Działając na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r – Ordynacja podatkowa ( Dz. U. Z 1997r Nr 137 poz. 926 z późn. zm. ) Naczelnik Urzędu Skarbowego w odpowiedzi na zapytanie przedłożone w dniu 14.06.2004r uzupełnione 01.07.2004r informuje co następuje :

Zgodnie z art. 27 ust 3 ustawy z dnia 11 marca 2004r o podatku od towarów i usług ( Dz. U. Nr 54 poz. 535 ) w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz :

1) osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych nie mających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego lub

2) podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Natomiast stosownie do art. 27 ust. 4 pkt. 3 . Przepis ust. 3 stosuje się do usług : prawniczych, rachunkowo-księgowych, badania rynków i opinii publicznej, doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (PKWiU 74.1); przetwarzania danych i dostarczania informacji: architektonicznych i inżynierskich (PKWiU 74.2) – z zastrzeżeniem ust. 2 pkt. 1 ; tłumaczeń.

Usługi niematerialne, jeżeli są świadczone na rzecz podmiotów spoza Wspólnoty oraz podatników mających siedzibę na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż Polska, są zawsze opodatkowane w kraju siedziby lub miejsca zamieszkania usługobiorcy, niezależnie od tego, gdzie usługi te zostały faktycznie wykonane.

Ponadto to zawsze usługobiorca jest zobowiązany do rozliczenia podatku VAT, gdyż jak to wynika z § 12 ust. 15 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004r w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług ( Dz. U. Nr 97, poz. 971 ) faktury wystawiane przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju, świadczących usługi określone w art. 27 ust. 3 lub w art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7 ustawy, dla których w każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca, zamiast danych dotyczących stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem zawierają adnotacje, iż podatek rozlicza nabywca.

Oznacza to, iż podatnik ma obowiązek wystawiać faktury VAT dokumentujące dokonanie takich czynności, ale faktury te nie muszą zawierać danych dotyczących podatku, wartości podatku oraz wartości brutto usługi. Muszą natomiast zawierać informacje, że podatek VAT zostanie rozliczony przez nabywcę, oraz dodatkowo numer VAT nadany dla celów dokonywania transakcji wewnątrzwspólnotowych, jeżeli nabywcą usług jest podmiot z Unii i numer identyfikacji podatkowej sprzedawcy. Podatnik świadczący usługi doradztwa nie podlega obowiązkowi zarejestrowania się w Polsce jako podatnik VAT-UE.

Jednocześnie świadczenie usług niematerialnych nie oznacza dla usługodawcy obowiązku rejestracji na VAT w kraju, w którym usługi te są opodatkowane. Mimo to świadczenie ich daje podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w zakresie, w jakim usługi te podlegałyby opodatkowaniu, gdyby zostały wykonane w Polsce.

Wynika to z brzmienia art. 86 ust. 8 pkt. 1 ustawy, który stanowi że, podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą : dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Natomiast zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r o podatku dochodowym od osób fizycznych ( DZ. U. Nr 14 poz. 176 z późn. zm. ) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione z celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłaszanych przez narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy bank Polski z dnia zarachowania kosztów.

Od 1 maja 2004r zniesiony został obowiązek podpisywania faktur VAT przez wystawcę i odbiorcę faktury. Ani bowiem w Rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004r w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług ( Dz. U. Nr 97, poz. 971 ), ani w nowej ustawie o podatku od towarów i usług ( Dz. U. Nr 54 poz. 535 ) wśród koniecznych elementów faktury nie wymieniono podpisu.

Jest to zgodne z art. 22 (3) (b) VI Dyrektywy, w którym zostało stwierdzone, że państwa członkowskie nie wprowadzają wymogu podpisywania faktur. Nie wyklucza to możliwości podpisywania faktur, przez wystawcę faktury.

Zgodnie z treścią art. 17 ust. 1 pkt. 3 przedmiotowej ustawy - podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne : dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów; .

Oznacza to , iż w przypadku, gdy nabywcą w wewnątrzwspólonotowym nabyciu towarów jest podatnik lub osoba prawna nie będąca podatnikiem, która nie podała numeru identyfikacji podatkowej poprzedzonej kodem PL – wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium kraju również, gdy nabywa towary dla celów własnej działalności.

Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu, wynika to z brzmienia art. 9 ust. 1 ustawy o podatku o podatku od towarów i usług. Polski podatnik VAT według zasad obowiązujących w kraju jest zobowiązany obliczyć i odprowadzić VAT należny od towarów sprowadzonych z krajów Wspólnoty. Wystawia samemu sobie fakturę wewnętrzną w której przelicza kwoty wyrażone w walucie obcej na złote wg. wyliczonego i ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień wystawienia faktury zgodnie z § 37 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004r ( Dz. U. Nr 97 poz. 970 ) w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług .

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt. 2 lit. a i ust. 2. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 i 2, nie występuje w przypadku, gdy dotyczy towarów innych niż wymienione w pkt. 1 nabywanych przez rolników ryczałtowych dla prowadzonej przez nich działalności rolniczej, jeżeli całkowita wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium kraju nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 10.000 euro, obliczonej na ten poprzedni rok zgodnie z ust. 9. Oznacza to, iż podmioty objęte zwolnieniem podmiotowym - rolnicy ryczałtowi są obowiązane do rozliczenia wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w Polsce w przypadku przekroczenia w roku podatkowym równowartości w złotych kwoty 10.000 euro , jak również w poprzednim roku kwoty stanowiącej równowartość w złotych kwoty 10.000 euro.