Zgodnie z art. 16j ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż:

1/ dla środków trwałych zaliczonych do grupy 3 -6 i 8 Klasyfikacji:

a/ 24 miesiące – gdy ich wartość początkowa nie przekracza 25.000 zł,

b/ 36 miesięcy – gdy ich wartość początkowa jest wyższa od 25.000 zł i nie przekracza 50.000 zł,

c/ 60 miesięcy – w pozostałych przypadkach,

2/ dla środków transportu, w tym samochodów osobowych, o których mowa w art. 16 ust. 3a - 30miesięcy (...).

Środki trwałe w myśl ust. 2 pkt 1 cytowanego artykułu uznaje się za używane, jeżeli podatnik udowodni, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 6 miesięcy.

Definiując pojęcie używanego składnika majątku, przepisy ustawy podatkowej w żaden sposób nie odwołują się do faktycznego stopnia zużycia rzeczy. Zatem bez znaczenia będzie wskazany w zapytaniu fakt, iż wygląd zewnętrzny i stan techniczny kupowanych przez Spółkę urządzeń wskazuje na to, że były wykorzystywane przez okres dłuższy niż 6 miesięcy.

Środkiem trwałym używanym będzie zarówno środek trwały o znikomym jak i znacznym stopniu faktycznego zużycia, jeżeli tylko zostanie przez Podatnika udowodniony fakt uprzedniego wykorzystywania środka trwałego przez okres co najmniej 6 miesięcy przed nabyciem.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie określają rodzaju dokumentów świadczących o wykorzystywaniu środków trwałych przed ich nabyciem. Na Podatniku ciąży więc obowiązek zgromadzenia takich dowodów, które byłyby wiarygodne dla organów podatkowych, co w każdej sytuacji jako indywidualny przypadek podlega ocenie tych organów.