Stosownie do regulacji art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.), podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne mające siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium RP, jeżeli wykonują we własnym imieniu i na własny rachunek czynności wymienione w art. 2 tej ustawy.

Przepis art. 19 ust. 4 ww. ustawy o podatku VAT, wprowadza zasadę, iż w sytuacji gdy podatnik nie wykonał czynności opodatkowanych w danym okresie, podatek naliczony za ten okres podlega rozliczeniu w najbliższym okresie, w którym czynności te zostaną wykonane, nie później jednak niż w ciągu 36 miesięcy od końca miesiąca, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny. Zatem przepis ten mówi o kwocie podatku naliczonego obniżającego podatek należny, a nie kwocie nadwyżki podatku do przeniesienia na następny miesiąc.

Nadwyżka podatku naliczonego nad należnym, o której Podatnik pisze w swoim zapytaniu, to różnica między podatkiem należnym z tytułu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu w okresie, gdy prowadził działalność gospodarczą, a podatkiem naliczonym przy zakupie towarów i usług w tym okresie. Regulacja ww. art. 19 ust. 4 dotyczy zaś kwot podatku naliczonego nie rozliczonych w okresach poprzednich z uwagi na brak podatku należnego z tytułu sprzedaży. Stąd uznać należy, że przepis ten nie ma zastosowania do kwot nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia.

W świetle powyższego bez znaczenia pozostaje fakt, iż Podatnik nadal posługuje się „starym” numerem NIP jako osoba fizyczna, prowadząca „na nowo” działalność gospodarczą, gdyż przepisy ustawy o podatku VAT nie uprawniają do wzajemnego „bilansowania” kwot nadwyżki podatku z działalności zlikwidowanej i nowo rozpoczętej.