Pismo niniejsze stanowi informację o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego, udzieloną w trybie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), w indywidualnej sprawie podatnika, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Pismem z dnia 10 lutego 2004 r. uzupełnionym pismem z dnia 31 marca 2004 r. Spółka zwróciła się do Naczelnika Opolskiego Urzędu Skarbowego o udzielenie pisemnej informacji w sprawie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wierzytelności od dłużnika postawionego w stan upadłości.

Jak wynika z treści pisma, w roku 2001 Spółka realizowała kontrakt na dostawę urządzeń dla zagranicznego dostawcy. Wykonawcą urządzeń była inna krajowa Spółka. Spółka - podwykonawca za wykonane urządzenia otrzymała zapłatę pomniejszoną o 10% wartości zamówienia. Zatrzymana kwota stanowiła zabezpieczenia na poczet ewentualnych napraw gwarancyjnych.

W roku 2002 zagraniczny odbiorca zgłosił usterki, które zostały przez Spółkę uznane i za jej zgodą i na jej koszt usunięte przez odbiorcę.

Spółka, została w 2003 roku obciążona kosztami napraw. Kosztami tymi obciążyła ona następnie Spółkę - podwykonawcę, zaliczając również tą kwotę do przychodów. Wierzytelność, stanowiącą różnicę pomiędzy pełnym kosztem usunięcia usterek, a kwotą depozytu, Spółka zgłosiła Sędziemu Komisarzowi, bowiem na mocy postanowienia z dnia 4marca 2002 r. wydanego przez Sąd Rejonowy w Opolu, ogłoszona została upadłość Spółki - wykonawcy. Na kwotę tą Spółka utworzyła rezerwę, którą ujęła w księgach 2003 roku.

Syndyk prowadzi ze Spółką negocjacje mające na celu ograniczenie jej roszczenia twierdząc, że Spółka będzie mogła zaliczyć całość nieściągalnego roszczenia do kosztów uzyskania przychodów.

Spółka zwróciła się z prośbą o potwierdzenie, czy będzie mogła zaliczyć całość nieściągalnych roszczeń do kosztów uzyskania przychodów.

Tutejszy organ podatkowy po przeanalizowaniu stanu faktycznego w sprawie wyjaśnia, co następuje

Określony w art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) - zwanej dalej ustawą - wyjątek od zasady zgodnie z którą wierzytelności odpisane jako nie ściągalne nie stanowią kosztów uzyskania przychodów dotyczy wierzytelności, które uprzednio na podstawie art. 12 ust. 3 zostały zarachowane jako przychody i których nieściągalność została udokumentowana w sposób określony w art. 16 ust. 2 ustawy, to znaczy:

a) postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadającym stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, albo

b) postanowieniem sądu o:

• oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania, lub
• umorzeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku gdy zachodzi okoliczność wymieniona wyżej, lub
• ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, albo

c) protokółem sporządzonym przez podatnika, stwierdzającym, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od tej kwoty.

Z informacji przedstawionych w piśmie wynika, że Spółka spełnia pierwszy z podanych wyżej warunków dotyczący zaliczenia wierzytelności do przychodów, natomiast na obecnym etapie postępowanie nie jest w stanie udokumentować nieściągalności wierzytelności, zgodnie z wymogami powołanego wyżej przepisu.

Oznacza to, że na obecnym etapie postępowania brak jest podstaw do zaliczenia przedmiotowych wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów. Okoliczności przedstawione w piśmie powodują natomiast uprawdopodobnienie nieściągalności, co jest podstawą do dokonania odpisów aktualizujących wartość należności.