Jednostka zgodnie z obowiązującymi od 14.12.2001 r. przepisami ustawy z dnia 7.06.2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. Nr 72, poz. 747) jest obowiązana zapewnić realizację budowy oraz rozbudowy urządzeń wodno – kanalizacyjnych, w tym także sieci. Jednakże realizację budowy przyłączy do sieci oraz studni wodomierzowej, pomieszczenia przewidzianego do lokalizacji wodomierza głównego i urządzenia pomiarowego zapewnia na własny koszt osoba ubiegająca się o przyłączenie nieruchomości do sieci (art. 15 ust. 1 i 2 tej ustawy).

W przypadku przekazania Jednostce wybudowanej z własnych środków w/w infrastruktury, niezależnie od charakteru tego przekazania, wydatki poniesione na jej budowę podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Wynika to z faktu, że do kosztów przedsięwzięcia inwestycyjno - budowlanego zalicza się koszty wykonania sieci i przyłączy technicznych, koszty wykonania urządzeń i obiektów budowlanych związanych z budynkami mieszkalnymi oraz koszty wykonania niezbędnego zakresu uzbrojenia terenu.

Przekazywania infrastruktura nie jest środkiem trwałym u przekazującego, albowiem nie jest ona kompletna, a jej przewidywany okres użytkowania przez przekazującego nie jest dłuższy niż rok. Jednocześnie zakład przejmujący nieodpłatnie infrastrukturę techniczną od inwestorów uzyskuje stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) przychody podatkowe w naturze w momencie otrzymania – na podstawie umowy, uwzględniającej zasady ekwiwalentności wzajemnych świadczeń. W świetle powyższego potwierdza się stanowisko Jednostki w zakresie, iż przejęte sieci i przyłącza będą środkami trwałymi (po spełnieniu ustawowych warunków pozwalających na zaliczenie ich do środków trwałych), a dokonywane odpisy amortyzacyjne od ich wartości początkowej będą kosztami uzyskania przychodów.

Nie można jednak dla celów podatkowych przyjąć zaproponowanego przez Jednostkę rozwiązania polegającego na rozliczeniu tych przychodów w naturze, jako przychodów przyszłych okresów, poprzez ich rozliczenie proporcjonalnie do dokonywanych odpisów amortyzacyjnych. Takie rozwiązanie nie ma uzasadnienia pod względem podatkowym i nie może być zastosowane w obecnych systemowych uregulowaniach przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, które generalnie nie przewidują dla jakiejkolwiek grupy podatników rozliczeń ich przychodów należnych, jako przychodów przyszłych okresów.

Wprowadzenie preferencji podatkowych tylko dla określonej grupy przedsiębiorstw byłoby sprzeczne z zasadą równego traktowania podatników przy tych samych okolicznościach faktycznych i prawnych, w warunkach gospodarki rynkowej. Dla celów podatku dochodowego przepisy z zakresu rachunkowości nie są podatkotwórcze i nie należy norm rachunkowych stosować jako norm podatkowych, bowiem te ostatnie wynikają z ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.