Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego działając na podstawie art. 14 a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) w odpowiedzi na pismo nr EM/437/04 z dnia 19 lutego 2004 r., (data wpływu do tut. Urzędu - 20 luty 2004) w sprawie udzielenia informacji w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego odnośnie prawidłowego ustalenia wysokości poniesionej straty podatkowej za miesiąc styczeń 2004 r. w związku z nowelizacją ustawy - przesunięciem momentu powstania przychodu do opodatkowania na podstawie art. 12 ust. 3 d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych informuje:

Począwszy od 1 stycznia 2004 roku zgodnie z art. 12 ust. 3d ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym do osób prawnych (j.t. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) w przypadku rozliczeń z tytułu:
- dostaw energii elektrycznej, cieplnej lub gazu przewodowego,
- świadczenia usług telekomunikacyjnych, radiokomunikacyjnych, z wyjątkiem usług opłacanych za pomocą żetonów (monet) lub kart, w tym telefonicznych,
- usług rozprowadzania wody, gospodarki ściekami oraz wywozu i unieszkodliwiania odpadów,
- za datę powstania przychodu należnego uważa się wynikający z faktury termin płatności, a jeżeli termin nie jest określony, ostatni dzień miesiąca, w którym wystawiono fakturę.

Przedmiotem działalności Spółki jest między innymi: produkcja i dostawa energii cieplnej, energii elektrycznej, dostawy gazu przewodowego, usługi telekomunikacyjne. Z faktu tego wynika, że część przychodów podatnika będzie ustalana na podstawie cyt. wyżej przepisu. Zdaniem podatnika do ustalenie dochodu (straty) podatkowej należy przyjąć przychód należny wg. art. 12 pkt. 3 d, natomiast koszty uzyskania przychodu wg. pełnych poniesionych kosztów podatkowych za miesiąc styczeń 2004 r. Zgodnie z art. 25 ust. 1 i 2 cyt. wyżej ustawy podatnicy są obowiązani bez wezwania składać deklaracje według ustalonego wzoru o wysokości dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego i wpłacać na rachunek właściwego urzędu skarbowego, w terminie do dnia 20 każdego miesiąca za miesiąc poprzedni zaliczki na podatek w odpowiedniej wysokości.

W literaturze prawnopodatkowej oraz w orzecznictwie NSA powszechnie i bez zastrzeżeń akceptowany jest pogląd, iż istotą zaliczki jest dokonywanie wpłat na poczet nie ustalonego jeszcze podatku. Zaliczki na poczet podatków są zatem formą stopniowego poboru należności podatkowych w tych podatkach, w których ustalenie podstawy obliczenia podatku, a więc i wysokości zobowiązania podatkowego następuje dopiero po upływie pewnego okresu, zazwyczaj roku podatkowego. W trakcie roku podatkowego związek pomiędzy zaliczką a podatkiem jest pośredni i wyraża się w takim skonstruowaniu systemu zaliczek aby tempo gromadzenia przez państwo środków z tego tytułu było adekwatne do kształtowania się w określonych momentach roku podatkowego stanów faktycznych, które po upływie roku podatkowego kształtują podstawę opodatkowania i posłużą do ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego. Chodzi bowiem o to, aby jak najbardziej zbliżyć do siebie kwoty jakie podatnik zobowiązany jest zapłacić tytułem zaliczki, z kwotą powstałego po upływie roku podatkowego zobowiązania podatkowego.

Podatnik zatem zobowiązany jest ujawniać i zaksięgować wszelkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodu, tak aby każdy miesiąc (zgodnie z zaistniałymi zdarzeniami) mógł być osobno rozliczony. Podstawa zatem obliczenia zaliczki na podatek dochodowy winna być różnica pomiędzy przychodem, a kosztem jego uzyskania. W związku z tym dla prawidłowego ustalenia dochodu (straty) konieczne jest wyodrębnienie kosztów uzyskania przychodów, które dotyczy przychodów ustalonych na podstawie art. 12 ust. 3 d.