W odpowiedzi na pismo z dnia 11.03.2004 r. (uzupełnione w dniu 2.04.2004 r. i 15.04.2004 r. o opłatę skarbową i o własne stanowisko) w sprawie udzielenia pisemnej informacji w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym, Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie, działając na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926), informuje:

Zgodnie z art. 22 ust 2 pkt 1 i 3 ustawy z dnia 26.07.1991 r. (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym w 2004 r., koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, w przypadku gdy:

• podatnik uzyskuje przychody od jednego zakładu pracy - wynoszą 102 zł 25 gr miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 1.227 zł,
• miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę - wynoszą 127 zł 82 gr miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 1.533 zł 84 gr.

Z powołanego powyżej przepisu wynika, iż istotne znaczenie w przypadku naliczania podwyższonych kosztów uzyskania przychodu ma miejsce położenia zakładu pracy, w którym podatnik świadczy pracę, a nie miejsce położenia siedziby tego przedsiębiorstwa. Fakt ten nabiera znaczenia zwłaszcza w przypadku przedsiębiorstw wielozakładowych. W sytuacji gdy podatnik mieszka w miejscowości, w której znajduje się siedziba przedsiębiorstwa, lecz pracuje w zakładzie przedsiębiorstwa, który znajduje się w innej miejscowości niż miejsce zamieszkania podatnika i jednocześnie siedziba przedsiębiorstwa, wtedy podatnikowi temu przysługiwać będą podwyższone koszty uzyskania przychodu. Jeżeli jednak pracownik świadczy pracę w oddziale przedsiębiorstwa, który znajduje się w miejscu zamieszkania pracownika, nie będą mu przysługiwać podwyższone koszty uzyskania przychodu. Podwyższonych kosztów, o których mowa w art. 22 ust. 2 pkt 3 powołanej powyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stosuje się również w przypadku, gdy pracownik wykonuje pracę w terenie, gdyż jak wynika z brzemienia cytowanego przepisu, kluczowe znaczenie ma tutaj miejsce położenia zakładu pracy.