INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 czerwca 2012r. (data wpływu 29 czerwca 2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 października 2012r. (data wpływu 2 października 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT przekazanej darowizny w postaci „Wierzytelności Własnej” - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 czerwca 2012r. wpłynął ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT przekazanej darowizny w postaci „Wierzytelności Własnej”.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 1 października 2012r. (data wpływu 2 października 2012r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 21 września 2012r. znak: IBPP2/443-638/12/RSz.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

1. Wnioskodawca („Spółka Zależna PGK") wraz z następującymi spółkami: M. P., T.T. Grupa M. Sp. z o.o., M.P. S.A, M. P. Sp. z o.o., M. O. Sp. z o.o„ S.C. Sp. z o.o. oraz R. I. Sp. z o.o. („Spółki PGK”) utworzyła podatkową grupę kapitałową („PGK”) w rozumieniu art. 1a ust. 1 UPDOP. Umowa o utworzeniu PGK została zawarta przez Spółkę wraz ze Spółkami PGK w formie aktu notarialnego na okres co najmniej 3 lat podatkowych. Na 3 miesiące przed rozpoczęciem roku podatkowego przyjętego przez PGK umowa została zgłoszona do właściwego naczelnika urzędu skarbowego.
   M.P.S.A. będzie spółką reprezentującą PGK („Spółka Dominująca PGK") w zakresie obowiązków wynikających z UPDOP oraz z przepisów ustawy Ordynacja podatkowa w rozumieniu art. 1a ust. 3 pkt 4 UPDOP.
2. W okresie funkcjonowania PGK i posiadania przez nią statusu podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, będzie dochodziło pomiędzy Spółkami Zależnymi PGK oraz pomiędzy Spółkami Zależnymi PGK a Spółką Dominującą PGK do transakcji nabycia/zbycia składników majątku (w szczególności w ramach zorganizowanej części przedsiębiorstwa lub w ramach przedsiębiorstwa, etc; „Składniki Majątku”).
   Dodatkowo, w okresie funkcjonowania PGK, między Spółkami PGK, w szczególności przez Wnioskodawcę, mogą być dokonywane darowizny w formie rzeczowej w postaci gotówki lub/i wierzytelności własnej, np. przysługującej Wnioskodawcy, zbywającemu Składniki Majątku wobec innej Spółki PGK, która nabyła ww. aktywa („Wierzytelność Własna").
   Przed dokonaniem ww. darowizny na rzecz Spółki PGK (otrzymującej darowiznę; „Spółka PGK Otrzymująca Darowiznę”), Wierzytelność Własna zostanie zarachowana na podstawie art. 12 ust. 3 UPDOP jako przychód należny u Wnioskodawcy (dokonującego przekazania darowizny) z tytułu ww. sprzedaży Składników Majątku na rzecz innej Spółki PGK. Dłużnikiem z tytułu Wierzytelności Własnej nie będzie Spółka PGK Otrzymująca Darowiznę.
   Wierzytelność Własna będąca przedmiotem darowizny rzeczowej nie została ani nie zostanie przez Spółkę Zależną PGK (dokonującą przekazania darowizny) odpisana jako przedawniona, jak również nie została ani nie zostanie przez tę Spółkę odpisana jako nieściągalna dla celów podatkowych.
   
   

Wnioskodawca zakłada, iż wartość rynkowa przedmiotowej Wierzytelności Własnej będzie odpowiadać jej wartości nominalnej.

Pismem z dnia 1 października 2012r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek o dokumenty związane z umocowaniem osób uprawnionych do reprezentowania Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przekazanie przez Spółkę Zależną PGK na rzecz Spółki PGK Otrzymującej Darowiznę darowizny w postaci Wierzytelności Własnej Spółki Zależnej PGK wobec innej Spółki PGK będzie stanowiło czynność podlegającą opodatkowaniu VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, przekazanie przez Spółkę Zależną PGK na rzecz Spółki PGK Otrzymującej Darowiznę darowizny w postaci Wierzytelności Własnej Spółki Zależnej PGK wobec innej Spółki PGK nie będzie stanowiło czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Uzasadnienie:

(a)

Zgodnie z normą art. 5 ust. 1 pkt 1 UVAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, przy czym:

1. ilekroć w przepisach UVAT jest mowa o towarach, to zgodnie z art. 2 pkt 6 UVAT, rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii,
2. przez świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 UVAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:
   (i) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
   (ii) zobowiązanie do powstrzymywania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji oraz
   (iii) świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, przekazanie wierzytelności własnych w drodze darowizny nie powinno być zaklasyfikowane jako czynność podlegająca opodatkowaniu VAT, w szczególności:

1. przekazania wierzytelności własnych w drodze darowizny nie można uznać za dostawę towaru, bowiem wierzytelność stanowi prawo majątkowe, które nie jest objęte dyspozycją art. 2 pkt 6 UVAT i tym samym nie może być ona uznana za towar w rozumieniu przepisów tej ustawy,
2. jednocześnie darowizna wierzytelności własnych - jako forma zbycia takich wierzytelności - nie powinna być uznana za świadczenie usług przez darczyńcę na rzecz obdarowanego, bowiem taka darowizna jest jedynie formą wykonania prawa własności w stosunku do wierzytelności powstałej z innego tytułu (dostawy towaru lub świadczenia usługi).
   
   

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, przekazanie przez Spółkę Zależną PGK na rzecz Spółki PGK Otrzymującej Darowiznę darowizny w postaci Wierzytelności Własnej Spółki Zależnej PGK wobec innej Spółki PGK nie będzie stanowiło czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

(b)

Powyższe stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcy zostało wielokrotnie potwierdzone przez organy podatkowe - przykładowo przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacjach:

• z dnia 19 sierpnia 2011r. (sygn. lPPPI-443-26l/11-2/IGo),
• z dnia 1 lipca 2011r. (sygn. IPPPI-443-735/11-2/MP),
• z dnia 22 marca 2011r. (sygn. IPPP2/443-969/10-2/KG) oraz
• z dnia 11 marca 2011r. (sygn. IPPP2/443-6/11-2/KG).
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Z treści art. 7 ust. 2 pkt 2 cyt. ustawy wynika, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności wszelkie inne darowizny, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Umowa darowizny jest umową nazwaną i została określona w art. 888 ustawy Kodeks cywilny. Ww. przepis stanowi, że darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.

Zaznaczyć także należy, że pojęcie „zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawa towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zatem darowizny należy traktować jako jedną z form zbycia, w której następuje przeniesienie prawa do rozporządzania.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z powyższego wynika zatem, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów. Przez świadczenie to należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). By zaistniałe świadczenie uznać za usługę podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług niezbędne jest występowanie odpłatności za to świadczenie.

Instytucja przelewu wierzytelności została uregulowana przepisami art. 509-517 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z treścią art. 509 § 1 wyżej cytowanej ustawy wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. W myśl § 2 cytowanego artykułu wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa (...). Przeniesienie wierzytelności następuje - w myśl art. 510 § 1 Kodeksu cywilnego - na podstawie umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności. Istotą przelewu wierzytelności jest zatem umowa zawierana przez wierzyciela z osobą trzecią, na mocy której osoba ta nabywa od wierzyciela przysługującą mu wierzytelność. W wyniku przelewu wierzytelności prawa przysługujące dotychczasowemu wierzycielowi przechodzą na nabywcę wierzytelności przy czym sam stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie. Na podstawie umowy przelewu wierzytelności cesjonariusz może dochodzić spełnienia określonego świadczenia od dłużnika, przysługuje mu również uprawnienie do rozporządzania wierzytelnością poprzez jej dalszą odsprzedaż, zamianę, darowiznę, zapis w testamencie lub zastaw. W zamian za nabywaną wierzytelność cesjonariusz (nabywca) zobowiązuje się do spełnienia określonego świadczenia na rzecz cedenta.

W przypadku cesji wierzytelności własnych o świadczeniu usług można mówić jedynie w odniesieniu do nabywcy tych wierzytelności. Cesja taka, z punktu widzenia pierwszego wierzyciela, nie jest sprzedażą towarów ani usług, lecz jednym ze sposobów otrzymania zapłaty za dokonaną wcześniej sprzedaż. Celem i skutkiem przelewu jest przejście wierzytelności na nabywcę. W wyniku przelewu przechodzi na nabywcę ogół uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi, który zostaje wyłączony ze stosunku zobowiązaniowego, jaki go wiązał z dłużnikiem. W przypadku sprzedaży wierzytelności własnej nie można zakładać, iż czynność ta może być wykonywana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, ponieważ żaden rodzaj działalności gospodarczej nie zmierza do celu jakim jest nieuzyskanie wymagalnej zapłaty za świadczone usługi lub dostarczone towary, a w konsekwencji do sprzedaży tak powstałej wierzytelności.

Z okoliczności przedstawionych przez Wnioskodawcę wynika, iż Wnioskodawca („Spółka Zależna PGK") wraz z innymi utworzył podatkową grupę kapitałową („PGK”) w rozumieniu art. 1a ust. 1 UPDOP. M.P.S.A. będzie spółką reprezentującą PGK („Spółka Dominująca PGK") w zakresie obowiązków wynikających z UPDOP oraz z przepisów ustawy Ordynacja podatkowa w rozumieniu art. 1a ust. 3 pkt 4 UPDOP. W okresie funkcjonowania PGK, między Spółkami PGK, w szczególności przez Wnioskodawcę, mogą być dokonywane darowizny w formie rzeczowej w postaci gotówki lub/i wierzytelności własnej, np. przysługującej Wnioskodawcy, zbywającemu Składniki Majątku wobec innej Spółki PGK, która nabyła ww. aktywa („Wierzytelność Własna”).

Wnioskodawca zakłada, iż wartość rynkowa przedmiotowej Wierzytelności Własnej będzie odpowiadać jej wartości nominalnej.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, przekazanie przez Spółkę Zależną PGK na rzecz Spółki PGK Otrzymującej Darowiznę darowizny w postaci Wierzytelności Własnej Spółki Zależnej PGK wobec innej Spółki PGK nie będzie stanowiło czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa wskazać należy, iż transakcja, której przedmiotem jest przekazanie przez Spółkę zależną PGK na rzecz Spółki PGK Otrzymującej Darowiznę w postaci Wierzytelności Własnej Spółki Zależnej PGK wobec innej Spółki PGK nie można uznać za dostawę towaru, gdyż wierzytelność stanowi prawo majątkowe, które nie mieści się w dyspozycji art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, określającego co należy rozumieć na potrzeby podatku od towarów i usług, pod pojęciem towaru. Darowizna wierzytelności własnych nie stanowi również świadczenia usług podlegającego opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ jest ona jedynie przejawem wykonania prawa własności w stosunku do wierzytelności powstałej z innego tytułu (dostawy towaru lub świadczenia usługi). Pozostaje ona zatem poza zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja skierowana jest tylko do Wnioskodawcy i nie odnosi się do innych wymienionych we wniosku Spółek, bowiem każdą czynność, z którą mogą być związane skutki podatkowo-prawne należy rozstrzygać indywidualnie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.