Wnoszący zapytanie przedstawili stan faktyczny z którego wynika, że zamierzają rozpocząć budowę domu mieszkalnego jednorodzinnego z lokalem użytkowym, tj. pomieszczeniami na prowadzenie prywatnej praktyki stomatologicznej. Powierzchnia całkowita wydzielonego lokalu użytkowego, w którym będzie prowadzona prywatna praktyka stomatologiczna, nie będzie przekraczała 30 % powierzchni całkowitej budynku.

Na tle takich okoliczności faktycznych podatnik formułuje stanowisko, iż wydatki na spłatę odsetek od kredytu (pożyczki) udzielonego na sfinansowanie inwestycji mającej na celu zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych, związanej z budową budynku mieszkalnego jednorodzinnego z lokalem użytkowym, tj. pomieszczeniami na prowadzenie prywatnej praktyki stomatologicznej, jeżeli powierzchnia całkowita wydzielonego lokalu użytkowego, w którym będzie prowadzona prywatna praktyka stomatologiczna, nie będzie przekraczała 30 % powierzchni całkowitej budynku, będą podlegały odliczeniu od podstawy obliczenia podatku, na zasadach określonych w art. 26b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z brzmieniem art. 26b ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) od podstawy obliczenia podatku, ustalonej zgodnie z art. 26 ust. 1, odlicza się, z zastrzeżeniem ust. 2 – 4, faktycznie poniesione w roku podatkowym wydatki na spłatę odsetek od kredytu (pożyczki) udzielonego podatnikowi, na sfinansowanie inwestycji mającej na celu zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych, związanej z budową budynku mieszkalnego.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych jak podaje strona w zapytaniu, nie definiuje pojęcia „budynku mieszkalnego” na użytek związany z realizacją ww. odliczenia. Pojecie to zostało zdefiniowane w art. 3 pkt 2a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016 ze zm.) gdzie „budynek mieszkalny jednorodzinny to budynek wolno stojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30 % powierzchni całkowitej budynku”.

Pojęciem „budynku mieszkalnego” posługuje się również Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych, która stanowi załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.) zgodnie z którą „budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.”

Prawo do odliczeń daje zaciągnięcie kredytu (pożyczki) na ściśle określone inwestycje mieszkaniowe. Zgodnie z treścią art. 26b ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, odliczenie o którym mowa w ust. 1 stosuje się, jeżeli kredyt (pożyczka) był udzielony przez podmiot uprawniony na podstawie przepisów prawa bankowego albo przepisów o spółdzielczych kasach oszczędnościowo - kredytowych do udzielenia kredytów (pożyczek), a z umowy kredytu (pożyczki) wynika, że dotyczy on jednej z inwestycji wymienionych w ust. 1.

Biorąc powyższe pod uwagę, stan faktyczny i stanowisko zawarte w piśmie, wg stanu prawnego obowiązującego w 2004 r., zapłacone odsetki od kredytu otrzymanego na budowę budynku mieszkalnego podlegałyby w całości odliczeniu od dochodu, natomiast zapłacone odsetki od kredytu otrzymanego na budowę budynku mieszkalno – użytkowego, jeżeli z umowy kredytowej nie wynikałaby kwota odsetek dotycząca budowy budynku mieszkalnego, podlegałyby odliczeniu od dochodu w odpowiedniej proporcji wg wskaźnika procentowego biorąc pod uwagę udział powierzchni mieszkalnej w całej powierzchni budowanego budynku - od roku podatkowego, w którym zostanie zakończona inwestycja (art. 26b ust. 5).