W odpowiedzi na pismo z dnia 09.02.2004 r. w sprawie sposobu przejęcia działalności gospodarczej jednego z małżonków przez drugiego małżonka, Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Kielcach informuje, co następuje:

Zagadnienia poruszone w piśmie z dnia 09.02.2004 r. regulują przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.). Kwestie dotyczące amortyzacji środków trwałych unormowano w przepisach od art. 22a do art. 22o wymienionej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 22a ust. 1 tejże ustawy za środki trwałe uznaje się, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty
- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu.

Z przedstawionej w piśmie sytuacji nie wynika, czy środki trwałe zostały wyłączone ze składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków. W związku z tym nie zachodzi przeszkoda, aby środki trwałe po likwidacji prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej zostały wykorzystane do celów działalności gospodarczej prowadzonej przez Pana żonę.

W przypadku zmiany działalności wykonywanej samodzielnie przez jednego z małżonków na działalność wykonywaną samodzielnie przez drugiego z małżonków z wykorzystaniem tych samych środków trwałych, ich wartość początkową ustala się na podstawie danych wynikających z wcześniej prowadzonej ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Występuje tu zasada kontynuowania wyceny wartości początkowej środków trwałych uwzględniająca dotychczasowe odpisy amortyzacyjne. Powyższe reguluje przepis art. 22g ust. 13 pkt 5 powołanej ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W zakresie pozostałych zagadnień poruszonych w piśmie Urząd nie może udzielić odpowiedzi, ponieważ zakres pytań wykracza poza właściwość rzeczową organów podatkowych, określoną w art. 14a ustawy Ordynacja podatkowa ( Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) i udzielenie na nie odpowiedzi stanowiłoby czynność doradztwa podatkowego.