INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 18 czerwca 2012 r. (data wpływu 20 czerwca 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 września 2012 r. (data wpływu 12 września 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży prawa własności nieruchomości gruntowych na rzecz użytkownika wieczystego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 czerwca 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży prawa własności nieruchomości gruntowych na rzecz użytkownika wieczystego.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 11 września 2012 r. (data wpływu 12 września 2012 r.) poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 3 kwietnia 1996 roku aktem notarialnym Przedsiębiorstwo T. nabyło od syndyka masy upadłości W. prawo użytkowania wieczystego nieruchomości oznaczonych w ewidencji gruntów i budynków numerami działek … o łącznej powierzchni 0,5113 ha położonych w …

Korzystając z przysługującego użytkownikowi wieczystemu prawa bezprzetargowego nabycia nieruchomości będących w użytkowaniu wieczystym (art. 37 ust. 2 pkt 5 ustawy o gospodarce nieruchomościami) Przedsiębiorstwo złożyło w dniu 29 września 2011 roku wniosek o sprzedaż ww. nieruchomości.

W dniu 11 czerwca 2012 roku aktem notarialnym, Gmina sprzedała przysługujące jej prawo własności do działek nr … na rzecz ich użytkownika wieczystego tzn. Przedsiębiorstwa T.

Na wniosek przedsiębiorstwa opłata z tytułu zakupu prawa własności została rozłożona na 36 miesięcznych rat plus jednorazowa opłata, którą należało uiścić przed zawarciem aktu notarialnego.

Zgodnie z powyższym przedsiębiorstwo wpłaciło na rzecz Gminy pierwszą opłatę w wysokości … zł plus podatek VAT 23%.

W piśmie z dnia 11 września 2012 r., będącym uzupełnieniem wniosku, Wnioskodawca wskazał, iż:

1. Gmina oraz Przedsiębiorstwo są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług.
2. Działki nr … są nieruchomościami zabudowanymi.
3. Zabudowania znajdujące się na poszczególnych działkach oznaczonych numerami … stanowią własność użytkownika wieczystego.
4. Sprzedaż prawa własności na rzecz użytkownika wieczystego dotyczy wyłącznie prawa własności nieruchomości gruntowych, ponieważ budynki stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przy sprzedaży prawa własności na rzecz użytkownika wieczystego do kwoty sprzedaży należy doliczyć podatek VAT w wysokości 23%...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z zapisami art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (tekst jedn. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) dostawa towaru nastąpiła z chwilą oddania gruntu w użytkowanie wieczyste tj. z chwilą zawarcia aktu notarialnego w 1996 roku, którym przedsiębiorstwo nabyło prawo użytkowania wieczystego od poprzedniego użytkownika wieczystego. Oznacza to, iż zakup prawa własności do nieruchomości nr … w roku 2012 nie stanowi dostawy towaru i nie podlega opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Należy zauważyć, iż dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra. W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem na rzecz użytkownika wieczystego, co pozwala mu rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki, jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak również w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, tak jak ma to miejsce w przypadku dokonywania sprzedaży gruntu przez właściciela.

W świetle art. 233 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) użytkownik wieczysty (osoba fizyczna lub prawna) może w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków w użytkowanie wieczyste, korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać. Ten przepis, a także następne przepisy Kodeksu cywilnego (art. 234, art. 235, art. 237) kształtujące uprawnienia użytkownika wieczystego na wzór uprawnień właściciela, jak również długi czas trwania użytkowania wieczystego (art. 236 § 1 i 2 K.c.) wskazują, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi przeniesienie prawa do rozporządzania tym gruntem jak właściciel.

W myśl art. 46 § 1 cyt. Kodeksu cywilnego, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 ze zm.) nieruchomość gruntowa oddana w użytkowanie wieczyste może być sprzedana wyłącznie użytkownikowi wieczystemu, z zastrzeżeniem ust. 1a i ust. 3.

Jak stanowi art. 32 ust. 2 ww. ustawy, z dniem zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości wygasa, z mocy prawa, uprzednio ustanowione prawo użytkowania wieczystego. Przepisu art 241 Kodeksu cywilnego nie stosuje się.

W myśl art. 37 ust. 1 ww. ustawy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, nieruchomości są sprzedawane lub oddawane w użytkowanie wieczyste w drodze przetargu.

Na podstawie art. 37 ust. 2 pkt 5 ww. ustawy, nieruchomość jest zbywana w drodze bezprzetargowej, jeżeli sprzedaż nieruchomości następuje na rzecz jej użytkownika wieczystego.

Stosownie do art. 67 ust. 1 ww. ustawy, cenę nieruchomości ustala się na podstawie jej wartości.

Zgodnie z art. 69 ww. ustawy, na poczet ceny nieruchomości gruntowej sprzedawanej jej użytkownikowi wieczystemu zalicza się kwotę równą wartości prawa użytkowania wieczystego tej nieruchomości, określoną według stanu na dzień sprzedaży.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W dniu 3 kwietnia 1996 roku aktem notarialnym Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością nabyła od syndyka masy upadłości W. prawo użytkowania wieczystego nieruchomości oznaczonych w ewidencji gruntów i budynków numerami działek … o łącznej powierzchni 0,5113 ha. Działki te są nieruchomościami zabudowanymi. Zabudowania znajdujące się na poszczególnych działkach stanowią własność użytkownika wieczystego. W dniu 11 czerwca 2012 roku aktem notarialnym Gmina sprzedała przysługujące jej prawo własności do działek nr … na rzecz ich użytkownika wieczystego. Sprzedaż prawa własności na rzecz użytkownika wieczystego dotyczy wyłącznie prawa własności nieruchomości gruntowych, ponieważ budynki stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy kwestii, czy przy sprzedaży prawa własności na rzecz użytkownika wieczystego do kwoty sprzedaży należy doliczyć podatek VAT w wysokości 23%.

Należy zauważyć, iż do dnia 30 kwietnia 2004r. czynność ustanowienia użytkowania wieczystego nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dopiero z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług zmieniła się zarówno definicja towaru, jak i zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa, jak i opis stanu faktycznego stwierdzić należy, że obecny użytkownik wieczysty w sensie ekonomicznym nabył już prawo wieczystego użytkowania w 1996 r., a zatem w sensie ekonomicznym nabył już prawo do dysponowania gruntem jak właściciel. W świetle powołanych przepisów art. 7 ust. 1 pkt 6 i pkt 7 ustawy, doszło już do dostawy tych nieruchomości na rzecz obecnego użytkownika wieczystego.

Dokonana przez Wnioskodawcę sprzedaż prawa własności przedmiotowych nieruchomości gruntowych nie może być zatem traktowana jako ponowna dostawa tych samych nieruchomości, bowiem nie została spełniona dyspozycja art. 7 ust. 1 ustawy, tj. w opisanej transakcji nie dojdzie do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Mając powyższe na względzie, sprzedaż prawa własności przedmiotowych nieruchomości gruntowych dokonana przez Gminę w dniu 11 czerwca 2012 r. na rzecz dotychczasowego użytkownika wieczystego tych nieruchomości (tj. przedsiębiorstwa), będąca w istocie przekształceniem prawa wieczystego użytkowania w prawo własności nieruchomości stanowi jedynie zmianę tytułu prawnego do nieruchomości, natomiast nie wpływa na „władztwo rzeczy”, które przedsiębiorstwo już uzyskało w dacie przeniesienia prawa użytkowania wieczystego (z tą bowiem chwilą – 3 kwietnia 1996 r. – użytkownik ten otrzymał prawo do faktycznego dysponowania nieruchomością, jak gdyby był jej właścicielem) i nie może być traktowana jako sprzedaż tego samego towaru. Zatem przedmiotowa sprzedaż nie może być traktowana jako ponowna dostawa tej samej nieruchomości, bowiem już doszło do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.

Reasumując, sprzedaż przez Gminę prawa własności przedmiotowych nieruchomości gruntowych na rzecz użytkownika wieczystego nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy ani żadnej innej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem towarów i usług i pozostaje poza zakresem ustawy. Wobec powyższego brak podstaw do naliczania podatku VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.