INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 13 czerwca 2012 r. (data wpływu 29 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania przychodu w związku z nieodpłatnym przechowywaniem towarów dostarczonych przez kontrahenta #61485; jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 czerwca 2012 r. do Łódzkiego Urzędu Skarbowego w Łodzi został złożony wniosek z dnia 13 czerwca 2012 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowego od osób prawnych.

Pismem z dnia 26 czerwca 2012 r., nr OL-0801/98/2012/JK, Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego w Łodzi, na podstawie art. 17 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) w związku z § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) przekazał wniosek zgodnie z właściwością do rozpatrzenia Dyrektorowi Izby Skarbowej w Łodzi.

Wyjaśnić bowiem należy, że zgodnie z § 2 i § 5a ww. rozporządzenia, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi jest upoważniony do wydawania, w imieniu ministra właściwego do spraw finansów publicznych interpretacji indywidualnych, jeżeli wnioskodawca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w województwie: lubelskim, łódzkim, opolskim lub świętokrzyskim. W analizowanym przypadku, właściwym miejscowo organem podatkowym do wydania pisemnej interpretacji od dnia 1 kwietnia 2011 r. jest Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi.

Przedmiotowy wniosek wpłynął do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim w dniu 29 czerwca 2012 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka zamierza zawrzeć z kontrahentem krajowym umowę na dostawę towarów. Kontrahent zobowiązany będzie do utrzymywania określonych w umowie zapasów towarów i dostarczania ich na żądanie Spółki w celu zapewnienia ciągłości produkcji. W tym celu Spółka i kontrahent zamierzają wprowadzić do umowy zapis, zgodnie z którym Spółka zobowiąże się wydzielić powierzchnię magazynową do przechowywania towarów dostarczanych przez kontrahenta. Kontrahent będzie na tej powierzchni magazynowej składał wyłącznie towary dostarczane Spółce. Kontrahent nie będzie mógł składać na tej powierzchni towarów sprzedawanych innym podmiotom.

Dostawa towarów będzie następowała w momencie pobrania ich przez Spółkę z wydzielonej powierzchni magazynowej. Do czasu pobrania towarów przez Spółkę ich właścicielem pozostaje kontrahent. Przez okres od daty złożenia towarów przez kontrahenta na wydzielonej powierzchni magazynowej do dnia pobrania towarów przez Spółkę, Spółka będzie przechowawcą towarów w rozumieniu kodeksu cywilnego.

Spółka zamierza wydzielić powierzchnię magazynową oraz przechowywać towary bezpłatnie - przechowanie bez wynagrodzenia (art. 836 k.c.).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy bezpłatne wydzielenie powierzchni magazynowej na towary kontrahenta oraz bezpłatne przechowywanie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...
2. Czy po stronie Spółki powstaje przychód z tytułu bezpłatnego wydzielenia powierzchni magazynowej oraz bezpłatnego przechowywania towarów kontrahenta...
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 2 wniosku. Wniosek w zakresie pytania nr 1 zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy, odpowiedź na postawione pytanie winna być negatywna. Stanowisko Spółki uzasadnione jest treścią art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z tym przepisem, przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Spółka przechowując nieodpłatnie towary kontrahenta w wydzielonej na ten cel powierzchni magazynowej nie otrzymuje żadnego świadczenia w zamian. Wobec tego nie powstaje przychód podlegający opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka zamierza zawrzeć z kontrahentem krajowym umowę na dostawę towarów. Kontrahent zobowiązany będzie do utrzymywania określonych w umowie zapasów towarów i dostarczania ich na żądanie Spółki w celu zapewnienia ciągłości produkcji. W tym celu Spółka i kontrahent zamierzają wprowadzić do umowy zapis, zgodnie z którym Spółka zobowiąże się wydzielić powierzchnię magazynową do przechowywania towarów dostarczanych przez kontrahenta. Kontrahent będzie na tej powierzchni magazynowej składał wyłącznie towary dostarczane Spółce. Kontrahent nie będzie mógł składać na tej powierzchni towarów sprzedawanych innym podmiotom.

Dostawa towarów będzie następowała w momencie pobrania ich przez Spółkę z wydzielonej powierzchni magazynowej. Do czasu pobrania towarów przez Spółkę ich właścicielem pozostaje kontrahent. Przez okres od daty złożenia towarów przez kontrahenta na wydzielonej powierzchni magazynowej do dnia pobrania towarów przez Spółkę, Spółka będzie przechowawcą towarów w rozumieniu kodeksu cywilnego.

Spółka zamierza wydzielić powierzchnię magazynową oraz przechowywać towary bezpłatnie - przechowanie bez wynagrodzenia (art. 836 k.c.).

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.) nie zawiera definicji przychodu. Przepis art. 12 tej ustawy, regulujący kwestię przychodów, nie wymienia źródeł przychodu, lecz określa zdarzenia, których wystąpienie powoduje powstanie obowiązku podatkowego. Poprzez przykładowe wyliczenie zawarte w kolejnych ustępach art. 12 ww. ustawy, ustawodawca precyzuje więc jedynie rodzaje przychodów. Ponadto wylicza jakiego rodzaju wpływy pieniężne podmiotu gospodarczego nie są zaliczane do przychodów.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Zgodnie natomiast z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności: wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Na podstawie art. 12 ust. 1 ww. ustawy można stwierdzić, że co do zasady przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa, mająca definitywny charakter, którą może on rozporządzać jak własną. Za przychody należy uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym także nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie precyzuje, co należy rozumieć przez „nieodpłatne świadczenie”, ograniczając się jedynie do wskazania, w art. 12 ust. 6 i 6a, sposobu i kryteriów ustalania wartości nieodpłatnych i częściowo odpłatnych świadczeń.

Z tego właśnie względu pojęcie „świadczenia” należy rozpatrywać z punktu widzenia zobowiązaniowego, tj. na tle art. 353 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), zgodnie z którym zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić. Świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu (art. 353 § 2).

Jednakże, pojęcie „nieodpłatnego lub częściowo odpłatnego świadczenia” oparte na gruncie przepisów prawa podatkowego ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Może bowiem obejmować wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Zatem w świetle art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, aby można było określone świadczenie zaliczyć do kategorii świadczeń nieodpłatnych stanowiących źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu, musi dojść do stosunku prawnego, w wyniku którego jeden podmiot dokonuje określonego świadczenia, drugi natomiast to świadczenie otrzymuje nieodpłatnie, uzyskując w ten sposób korzyści.

Wobec powyższego, stwierdzić należy, że w obecnym stanie prawnym Wnioskodawca nie uzyska przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1 - 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z tytułu nieodpłatnego przechowywania przez Niego towarów dostarczonych przez kontrahenta na wydzielonej na ten cel powierzchni magazynowej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.