Na podstawie art. 14 a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137 poz. 926 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego, odpowiadając na pisemne zapytanie Spółki w sprawie stosowanie przepisów prawa podatkowego, informuje:
Zgodnie z przedstawionym w piśmie stanem faktycznym, w grudniu 2000 r. Spółka zawarła umowę z Bankiem, na mocy której Bank udzielił Spółce kredyt denominowany w euro. Dnia 22 grudnia 2003 r. Strony podpisały aneks do wspomnianej umowy, dokonując zmian w jej treści. Zgodnie z jedną ze zmian zadłużenie Spółki z tytułu w/w kredytu zostało przeliczone z euro na złotówki (Bank dokonał przewalutowania aktualnego zadłużenia kredytobiorcy z EUR na PLN). W związku z powyższym Spółka uważa za uzasadnione zaliczenie różnicy pomiędzy kursem waluty z dnia przewalutowania, a kursem waluty z dnia zaciągnięcia kredytu powstałej w wyniku przeliczenie kredytu z euro na złotówki do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U z 2000 r. Nr 54, poz 654 ze zm. - dalej ustawa o pdop) i zwraca się o potwierdzenie swojego stanowiska.

Zgodnie z art. 15 ust 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. ustawy o pdop “kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów.”
Z przytoczonego przepisu art. 15 ust.1 ustawy pdop wynika, iż ustawowy obowiązek obniżania lub podwyższania kosztów o różnice kursowe występuje tylko wówczas gdy spełnione są łącznie następujące przesłanki:
Po pierwsze - podatnik otrzymał pożyczkę (kredyt) w walucie obcej i spłata ich jak również odsetek następuje w walucie obcej;
Po drugie - między dniem zarachowania odsetek i dniem ich zapłaty zmieni się kurs waluty obcej, w której następuje spłata odsetek.
Po trzecie – różnice kursowe, o których mowa w powyższym przepisie muszą być zrealizowane tj. nie będą stanowić kosztów uzyskania przychodów różnice kursowe naliczone ale faktycznie nie poniesione.

Zaciągnięcie kredytu oraz późniejszy jego zwrot na gruncie prawa podatkowego traktuje się jako zdarzenie podatkowo neutralne, nie powodujące ani powstania przychodu ani kosztów jego uzyskania. Skutki w podatku dochodowym wywołują natomiast spłacone odsetki od kredytów, a w przypadku kredytu zaciągniętego w obcej walucie, także powstałe różnice kursowe od spłaconych rat kapitałowych kredytu, które są wynikiem wahań kursów walutowych w czasie.
Z treści pisma Spółki, z dnia 30 marca 2004 r. wynika że zarówno kwota kredytu otrzymana przez Spółkę jak i jego spłata wraz z należnymi odsetkami realizowane były w walucie obcej (EURO), w okresie od momentu zaciągnięcia kredytu do dnia 22 marca 2003 r., w którym to dniu bank dokonał przewalutowania kredytu na złote polskie. Od momentu przewalutowania spłata kredytu następowała w PLN.

W momencie przewalutowania powstaną różnice pomiędzy kwotą otrzymanego kredytu a kwotą kredytu do spłaty. Jednak różnice te nie są różnicami kursowymi w rozumieniu podatkowym. Operacja przeliczenia kredytu dewizowego na równowartość w złotych polskich powoduje bowiem w istocie tylko zmianę wysokości kapitału do spłaty. Spółka nie ponosi zatem z tego tytułu żadnych wydatków. Oznacza to, że w przypadku zwiększenia w wyniku przewalutowania kapitału podlegającego spłacie, wydatki na spłatę tak ustalonego kredytu nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów.