Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-900/12/ES
z 29 listopada 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 sierpnia 2012r. (data wpływu 23 sierpnia 2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 listopada 2012r. (data wpływu 20 listopada 2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia podmiotowego w związku ze świadczeniem usług rachunkowo-księgowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 sierpnia 2012r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia podmiotowego w związku ze świadczeniem usług rachunkowo-księgowych.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 15 listopada 2012r. (data wpływu 20 listopada 2012r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-900/12/ES z dnia 12 listopada 2012r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie rachunkowo-księgowym od 1998r. polegającą na kompleksowym świadczeniu usług księgowych w zakresie:

• prowadzenia ksiąg przychodów i rozchodów,
• prowadzenia ewidencji sprzedaży i zakupów VAT,
• sporządzania na podstawie ewidencji niezbędnych deklaracji rozliczeniowych,
• prowadzenia ewidencji środków trwałych i wyposażenia,
• naliczania amortyzacji środków trwałych,
• prowadzenia naliczeń płac i ZUS zatrudnionych pracowników, zleceniodawców i zleceniobiorców i zleceniobiorców.
  
  

Wnioskodawca nie posiada pełnomocnictw do reprezentowania zleceniodawców przed urzędem skarbowym a także do podpisywania deklaracji i wszelkiej korespondencji.

Roczny obrót z działalności Wnioskodawcy nie przekracza 10.000 zł. Obecnie Wnioskodawca jest podatnikiem VAT, a chciałby z tego zrezygnować na podstawie art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT.

W uzupełnieniu na pytanie tut. organu: „Czy Wnioskodawca w związku ze świadczonymi usługami księgowymi będzie wykonywał jakiekolwiek usługi doradcze? Jeśli tak to jakie, na rzecz kogo i w jakim zakresie?”, Wnioskodawca informuje że: „Wykonuje i będzie wykonywał wyłącznie usługi na podstawie ustawy o rachunkowości z dnia 29.09.1994r. /Dz. U. z 2009 nr 152 poz. 1223 ze zmianami zgodnie z art. 76a ust. 2 pkt 1 i 2.” Ponadto Wnioskodawca podaje, że wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczy łącznie w 2012r. 150.000,00 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy od 1 stycznia 2013r. Wnioskodawca mógłby skorzystać ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, Biuro Rachunkowe Wnioskodawca prowadzi od 1998r. Zawsze był podatnikiem VAT. Wnioskodawca uważa, że mógłby skorzystać ze zwolnienia podmiotowego z VAT na świadczone przez niego usługi zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT.

Wnioskodawca nigdy nie świadczył usług doradztwa podatkowego, prawnego czy finansowego ani nie udziela porad podmiotom z zewnątrz, ponieważ nie posiada odpowiedniej wiedzy pozwalającej Wnioskodawcy na ich wykonywanie. Wnioskodawca nie posiada też uprawnień doradcy podatkowego a jedynie świadectwo kwalifikacyjne wydane przez Ministra Finansów uprawniające do prowadzenia ksiąg rachunkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011r., zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 powołanej ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Zgodnie z art. 113 ust. 4 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, z tym że w przypadku, o którym mowa w ust. 9, zawiadomienie musi nastąpić przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5.

W oparciu o art. 113 ust. 5 tej ustawy, jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę (…).

Na mocy art. 113 ust. 9 ww. ustawy, podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Jeżeli faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie określone w ust. 9 traci moc z momentem przekroczenia tej kwoty. Opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad wartość określoną w zdaniu pierwszym, a obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej wartości. Przepis ust. 5 zdanie trzecie stosuje się odpowiednio (art. 113 ust. 10 ustawy o VAT).

Na podstawie art. 113 ust. 11 ustawy o VAT, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Zauważyć należy, iż na mocy art. 113 ust. 13 cyt. ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca, oraz podatników:

1. dokonujących dostaw:
1. wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali,
   
2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, z wyjątkiem energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0) i wyrobów tytoniowych w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym,
   
3. nowych środków transportu,
   
4. terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę;
2. świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie;
3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.
   
   

Przepis art. 96 ust. 12 ustawy o VAT stanowi, że jeżeli dane zawarte w zgłoszeniu rejestracyjnym ulegną zmianie, podatnik jest obowiązany zgłosić zmianę do naczelnika urzędu skarbowego w terminie 7 dni, licząc od dnia, w którym nastąpiła zmiana. Obowiązek ten nie dotyczy przypadków, gdy następuje wyłącznie zmiana danych objętych obowiązkiem aktualizacji na podstawie ustawy z dnia 13 października 1995r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2004r. Nr 269, poz. 2681 ze zm.). Zdanie drugie nie ma zastosowania w przypadku, gdy zgłaszana zmiana powoduje zmianę właściwości organu podatkowego.

W świetle powołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, iż co do zasady, podatnik może ponownie skorzystać ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy spełnione zostaną następujące warunki:

• od końca roku, w którym nastąpiła utrata prawa do zwolnienia od podatku lub rezygnacji z tego zwolnienia, musi upłynąć co najmniej rok,
• podatnik w poprzednim roku podatkowym nie może przekroczyć określonej wartości sprzedaży, wskazanej w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT,
• podatnik nie może wykonywać czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 tej ustawy.
  
  

Zgodnie z delegacją ustawową zawartą w art. 113 ust. 14 pkt 2 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi w drodze rozporządzenia listę towarów i usług, o których mowa w ust. 13 pkt 1 lit. a i pkt 2, z uwzględnieniem klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

W wykonaniu ww. delegacji Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

Stosownie do § 27 ww. rozporządzenia, Minister Finansów określił listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT, stanowiącą załącznik do rozporządzenia.

W poz. 12 załącznika do ww. rozporządzenia (bez względu na symbol PKWiU), wymieniono doradztwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.

Z powyższego wynika, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, tj.: podatkowe, prawne, finansowe. Zakres znaczeniowy pojęcia „usługi w zakresie doradztwa” jest szerszy niż termin „usługi w zakresie doradztwa podatkowego”. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z Małym Słownikiem Języka Polskiego PWN, Warszawa 1994 „doradzać” znaczy udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Tak więc doradztwo jest udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych. Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć szeroko. Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Czynności doradztwa podatkowego, zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996r. o doradztwie podatkowym (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 41, poz. 213) obejmują:

1. udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;
2. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
3. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;
4. reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.
   
   

Z kolei ust. 2 tego artykułu stanowi, iż zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z art. 3 ww. ustawy, podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1, są:

1. osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych;
2. adwokaci i radcowie prawni;
3. biegli rewidenci, z wyłączeniem czynności o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4.
   
   

Treść przytoczonego wyżej przepisu art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym wskazuje, że aby zaliczyć określone czynności do wykonywanych w ramach doradztwa podatkowego, muszą się one mieścić w zakresie czynności wymienionych w tym artykule, a składające się na nie elementy muszą wystąpić łącznie. Oznacza to, że w przypadku prowadzenia ksiąg podatkowych, musi się to odbywać w imieniu i na rzecz podatników wraz z udzielaniem pomocy w tym zakresie. Podobnie rzecz się ma przy sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych.

Zasady wykonywania czynności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2009r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.).

Usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych jest działalnością gospodarczą, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, polegającą na świadczeniu usług w zakresie czynności, o których mowa w art. 4 ust. 3 pkt 2 (art. 76a ust. 1 cyt. ustawy).

W myśl art. 76a ust. 2 ww. ustawy, przedsiębiorcy wykonujący działalność, o której mowa w ust. 1, są również uprawnieni do wykonywania działalności obejmującej:

1. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie,
2. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie

-w zakresie określonym odrębnymi przepisami.

Stosownie do zapisu art. 76a ust. 3 powołanej ustawy, działalność, o której mowa w ust. 1 i 2, mogą wykonywać:

1. przedsiębiorcy będący osobami fizycznymi, jeżeli są uprawnieni do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych;
2. pozostali przedsiębiorcy, pod warunkiem, że czynności z tego zakresu będą wykonywane przez osoby uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych.
   
   

Zgodnie z przepisem art. 76a ust. 4 ww. ustawy, uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych są, z zastrzeżeniem ust. 6, osoby posiadające certyfikat księgowy, osoby wpisane do rejestru biegłych rewidentów lub na listę doradców podatkowych.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu zdarzenia przyszłego wynika, że od 1998r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, polegającą na kompleksowym świadczeniu usług księgowych w zakresie:

• prowadzenia ksiąg przychodów i rozchodów,
• prowadzenia ewidencji sprzedaży i zakupów VAT,
• sporządzania na podstawie ewidencji niezbędnych deklaracji rozliczeniowych,
• prowadzenia ewidencji środków trwałych i wyposażenia,
• naliczania amortyzacji środków trwałych,
• prowadzenia naliczeń płac i ZUS zatrudnionych pracowników, zleceniodawców i zleceniobiorców.
  
  

Wnioskodawca nie posiada pełnomocnictw do reprezentowania zleceniodawców przed urzędem skarbowym a także do podpisywania deklaracji i wszelkiej korespondencji.

Na pytanie tut. organu: „Czy Wnioskodawca w związku ze świadczonymi usługami księgowymi będzie wykonywał jakiekolwiek usługi doradcze? Jeśli tak to jakie, na rzecz kogo i w jakim zakresie?”, Wnioskodawca informuje że: „Wykonuje i będzie wykonywał wyłącznie usługi na podstawie ustawy o rachunkowości (…) zgodnie z art. 76a ust. 2 pkt 1 i 2.”

Roczny obrót z działalności Wnioskodawcy nie przekracza 10.000 zł, a wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczy łącznie w 2012r. 150.000,00 zł.

Obecnie Wnioskodawca jest podatnikiem VAT, a chciałby z tego zrezygnować na podstawie art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca od 1998r. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie rachunkowo-księgowym (biuro rachunkowe) i od początku działalności jest podatnikiem podatku VAT czynnym, zatem w sytuacji, gdy osiągnięty przez Wnioskodawcę w 2012r. obrót z tytułu prowadzonej działalności nie przekroczy kwoty 150.000 zł i Wnioskodawca nie świadczy i nie będzie świadczył usług o charakterze doradczym, ani nie udziela i nie będzie udzielał porad prawnych, oraz pod warunkiem, iż sporządzanie deklaracji podatkowych stanowi element kompleksowej usługi rachunkowo-księgowej, wówczas Wnioskodawca będzie mógł korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT. Wnioskodawca będzie mógł od dnia 1 stycznia 2013r. skorzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, gdyż nie ma do niego zastosowania wyłączenie ze zwolnienia wymienione w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT oraz upłynął rok od końca roku, w którym Wnioskodawca zrezygnował ze zwolnienia od podatku VAT (spełniony został wymóg z art. 113 ust. 11 ustawy o VAT).

W świetle powyższego stwierdzić należy, że jeżeli Wnioskodawca nie będzie wykonywać usług o charakterze doradczym ani nie będzie udzielać porad prawnych, natomiast będzie świadczyć kompleksowe usługi rachunkowo–księgowe, w ramach których będzie prowadzić księgi przychodów i rozchodów, prowadzić ewidencje sprzedaży i zakupów VAT i sporządzać na podstawie ewidencji niezbędne deklaracje rozliczeniowe, prowadzić ewidencje środków trwałych i wyposażenia, naliczać amortyzację środków trwałych, prowadzić naliczenia płac i ZUS zatrudnionych pracowników, zleceniodawców i zleceniobiorców, to od dnia 1 stycznia 2013r. może korzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Korzystanie ze zwolnienia podmiotowego będzie możliwe do momentu przekroczenia kwoty uprawniającej do zwolnienia od podatku VAT oraz pod warunkiem, że Wnioskodawca nie wykonuje i nie będzie wykonywał czynności, które ze zwolnienia korzystać nie mogą (art. 113 ust. 13 ustawy o VAT oraz § 27 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług).

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.