Dyrektor Izby Skarbowej prostuje udzieloną odpowiedź.

Zgodnie z postanowieniami art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku (Dz. U. Nr 54, poz. 535) obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się między innymi do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu wykorzystywanego do napędu samochodów osobowych oraz innych samochodów o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona według wzoru:

Dopuszczalna ładowność =

357 kg + ilość miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy x 68 kg

Jeżeli zatem paliwo będzie zakupione do samochodu o ładowności niższej niż określona według powyższego wzoru, podatek od zakupionego paliwa nie podlega odliczeniu. W pozostałych przypadkach odliczenie podatku zawartego w cenie paliwa stosuje się na ogólnych zasadach.

Istotną regulację w tej materii zawiera art. 86 ust. 5 zd. pierwsze cyt. ustawy, wskazując dokumenty, na podstawie których ustala się wielkości decydujące o tym, czy podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, czy nie - a więc ilość miejsc (siedzeń) oraz dopuszczalną ładowność samochodu. Na gruncie obecnie obowiązującej ustawy dokumentami tymi są wyciąg ze świadectwa homologacji lub odpis decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania takiego świadectwa, wydawane zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym.

Pojazdy, które we wskazanych dokumentach nie mają określonej liczby miejsc lub dopuszczalnej ładowności, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w art. 86 ust. 3 cyt. ustawy. Z przepisów nie wynika wprost, aby sam brak u podatnika odpisu świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, skutkował uznaniem jego pojazdu za samochód osobowy. Istotne jest bowiem, aby z homologacji wydanej dla danego typu samochodu wynikało uprawnienie, którego podatnik dowodzi, tj. że ładowność tego samochodu jest wyższa niż określona powyższym wzorem.

Obowiązek homologacji pojazdów oraz możliwość zwolnienia z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji wprowadzono dnia 1 stycznia 1984r. zgodnie z art. 55 ustawy z dnia 1 lutego 1983r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 6, poz. 35). Pierwsze świadectwa homologacji typu zostały wydane przez Ministra Komunikacji z datą 31 stycznia 1984r. Zarówno w okresie wcześniejszym, jak i obecnie świadectwa te wydaje minister właściwy ds. transportu na podstawie wyników badań homologacyjnych. Świadectwa te są przechowywane w Ministerstwie Infrastruktury oraz przez podmiot (producenta, importera), dla którego zostały one wydane.

Od 1984r. producent lub importer nowych pojazdów obowiązany był dołączyć do sprzedawanych pojazdów wyciąg ze świadectwa homologacji, będący dla organu rejestrującego źródłem informacji o jego danych technicznych. W sytuacji, kiedy podatnik posiada na przykład używany samochód ciężarowy z państw członkowskich Unii Europejskiej, należy wyjaśnić, że europejskie świadectwa homologacji przechowują odpowiednie władze homologacyjne państw członkowskich, które te świadectwa wydały oraz producent danego typu pojazdu.

W związku z powyższym Dyrektor Izby Skarbowej stoi na stanowisku, iż dla samochodów wyprodukowanych po dniu 1 stycznia 1984r. uprawnienie do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu przysługuje jedynie wówczas, gdy z odpisu świadectwa homologacji lub z odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania takiego świadectwa wynika, iż dopuszczalna ładowność takiego samochodu jest równa lub większa od określonej wskazanym w przepisie wzorem (art. 86 ust. 3 ustawy).