Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

Analizując bowiem treść art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a i pkt 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odsetki od otrzymanych pożyczek (kredytów) stanowią u dłużnika koszt uzyskania przychodu:

#61656; w dacie ich kapitalizacji dokonanej zgodnie z warunkami umów zawieranych przez kontrahentów - odsetki skapitalizowane,

#61656; w dacie faktycznej zapłaty- pozostałe odsetki; podstawy do zaliczenia tych odsetek do kosztów nie daje samo ich naliczenie lub umorzenie.

Natomiast stosownie do art. 23 ust 1 pkt 33 wyżej cyt. ustawy odsetki od kredytów i pożyczek zwiększających koszty inwestycyjne, nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów w okresie realizacji tych inwestycji.

Wykładnia gramatyczna użytego przez ustawodawcę zwrotu wszelkie koszty ponoszone w celu osiągnięcia przychodu oznacza, iż podatnik ma możliwość odliczenia do celów podatkowych wszelkich kosztów, pod tym jednak warunkiem, iż wykaże ich bezpośredni związek ze źródłem przychodu, a ich poniesienie ma lub może mieć bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Aby uznać jakiś wydatek za koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione dwa warunki:

#61656; powinien istnieć związek przyczynowo skutkowy pomiędzy wydatkiem a osiągniętym przychodem

#61656; wydatek nie może znajdować się na liście zawartej w art.23 ustawy z 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, (j.t. Dz. U. Nr 14 z 2000 r. poz. 176 ze zm.), stanowiącej katalog wydatków i odpisów, które nie mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Łączne spełnienie tych dwóch warunków pozwala dany wydatek uznać za koszt uzyskania przychodów.

Tak więc w konkretnym przypadku odsetki od kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na zakup domu mieszkalnego, którego część przeznaczono na prowadzenie działalności gospodarczej przez podatnika można zaliczyć w koszty działalności gospodarczej w takim samym procencie, w jakim stanowi powierzchnia przeznaczona na działalność gospodarczą w powierzchni całego budynku tj. 34,33%.