Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 118, poz. 118 ze zm.) komercjalizacja, w rozumieniu ustawy, polega na przekształceniu przedsiębiorstwa państwowego w spółkę; jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej, spółka ta wstępuje we wszystkie stosunki prawne, których podmiotem było przedsiębiorstwo państwowe, bez względu na charakter prawny tych stosunków. Stosownie do zapisu art. 94 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisy art. 93 § 1, art. 93d i art. 93e, z zastrzeżeniem art. 95, stosuje się również do nabywców przedsiębiorstw państwowych oraz do spółek, które na podstawie przepisów o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych nabyły lub przejęły te przedsiębiorstwa. Równocześnie art. 93e ustawy Ordynacja podatkowa stanowi, iż przepisy art. 93 – 93d stosuje się w zakresie w jakim odrębne ustawy < ... > nie stanowią inaczej. Zgodnie z postanowieniami art. 7 ust. 3 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm.) przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się strat przedsiębiorstw państwowych przejmowanych lub nabywanych na podstawie przepisów o komercjalizacji i prywatyzacji. W związku z powyższym, Spółka wstępując w przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przedsiębiorstwa państwowego z przekształcenia, którego powstała ma możliwość pomniejszenia przychodów lub zwiększenia kosztów uzyskania przychodów o stany ujęte w bilansie otwarcia. Zatem koszty, które zostały zaksięgowane w przedsiębiorstwie państwowym jako nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów mogą zostać uznane przez Spółkę za koszty uzyskania przychodów w momencie gdy zajdą okoliczności uzasadniające ich zaliczenie w ciężar kosztów podatkowych np.: w przypadku odpisów aktualizujących wartość należności nieściągalnych – z chwilą uprawdopodobnienia ich nieściągalności. Jednocześnie należy mieć na uwadze postanowienia art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 jak również art. 15 ust. 4 cytowanej ustawy zgodnie, z którym koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącane także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów, danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącane w roku, w którym zostały poniesione.