Naczelnik Urzędu Skarbowego w Kętrzynie zgodnie z art. 14a § 1 i 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), w odpowiedzi na pismo z dnia 15.03.2004 r. w sprawie udzielenia pisemnej informacji o stosowaniu przepisów prawa podatkowego odnośnie naliczania w koszty uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej odpisów na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych oraz przychodu z tytułu naliczenia odsetek od przelanych środków z tego funduszu na bieżącą działalność Spółki, uprzejmie informuje:

Z informacji zawartej w piśmie wynika, że Spółka w 2003 roku naliczyła w koszty uzyskania przychodu odpis podstawowy na ZFŚS z tytułu zatrudniania pracowników. Środki pieniężne z naliczenia zostały przekazane na rachunek bankowy ZFŚS w obowiązujących terminach, tj. w miesiącach maju i wrześniu. Z uwagi na trudności finansowe z realizacją zobowiązań z tytułu dostaw materiałów i usług a także wypłatą wynagrodzeń pracownikom, Spółka w miesiącu listopadzie 2003 roku dokonała przelewu z rachunku funduszu socjalnego na konto podstawowe w kwocie salda tego rachunku. Zwrotu środków na konto rachunku ZFŚS do końca 2003 roku nie dokonano.
Za okres korzystania ze środków socjalnych spółka naliczyła odsetki w wysokości odsetek bankowych z banku, w którym posiada konto podstawowe. Naliczone odsetki zwiększyły przychód Spółki do opodatkowania podatkiem dochodowym.

Pytanie zawarte w piśmie dotyczy prawidłowości postępowania Spółki polegającego na naliczaniu odsetek od przelanych środków z ZFŚS i traktowania ich jako inne źródło przychodu, zwiększające dochód do opodatkowania.

Zdaniem wspólników wyżej wymienione postępowanie jest prawidłowe, gdyż środki pieniężne nie zostały przeznaczone na rzecz wspólników tylko na realizację bieżących zobowiązań wobec pracowników i kontrahentów a z tytułu korzystania z „obcych” środków pieniężnych Spółka zwiększyła dochód do opodatkowania podatkiem dochodowym.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 7 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika, jednak kosztem uzyskania przychodów są podstawowe odpisy i zwiększenia, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych obciążają koszty działalności gospodarczej pracodawcy, jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek Funduszu.

Obowiązek tworzenia ZFŚS przez niektórych pracodawców, zasady tworzenia oraz wysokość odpisów i zwiększeń wynika z ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (j. t. Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 ze zm.). Zgodnie z art. 1 ust. 1 wyżej wymienionej ustawy środki Funduszu przeznaczone są na finansowanie działalności socjalnej organizowanej na rzecz osób uprawnionych do korzystania z Funduszu. Zaś art. 2 pkt 1 mówi, że przez działalność socjalną rozumie się usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form krajowego wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, udzielanie pomocy materialnej – rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe. Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 12 ust. 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, środku Funduszu gromadzone są na odrębnym rachunku bankowym.

Z podatkowego punktu widzenia najistotniejsze do zaliczenia w koszty uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej odpisów na ZFŚS jest ich bezpośrednie wpłacenie przez pracodawcę zobowiązanego do jego tworzenia na rachunek Funduszu w wysokości nie wyższej niż przewidziana przez ustawodawcę.

Z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego wynika, że wpłacone wcześniej na rachunek należne odpisy na Fundusz za rok 2003 zostały wycofane i przeznaczone w całości na bieżącą działalność pracodawcy, tj. regulowanie należności kontrahentom i wypłatę wynagrodzeń pracownikom. W takim wypadku wycofane środki z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych i przeznaczone na cele niesocjalne nie mogą stanowić kosztu uzyskania przychodu działalności gospodarczej.

W związku z powyższym postępowanie Spółki nie jest prawidłowe i pogląd wyrażony w piśmie o interpretację przepisów prawa podatkowego jest błędny.

Koszty uzyskania przychodu Spółki w 2003 r. należy pomniejszyć o kwotę wycofaną z rachunku bankowego Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych wynikającą z należnego odpisu za ten rok i przeznaczoną na cele „niesocjalne”, która nie wróciła na ten rachunek na koniec roku podatkowego. Wynika z tego, że odsetki naliczone za okres korzystania ze środków socjalnych, nie stanowią innego opodatkowanego źródła przychodu Spółki na podstawie art. 10 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jedyną konsekwencją podatkową odnośnie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2003 rok jest zmniejszenie kosztów uzyskania przychodu w zakresie wskazanym wyżej.