Podatnik świadczy usługi turystyczne w ramach których organizuje obozowiska dla dzieci. W tym celu na podstawie zawartej umowy dzierżawi budynek szkoły oraz na podstawie umowy zlecenia zatrudnia lekarza, sprzątaczki, konserwatorów, wychowawców, kierownika kolonii i inne osoby. Zakupuje środki czystości, dokonuje wpłat za elektryczność, wodę, wywóz nieczystości.

Ocena prawna stanu faktycznego:

Zasady szczególnej procedury mającej zastosowanie w przypadku świadczenia usług turystycznych określone zostały w art. 119 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z dnia 05.04.2004r.)

Zgodnie z ust. 1 tego przepisu, podstawę opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku.

Przez marżę, zgodnie z ust. 2 art. 119 tej ustawy, rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie.

Cyt. wyżej przepisy stosuje się bez względu na to kto nabywa usługę turystyki, w przypadku gdy podatnik:

1. ma siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju ;
2. działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek;
3. przy świadczeniu usługi nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty;
4. prowadzi ewidencje, z której wynikają kwoty wydatkowane na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, oraz posiada dokumenty, z których wynikają te kwoty.

Jeżeli ma miejsce sytuacja wymieniona w art. 116 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, gdy przy świadczeniu usługi turystyki podatnik oprócz usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty część świadczeń w ramach tej usługi wykonuje we własnym zakresie, zwanych dalej „usługami własnymi”, odrębnie ustala się podstawę opodatkowania dla usług własnych i odrębnie w odniesieniu do usług nabytych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. W celu określenia podstawy opodatkowania dla usług własnych stosuje się odpowiednio przepisy art. 29.

Biuro turystyczne w ramach organizacji obozowisk zatrudnia pracowników dla zapewnienia uczestnikom obozu opieki wychowawczej, medycznej oraz utrzymaniu czystości pomieszczeń i sprawności urządzeń technicznych.

Czynności te jako wykonywane przez zatrudnionych przez biuro turystyczne pracowników należy zakwalifikować jako „usługi własne”.

Aby zapewnić zakwaterowanie uczestnikom obozu biuro turystyczne zakupuje usługę dzierżawy budynku szkoły na określony termin.

Usługa zakwaterowania wiąże się również z przystosowaniem sal do zakwaterowania, tj. wyposażenia w łóżka, pościel itp.

W tej sytuacji zakwaterowanie uczestników obozu w budynku wydzierżawionej szkoły jest również „usługą własną”.

Natomiast ponoszone opłaty za media - prąd, wodę, wywóz śmieci itp. oraz zakup środków czystości dla zapewnienia higieny pomieszczeń nie stanowią zakupu usług lub towarów dla bezpośredniej korzyści turysty, lecz są elementem kalkulacyjnym ceny za zorganizowanie obozu dla dzieci.