Zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega wydanie (dostarczenie), przekazanie, zamiana, darowizna towaru, czyli rzeczy ruchomej wymienionej w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce państwowej będącej przedmiotem tych czynności. Towarami, których sprzedaż podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług są również wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części.
Z językowego punktu widzenia (Słownik Języka Polskiego PWN 1996) bon to dowód uprawniający do otrzymania w oznaczonym terminie pewnych towarów, sumy pieniędzy lub korzystania z usług. Z językowej definicji bonu wynika, że nie jest on towarem lecz jedynie dokumentem uprawniającym do zakupu towaru lub usługi. Zastępuje środki pieniężne, za które zwyczajowo nabywa się towary lub usługi.
Bon towarowy będąc dowodem uprawniającym do zakupu w oznaczonym terminie pewnych towarów lub usług nie mieści się w ustawowej definicji sprzedaży towarów (art. 2, art. 4 pkt 1 i 8 oraz art. 6 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym) i w konsekwencji jego wydanie nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dopiero w momencie realizacji tych bonów tj. w momencie zakupu na ich podstawie towaru lub usługi pojawi się obowiązek podatkowy.
Będzie on spoczywał tylko na podmiocie wydającym towary lub wykonującym usługę i przyjmującym zapłatę za te towary lub usługi, nie w pieniądzu a w bonach. Wyłącznie bowiem wydanie towaru lub wykonanie usługi jest objęte obowiązkiem podatkowym, a nie czynności je poprzedzające, tj. sprzedaż samych bonów towarowych (uprawnień do zakupu) i następnie ich wydanie osobom uprawnionym.

W przedstawionej sytuacji, obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług powstanie w momencie wydania posiłku lub wykonania usługi pralniczej. Stawka podatku od towarów i usług przy sprzedaży posiłków dla pracowników podmiotu zamawiającego, za które zapłata następuje poprzez bony nie jest uzależniona od formy płatności (pieniądz czy bon). Stawka podatku od towarów i usług za usługi sklasyfikowane pod Nr PKWiU 55.5 określona jest w pozycji Nr 108 załącznika Nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług. Natomiast § 67 pkt 1 lit. e rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 27, poz. 268 ze zm.), ustawodawca zwalnia te usługi z podatku od towarów i usług pod warunkiem, że stołówki spełniają określone warunki.
Rozliczenie pomiędzy spółką a podmiotem zamawiającym bony na podstawie faktury VAT jest nieprawidłowe, ponieważ bon towarowy jest środkiem płatniczym a nie towarem, jego sprzedaż nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Sprzedaż bonów dla zamawiającego kontrahenta winna być dokumentowana zwykłym rachunkiem lub notą obciążeniową.
Sprzedaż towarów lub usług, w których formę zapłaty pełnią bony towarowe rodzi u podatnika obowiązek podatkowy na ogólnych zasadach, tj. w chwili wydania towaru lub wykonania usługi (wydania posiłku, wykonania usługi pralniczej). Samo przekazanie bonu nie powoduje powstania obowiązku podatkowego.