Zgodnie z art. 26 ust. 7a pkt 7 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz.U. z 2000 roku, Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym w 2003 r., za wydatki na cele rehabilitacyjne uważa się miedzy innymi:- opłacenie przewodników osób niewidomych I i II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządów ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa – w wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym 2003 kwoty 2.280,00 zł. Zgodnie z art. 26 ust. 7c w/w ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 7a ustala się na podstawie dokumentów potwierdzających ich poniesienie z wyjątkiem wydatków o których mowa wyżej. Powyższe oznacza, że osoba chcąca skorzystać z odliczenia nie musi legitymować się dowodem stwierdzającym poniesienie wydatku na opłacenie przewodników osób niewidomych I i II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządów ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa – w wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym 2003 kwoty 2.280,00 zł.Nie zwalnia to jednak podatnika z obowiązku uprawdopodobnienia faktu, że wydatek taki rzeczywiście był poniesiony.Uprawdopodobnienie oznacza, że przeprowadzone dowody dają wysoki stopień zaistnienia określonego faktu (np. faktyczne posiadanie przewodnika, wypłacanie pieniędzy za świadczone usługi przez przewodnika).

Zgodnie z art. 26 ust. 7 d w/w ustawy warunkiem odliczenia wydatków, poniesionych na cele rehabilitacyjne przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:1) orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub2) decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy albo rentę szkoleniową, albo3) orzeczenia o rodzaju i stopniu niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 rokużycia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Biorąc zatem pod uwagę powyższe oraz stan faktyczny przedstawiony w piśmie, podatnikowi nie przysługuje odliczenie z tytułu opłacenia przewodników osób niewidomych I i II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządów ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa – w wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym 2003 kwoty 2.280,00 zł., gdyż takiego przewodnika nie posiada.

Natomiast Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Poznaniu zauważa, że do wydatków na cele rehabilitacyjne zalicza się zgodnie z art.26 ust.7a pkt 9 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, także opiekę pielęgniarską w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy inwalidztwa. Podstawą do odliczenia w/w wydatków jest posiadanie dowodu ich poniesienia (art.26 ust 7c w/w ustawy o podatku dochodowym). W świetle powyższego, w przypadku posiadania dowodów potwierdzających poniesienie wydatków na opiekę pielęgniarską nad osobą niepełnosprawną lub usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych, podatnik mógłby skorzystać z odliczenia z tytułu poniesionych wydatków .

Należy dodać,że kwoty uzyskane przez przewodników osób niewidomych I i II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządów ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa a także przez osoby sprawujące opiekę pielęgniarską w domu nad osobą niepełnosprawną oraz świadczące usługi opiekuńcze podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym.