Pismem z dnia 31.03.2004 r. zwrócił się Pan z wnioskiem o udzielenie informacji odnośnie zaliczenia w koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowanej na zasadach ogólnych, dla której prowadzona jest księga przychodów i rozchodów - odpisów aktualizujących.

W złożonym piśmie poinformował Pan, że prowadzona działalność polega na świadczeniu specjalistycznych usług budowlanych. Za wykonane usługi dwukrotnie nie otrzymał Pan zapłaty, a w stosunku do tych zleceniodawców Sąd gospodarczy wydał postanowienie o ogłoszeniu upadłości.

Wyraził Pan jednocześnie stanowisko, iż przedstawiona przez Pana sytuacja uprawnia do zaliczenia w koszty działalności przedmiotowych odpisów aktualizujących, których nieściągalność została uprawdopodobniona zgodnie z art. 23 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W odpowiedzi na złożone pismo w oparciu o art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 1997 r. Nr 137, poz. 926 ze. zm.) informuję że:

Przepisy ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze. zm.) w pewnych sytuacjach uznają odpisy aktualizujące należności (wierzytelności) za koszty uzyskania przychodów, jednakże muszą być spełnione dwa warunki:

1. uprzednio wierzytelność była zaliczona do przychodów należnych,
2. nieściągalność tych wierzytelności była uprawdopodobniona w sposób określony w art. 23 ust. 3.

Zgodnie z przepisem art. 23 ust. 1 pkt 21 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów aktualizujących z tym że kosztem uzyskania przychodu są odpisy aktualizujące wartość należności, określone w ustawie o rachunkowości, od tej części należności, która była uprzednio zaliczona na podstawie art. 14 do przychodów należnych, a ich nieściągalność została uprawdopodobniona na podstawie ust. 3.

Ust. 3 tegoż art. 23 stanowi, że:

nieściągalność wierzytelności w przypadku określonym w ust. 1 pkt 21, uznaje się za uprawdopodobnioną w szczególności gdy:

1. dłużnik został wykreślony z ewidencji działalności gospodarczej, postawiony w stan likwidacji lub została ogłoszona jego upadłość;
2. na wniosek dłużnika wszczęte zostało postępowanie ugodowe w rozumieniu przepisów o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków lub postępowanie układowe w rozumieniu przepisów o postępowaniu układowym;
3. wierzytelność została zasądzona prawomocnym orzeczeniem sądu i skierowana na drogę postępowania egzekucyjnego;
4. wierzytelność jest kwestionowana przez dłużnika na drodze powództwa sądowego.

Od 1 stycznia 2003 r dotychczasowy termin „rezerwa na nieściągalne wierzytelności” został zastąpiony terminem „odpisy aktualizujące wartość należności”. Zmiana ta jest spowodowana zmianą od 1 stycznia 2002 r. terminologii w ustawie o rachunkowości.

Wartość należności aktualizuje się zgodnie z art. 35b ustawy z dnia 29.09.1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 121, poz. 591 ze. zm.) uwzględniając stopień prawdopodobieństwa ich zapłaty poprzez dokonanie odpisu aktualizującego, w odniesieniu do należności od dłużników postawionych w stan likwidacji lub w stan upadłości <...>.

Należy podkreślić, że w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów rezerw na pokrycie wierzytelności, nie wyróżnia się w sposób szczególny podatników prowadzących księgi rachunkowe. W związku z powyższym art. 23 ust. 1 pkt 21 i ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zastosowanie również do podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów. Odpis aktualizujący wartość należności wpisuje się w księdze przychodów i rozchodów w kolumnie 14 „pozostałe wydatki” ze stosowną adnotacją.

Z uwagi na powyższe, stanowisko Pana w kwestii zaliczenia w koszty działalności gospodarczej odpisów aktualizujących, należy uznać za prawidłowe.