Pismo niniejsze jest informacją o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie podatnika, o której stanowi art. 14 a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zmianami).

W dniu 12 grudnia 2003 r. Spółka zwróciła się pismem do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Nysie uzupełnionym w dniu 6 stycznia 2004 r. o udzielenie pisemnej informacji dotyczącej art. 25 pkt 1 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 141, poz. 1178 ze zmianami). „Rezydenci są obowiązani dokonywać przekazów pieniężnych za granicę oraz rozliczeń w kraju z nierezydentami za pośrednictwem uprawnionych banków, jeżeli kwota przekazu lub rozliczeń przekracza równowartość 10 000 EURO."

Zdaniem Spółki rozliczenia transakcji zagranicznych poniżej 10 000 EURO. może odbywać się z ręki do ręki pomiędzy obywatelem polskim (rezydentem), a kontrahentem zagranicznym (nierezydentem) bez pośrednictwa banku

Urząd Skarbowy w Nysie przesłał wniosek Spółki do Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu przy piśmie PDI-422-6/04 z dnia 15 stycznia 2004 r.

Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu po przeanalizowaniu stanu faktycznego udziela następujących wyjaśnień

Art. 25 ust. 1 wyżej powołanej ustawy Prawo dewizowe ma charakter ogólny. Wprowadza on próg ustawowy rozliczeń w formie przekazów pieniężnych lub gotówki pomiędzy rezydentami i nierezyzdentami bez względu na to, czy prowadzą oni bądź nie, działalność gospodarczą.

Rozliczenia te są doprecyzowane w § 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 3 września 2002 r. w sprawie ogólnych zezwoleń dewizowych (Dz. U. Nr 154, poz. 1273 ze zm.): „Zezwala się rezydentom na dokonywanie w kraju rozliczeń pieniężnych z nierezydentami będącymi osobami fizycznymi, bez pośrednictwa uprawnionego banku, o ile rozliczenia te nie mają związku z działalnością gospodarczą."

W myśl art. 13 pkt 1 ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. Prawo działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 101, poz. 1178 ze zmianami), przedsiębiorca jest obowiązany do:

1. dokonywania lub przyjmowania płatności za pośrednictwem rachunku bankowego tego przedsiębiorcy w każdym przypadku, gdy stroną jest inny przedsiębiorca, a jednorazowa wartość należności lub zobowiązań -przekracza równowartość 3.000 EURO albo równowartość 1.000 EURO, gdy suma wartości tych należności i zobowiązań powstałych w miesiącu poprzednim przekracza równowartość 10.000 EURO, przeliczanych na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc w którym dokonywane są operacje finansowe,
2. zawiadomienia urzędu skarbowego, właściwego ze względu na podatek dochodowy, o posiadaniu rachunku bankowego związanego z wykonywaną działalnością gospodarczą, a w razie posiadania więcej niż jednego rachunku:

• do wskazania jednego z nich jako rachunku podstawowego i zawiadomienia o tym banku, w którym rachunek został otwarty, oraz właściwego urzędu skarbowego,
• zawiadamiając urząd skarbowy, należy podać nazwę i adres banku oraz numer rachunku bankowego albo podstawowego rachunku bankowego,
• zawiadomienia właściwego urzędu skarbowego oraz banku, w którym otwarty jest podstawowy rachunek bankowy związany z wykonywaną działalnością gospodarczą, o posiadaniu rachunków bankowych w innych bankach, informując o nazwach i adresach banków oraz o numerach rachunków bankowych,

3. zawiadomienia banków, w których otwarte są inne rachunki bankowe tego przedsiębiorcy,

o nazwie i adresie banku, w którym otwarty jest rachunek podstawowy tego przedsiębiorcy

związany z wykonywaną działalnością gospodarczą.

W świetle wyjaśnień opartych na wyżej powołanych przepisach stanowisko zaprezentowane przez Spółkę w pismach z dnia 12 grudnia 2003 r. i 6 stycznia 2004 roku jest błędne. Rozliczenia pomiędzy przedsiębiorcami mogą być jednak realizowane w gotówce do wysokości odpowiednio 1000 lub 3000 EURO, zgodnie z ustawą Prawo działalności gospodarczej.