W dniu 29.04.2004 r. złożył pan do tut. organu podatkowego pismo w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14a ustawy - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów diet z tytułu krajowej i zagranicznej podróży służbowej osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą. Przedstawiając stan faktyczny sprawy wyjaśnił pan, że prowadzi działalność gospodarczą sklasyfikowaną pod nr PKD 7450B – działalność jednoosobowych podmiotów gospodarczych wynajmujących się do pracy, polegającą na świadczeniu usług kierowcy na trasach krajowych i międzynarodowych. W świetle tak przedstawionego stanu faktycznego, podatnik występuje o udzielenie odpowiedzi na pytanie, czy jako osoba prowadząca działalność gospodarczą może uznać na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 77⁵ § 1 kodeksu pracy za koszt uzyskania przychodu diety z tytułu odbytych podróży służbowych.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny sprawy, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Sanoku, na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), uprzejmie wyjaśnia:

Zgodnie z art. 22 § 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) do kosztów uzyskania przychodu zalicza się wszelkie wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodu, z wyjątkiem tych, które wymienione zostały w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl ust. 1 pkt 52 tegoż przepisu nie stanowi kosztu uzyskania przychodu wartość diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących – w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra. Brzmienie tego przepisu dopuszcza zatem możliwość zaliczania do kosztów uzyskania przychodów diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą. Jednakże w przypadku pana, prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług mechaniki pojazdowej i usług kierowcy (kraj, za granicą), usługi te nie mogą być utożsamiane z podróżą służbową, bowiem czynności związane z realizacją tychże usług i wiążące się z nimi podróże krajowe i zagraniczne należą do istoty prowadzonej działalności.

W przypadku osób prowadzących działalność gospodarczą podróżą służbową jest ich wyjazd związany z tą działalnością poza stałe miejsce jej prowadzenia. Usługi kierowcy i mechanika samochodowego wykonywane przez pana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczone są na terenie całego kraju, jak również poza jego granicami. Tak więc w świetle powyższego nie jest możliwym wskazanie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, co – jak wykazano powyżej – jest warunkiem koniecznym do uznania wyjazdu jako podróży służbowej.

Reasumując stwierdzić należy, iż przedsiębiorcy świadczącemu usługi kierowcy nie przysługuje prawo do zaliczania w koszty uzyskania przychodów diet z tytułu podróży służbowych, gdyż sam charakter działalności określa ją jako wykonywaną poza miejscem zamieszkania. W posiadanym przez pana zaświadczeniu o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej jako siedzibę firmy wskazano adres pana miejsca zamieszkania, zaś jako miejsce wykonywania działalności: „w kraju i za granicą”. Tak więc w przedmiotowej sprawie nie znajduje zastosowania przepis art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dopuszczający możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą w części nieprzekraczającej wysokości diet przysługujących pracownikom. Nieprawidłowe jest zatem stanowisko podatnika w ww. sprawie wyrażone w piśmie z dnia 29.04.2004 r.