Działając w myśl przepisów art. 14a § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zmian.), odpowiadam na pismo z dnia 12.03.2004r., w zakresie stosowania przepisów podatkowych w sprawie kosztów uzyskania przychodów związanych z zawartą umową leasingu.

W nadesłanym zapytaniu informuje Pan, iż prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług weterynaryjnych opodatkowaną na zasadach ogólnych. Na potrzeby działalności przyjął Pan do używania samochód osobowy na podstawie umowy leasingu. Dnia 07.01.2003r. zawarł Pan umowę leasingu operacyjnego z Funduszem Leasingowym X. Przedmiotem leasingu jest samochód osobowy Fiat Palio, gdzie jego wartość netto wynosiła 33.442,62zł, natomiast brutto 40.800,00zł. Czas trwania umowy został określony na 48 miesięcy. Ze względu na fakt, iż przedmiot dotyczy samochodu osobowego, należy przyjąć wartość wynikającą z umowy w kwocie brutto. Z powyższej umowy wynika, iż prawo do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości sprzętu w rozumieniu przepisów podatkowych przysługuje leasingodawcy. Umowa leasingu przewiduje, iż po zakończeniu umowy będzie Pan mógł nabyć przedmiot leasingu za cenę określoną w haromonogramie.

Umowa leasingu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest to umowa nazwana w Kodeksie cywilnym (art. 7091 ustawa z dnia 23.04.1964r. Kodeks cywilny Dz. U. Nr 19, poz.93 ze zm.), a także każda inna umowa, na mocy której jedna ze stron oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie (art. 23a ustawy z dnia 26.07.1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) drugiej stronie, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty. Strony takiej umowy określone są odpowiednio jako finansujący (leasingodawca) i korzystający (leasingobiorca).

Ponieważ przedstawiona umowa zawiera postanowienie, iż prawo do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości sprzętu, w rozumieniu przepisów podatkowych przysługuje leasingodawcy, przez czas trwania umowy jest własnością leasingodawcy, to zgodnie z brzmieniem art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania samochodu osobowego stanowią koszt uzyskania przychodu. Jednocześnie warunki umowy przewidują, iż po zakończeniu podstawowego okresu tej umowy będzie Pan miał prawo nabycia samochodu za cenę określoną w tej umowie, tj. za ceną zbycia równą depozytowi gwarancyjnemu w wysokości 334,43zł, która jest uwzględniona w sumie opłat.

W związku z tym postanowieniem umowy leasingu, będzie miał zastosowanie art. 23j ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który określa, iż do sumy opłat nie zalicza się:
1) płatności na rzecz finansującego za świadczenia dodatkowe, o ile są one wyodrębnione z opłat leasingu,
2) podatków, w których obowiązek podatkowy ciąży na finansującym (lasingodawcy) z tytułu własności lub posiadania środków trwałych, będących przedmiotem umowy leasingu oraz składek na ubezpieczenie tych środków trwałych, jeżeli w umowie leasingu zastrzeżono, że korzystający będzie ponosił ciężar tych podatków i składek niezależnie od opłat za używanie,
3) kaucji określonej w umowie leasingu wpłaconej finansującemu przez korzystającego.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż:
• przyjęty do użytkowania samochód osobowy, wykorzystywany na potrzeby związane z działalnością gospodarczą na podstawie umowy leasingu nie będzie podlegał amortyzacji, ponieważ odpisów amortyzacyjnych dokonuje finansujący,
• koszty uzyskania przychodu będą stanowiły opłaty ustalone w umowie leasingu w podstawowym okresie użytkowania, tj.
  a) koszt inicjalny w kwocie 8.159,99zł
  b) czynsz miesięczny w kwocie 888,11zł
  c) nie można ująć jako koszt, poniesione wydatki na eksploatację powyższego samochodu, który nie może być ujęty w ewidencji środków trwałych. W oparciu o art. 23 ust. 1 pkt 46 nie można ująć jako koszt uzyskania przychodu poniesionych wydatków zaliczanych do kosztów uzyskania przychodu z tytułu używania nie wprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego, w tym także stanowiącego własność osoby prowadzącej działalność gospodarczą, dla potrzeb działalności podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; w celu ustalenia faktycznego przebiegu samochodu podatnik jest obowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu wg ustalonego wzoru.

W oparciu o przepisy art. 23 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu po 01.01.2004r. „przebieg pojazdu, powinien być z wyłączeniem ryczałtu pieniężnego, udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu potwierdzonej przez podatnika na koniec każdego miesiąca. Do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, obowiązana jest osoba używająca tego pojazdu. W razie braku tej ewidencji wydatki ponoszone przez podatnika z tytułu używania samochodów na potrzeby podatnika nie stanowią kosztu uzyskania przychodu”. Ust. 7 powyższego artykułu określa dane, które powinna zawierać ewidencja przebiegu pojazdu: nazwisko, imię i adres zamieszkania osoby używającej pojazdu, nr rejestracyjny pojazdu, pojemność silnika. Kolejny nr wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy (skąd - dokąd), liczbę faktycznie przejechanych kilometrów, stawkę za 1 km przebiegu, kwotę wynikającą z przemnożenia liczby faktycznie przejechanych kilometrów i stawki za 1 km przebiegu oraz podpis podatnika (pracodawcy) i jego dane.