Odpowiadając na wniosek z dnia 3 sierpnia 2004 r. ( do organu wpłynął w dniu 9 sierpnia 2004 r. ) w części dotyczącej stosowania przepisów prawa podatkowego w sprawie zaliczenia do kosztów importu towarów i cła – Naczelnik Urzędu Skarbowego w Otwocku wyjaśnia :

na podstawie art. 22 ust.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ( t.j. Dz.U.z 2000 r. nr 14 , poz.176 ze zm. ) koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłaszanych przez NBP z dnia poniesienia kosztu . Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych , a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut , koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża się o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty , ustalonego przez bank , z którego usług korzystał ponoszący wydatek , oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez NBP z dnia zarachowania kosztów.

Przytoczone uregulowanie dotyczy rozliczenia kosztów udokumentowanych fakturą kontrahenta zagranicznego . Cło stanowi odrębną pozycję kosztów zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów na podstawie generalnej zasady wyrażonej w powyższym przepisie , iż kosztem uzyskania przychodu z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu uzyskania przychodu , z wyjątkiem kosztów wymienionych w art.23 . Katalog kosztów zawarty w art.23 , których nie uważa się za koszty uzyskania przychodu , nie obejmuje cła .

Stanowisko podatnika , co do sposobu rozliczenia w kosztach importu towarów , w zasadzie jest prawidłowe , z zastrzeżeniem .iż nie wystarczy samo przeliczenie kosztów wynikających z faktury kontrahenta zagranicznego na złote według odpowiedniego kursu walut . lecz koszty winny być skorygowane o ewentualne różnice kursowe jakie wystąpią między dniem zarachowania kosztu a dniem zapłaty . Przytoczony we wniosku podatnika przepis art. 24 ust.3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma zastosowania w sprawie rozliczenia kosztów importu towarów.