Odpowiadając na pismo z dnia 04.05.2004 r. dotyczące interpretacji przepisów prawa w zakresie podatku od towarów i usług tut. organ podatkowy na podstawie przepisu art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) stwierdza co następuje: Pismem z dnia 04.05.2004 r. Pan ... zwrócił się do tut. organu podatkowego z zapytaniem czy prowadząc zakład pracy chronionej, w myśl przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535) nadal może korzystać z podmiotowego zwolnienia od podatku VAT, do którego wcześniej uprawniał przepis art. 14 ust. 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.).

Podatnik stanął na stanowisku, iż przepis art. 175 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535) reguluje kwestię kontynuowania praw nabytych. Natomiast art. 156 cytowanej ustawy przedłuża ważność informacji i zawiadomień złożonych pod rządami ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r., m.in. oświadczenia o wyborze zwolnienia, o którym mowa w art. 14 ust. 5 ustawy o podatku VAT z dnia 8 stycznia 1993 r. Zatem konstrukcja przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535) daje możliwość dalszego korzystania ze zwolnienia podmiotowego z opodatkowania podatkiem VAT przewidzianym dla zakładów pracy chronionej przepisem art. 14 ust. 5 ustawy o podatku VAT z dnia 8 stycznia 1993 r.

W ocenie tut. organu podatkowego stanowisko zawarte w złożonym piśmie w świetle obowiązujących przepisów jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) podatnicy będący zakładami pracy chronionej w rozumieniu przepisów o zatrudnieniu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych mogli wybrać zwolnienie od podatku VAT. Wyrazem woli korzystania z podmiotowego zwolnienia od podatku było złożenie przez te podmioty pisemnego oświadczenia we właściwym urzędzie skarbowym.

Przepis ten jednak z dniem 1 maja 2004 r. przestał obowiązywać.

Ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535) wprowadzone zostały nowe zasady co do możliwości korzystania po dniu 1 maja 2004 r. ze zwolnienia od podatku od towarów i usług przez podmioty m.in. posiadające statut ZPChr.

W myśl art. 113 ust. 1 cytowanej ustawy podatnicy, u których wartość sprzedaży opodatkowanej w poprzednim roku podatkowym nie przekroczyła łącznie kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 10.000 euro mogą korzystać z podmiotowego zwolnienia od podatku VAT. Uprawnienie to dotyczy również podatników, którzy w trakcie roku podatkowego rozpoczęli wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu, jeżeli przewidywana przez nich wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej sprzedaży ww. kwoty.

W złożonym piśmie Wnioskodawca wskazuje jako podstawę do dalszego korzystania przez zakłady pracy chronionej z podmiotowego zwolnienia od podatku VAT, bez względu na wielkość sprzedaży, zasadę ochrony praw nabytych, co zostało uregulowane w przepisie art. 156 ustawy, zgodnie z którym informacje i zawiadomienia zgłoszone do organu podatkowego na podstawie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. zachowują swoją ważność.

Zdaniem tut. organu podatkowego interpretacja ww. przepisu dokonana przez podatnika jest niewłaściwa.

Zwolnienie od podatku VAT wynikające z przepisu art. 14 ust. 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. było uprawnieniem bezterminowym. Możliwość korzystania z tego zwolnienia wiązała się ściśle z istnieniem wyżej cytowanego przepisu.

Zgodnie z zasadą bezpośredniego działania nowego prawa uznać należy, iż nowe uregulowania prawne działają od chwili wejścia w życie nowych przepisów i należy je stosować do wszelkich stosunków prawnych, zdarzeń czy stanów rzeczy danego rodzaju - zarówno tych, które dopiero powstaną, jak i tych, które powstały przed wejściem w życie nowych przepisów, ale które trwają w czasie dokonywania zmian prawa.

Takie rozwiązanie pozwala na równi traktować podmioty danego rodzaju, według takich samych norm od wejścia w życie nowej regulacji prawnej.

Zaznaczyć należy, iż ustawodawca ma prawo zmiany celów strategicznych prowadzonej przez siebie polityki. Zmiany takie mieszczą się w granicach swobody wykonywania działalności ustawodawczej. Mają na celu lepsze dostosowanie prawa do aktualnych warunków niż prawo poprzednio obowiązujące.

Przedstawiony w złożonym piśmie sposób pojmowania regulacji prawnej zawartej w przepisie art. 156 ustawy o VAT, prowadziłby do nierównego traktowanie podmiotów posiadających statut zakładów pracy chronionej, które pod rządami starej ustawy korzystały z uprawnienia do podmiotowego zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie przepisu art. 14 ust. 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r., w stosunku do podmiotów które status ZPChr uzyskały po dniu 1 maja 2004 r.

Doprowadziłoby to do stanu, w którym podmioty o podobnym charakterze nie mogłyby korzystać z tych samych uprawnień.

Zapis zawarty w przepisie art. 156 ma znaczenie wyłącznie pragmatyczne, tj. uwalnia podatników, którzy pod rządami starej ustawy złożyli zawiadomienia i informacje wymagane również przepisami nowej ustawy, od konieczności złożenia nowych zawiadomień i informacji tylko i wyłącznie na skutek utraty mocy obowiązującej ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o VAT.

Z chwilą wejścia w życie przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535) utracił moc przepis art. 14 ust. 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. uprawniający ZPChr do korzystania z podmiotowego zwolnienia od podatku.

Oświadczenia złożone na podstawie przepisu art. 14 ust. 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. od dnia 1 maja 2004 r. stały się bezprzedmiotowe. Same w sobie bez podstawy prawnej nie mogą wywoływać skutków prawnych.

Jednocześnie wskazać należy, że zgodnie z przepisami ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535) do zarejestrowania się obowiązani są podatnicy, którzy rozpoczynają działalność gospodarczą, w ramach której wykonywać będą czynności opodatkowane. Podatnicy, którzy w dniu wejścia w życie cytowanej ustawy byli podatnikami zarejestrowanymi nie mają obowiązku rejestrowania się.

Zgodnie z przepisem art. 157 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT zasada zachowania mocy przez dotychczasowe zgłoszenie rejestracyjne nie znajduje zastosowania wobec podatników, którzy niegdyś zarejestrowali się jako podatnicy niekorzystający ze zwolnień podatkowych (składający deklaracje), zaś za ostatnie sześć miesięcy (6 miesięcy lub 2 kwartalne okresy rozliczeniowe) nie składali deklaracji podatkowych. Te podmioty po wejściu w życie ustawy uważane są za podatników niezarejestrowanych.

Odpowiedzi udzielono w oparciu o aktualnie obowiązujące przepisy prawa.