych wkładów, udziałów, akcji oraz innych papierów wartościowych <...>”.

Z powyższego wynika, że wydatek poniesiony przez Bank na przyjęcie weksla do dyskonta, może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów dopiero w momencie indosowania weksla na inny podmiot (bądź zbycia praw z weksla w inny sposób).

Powyższe w ocenie Banku, skutkować będzie ujęciem w podstawie opodatkowania różnicy między ceną otrzymaną od indosatariusza (nabywcy weksla) odzwierciedlającą wartość rynkową zgodnie z art. 14 ustawy PDOP (przychód), a wydatkami poniesionymi przez Bank w związku z przyjęciem takiego weksla do dyskonta (koszt uzyskania przychodów). Analogiczne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacjach wydanych 12 stycznia 2011 r. (sygn. IPPB3/423-684/10- 2/AG) oraz 29 listopada 2010 r. (sygn. IPPB3/423-551/10-2/AG).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.