Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Zielonej Górze działając w oparciu o art. 14a § 1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 1997 r. Nr 137 poz. 926 ze zm.) w odpowiedzi na pismo informuje:

Zgodnie z postanowieniami art. 16 ust. 1 pkt 26a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów aktualizujących, z tym że kosztem uzyskania przychodów są odpisy aktualizujące wartość należności, która była uprzednio zaliczona do przychodów należnych zgodnie z art. 12 ust. 3 ww. ustawy, a ich nieściągalność została odpowiednio uprawdopodobniona na podstawie ust. 2a pkt 1 tejże ustawy. Nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną w szczególności, gdy:

• dłużnik zmarł, został wykreślony z ewidencji działalności gospodarczej, postawiony w stan likwidacji lub została ogłoszona jego upadłość obejmująca likwidację majątku, albo
• zostało wszczęte postępowanie upadłościowe z możliwością zawarcia układu w rozumieniu przepisów prawa upadłościowego i naprawczego lub na wniosek dłużnika wszczęte zostało postępowanie ugodowe w rozumieniu przepisów o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków, albo
• wierzytelność została potwierdzona prawomocnym orzeczeniem sądu i skierowana na drogę postępowania egzekucyjnego, albo
• wierzytelność jest kwestionowana przez dłużnika na drodze powództwa sądowego.

Wyliczenie powyższe ma charakter przykładowy. Użycie terminu „w szczególności” oznacza, iż wymienione zostały tylko niektóre, typowe sytuacje uprawdopodobniające nieściągalność wierzytelności. Nie należy jednakże powyższego zapisu traktować w ten sposób, iż każda inna nie wymieniona w art. 16 ust. 2a pkt 1przesłanka mająca związek z wierzytelnością będzie uprawdopodobniała jej nieściągalność. Ustawodawca wyraźnie wymienił, iż takimi przesłankami będą m.in. zawarte w art. 16 ust. 2a pkt 1 lit a) – ogłoszenie upadłości obejmujące likwidację majątku (art. 51 ust. 1 ustawy z 28 lutego 2003 r prawo upadłościowe i naprawcze – Dz. U z 2003 r Nr 60, poz. 535) oraz wszczęcie postępowania upadłościowego określone w art. 16 ust. 2a pkt 1 lit. b) z możliwością zawarcia układu w rozumieniu przepisów prawa upadłościowego i naprawczego (art. 55 ustawy prawo upadłościowe i naprawcze). Prawodawca nie wymienił w art. 16 ust. 2a pkt 1 żadnych procedur wstępnych, w tym m.in. przewidzianego w art. 44 – 48 ustawy prawo upadłościowe i naprawcze wstępnego zgromadzenia wierzycieli, dlatego też, zdaniem tut. Organu nie można takich działań oceniać jako uprawdopodobniających nieściągalność wierzytelności w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przedłożonego przez stronę tłumaczenia z języka niemieckiego postanowienia Sądu Grodzkiego w Saarbrücken z dnia 16.12.2003 r. w sprawie otwarcia postępowania upadłościowego z majątku nie można traktować jako właściwego wszczęcia postępowania upadłościowego, ani też jako odpowiednika wszczęcia postępowania upadłościowego z możliwością zawarcia układu. Występujący w takim postępowaniu tymczasowy syndyk jest biegłym mającym za zadanie sprawdzenie, czy istnieją wystarczające przesłanki do otwarcia postępowania upadłościowego. Dlatego też w opisanej sytuacji posiadane przez firmę informacje nie są dostatecznie przekonywujące o nieściągalności wierzytelności od dłużnika, a co z tym się wiąże nie stanowią podstawy do zaliczenia w koszty uzyskania przychodów.

Jednocześnie tut. Organ informuje, że powyższa informacja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego obowiązuje jedynie w zakresie żadnego przez Stronę zapytania i w przedstawionym stanie faktycznym oraz jest zgodna z obowiązującym stanem prawnym tylko w przypadku przedstawienia przez Stronę rzeczywistego stanu faktycznego sprawy.