Oddanie w nieodpłatne używanie odbywa się z reguły na podstawie umowy uregulowanej przez Kodeks cywilny np. umowy użyczenia. Umowa użyczenia została uregulowana przepisami art. 710-719 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz 93 ze zm). Przepisy te określają cechy jakie powinna spełniać umowa, aby mogła zostać uznana za umowę użyczenia oraz prawa i obowiązki stron tej umowy.

Przez umowę użyczenia stosownie do art. 710 K. c. użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Umowa użyczenia nie przenosi własności rzeczy i w związku z tym nakłada na biorącego rzecz w używanie szereg ograniczeń wyszczególnionych w Kodeksie cywilnym, poczynając od obowiązku zwrotu rzeczy, poprzez konieczność uzyskania zgody użyczającego na oddanie rzeczy do używania osobie trzeciej, aż do odpowiedzialności za zużycie rzeczy. Z przedstawionego przez Jednostkę stanu faktycznego wynika, że otrzymała w bezpłatne używanie określone urządzenia, które miały zastosowanie w autobusach.

Oddanie rzeczy w nieodpłatne używanie na podstawie umowy użyczenia stanowi nieodpłatne świadczenie na rzecz podmiotu przejmującego rzecz do używania i zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) wartość przedmiotowego świadczenia stanowi przychód używającego dla ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Wyżej cytowany artykuł podaje też sytuacje w których nieodpłatne korzystanie ze środków trwałych nie powoduje powstania przychodu dla celów podatkowych. Dotyczy to:

– zakładów budżetowych,

– gospodarstw pomocniczych jednostek budżetowych,

– spółek użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków, w przypadku, gdy wymienione podmioty otrzymały w nieodpłatny zarząd lub używanie środki trwałe od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków.

W przedmiotowej sprawie nie zachodzą okoliczności o których mowa powyżej tak więc jednostka winna określić wartość świadczenia związanego z otrzymaniem rzeczy w nieodpłatne użytkowanie zgodnie z art. 12 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.