Zgodnie z treścią art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535), obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów, których dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż określona według wzoru wskazanego w art. 86 ust. 3 ustawy tj. DŁ = 357kg + n x 68kg, gdzie n oznacza ilość miejsc (siedzeń) łącznie z miejscami dla kierowcy.

Jak wynika z art. 86 ust. 5 wyżej powołanej ustawy dopuszczalna ładowność pojazdów oraz ilość miejsc (siedzeń) określona jest na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydawanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. Pojazdy, które w wyciągu ze świadectwa homologacji lub w odpisie decyzji, o której mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub ilości miejsc, uznaje się za samochody osobowe.

Jednakże z ww. przepisów nie wynika, aby sam brak u podatnika odpisu świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, skutkował uznaniem tego pojazdu za samochód osobowy. Istotne jest bowiem, aby z homologacji wydanej dla danego typu samochodu wynikało uprawnienie, którego podatnik dowodzi, tj. że ładowność tego samochodu jest wyższa niż określona we wzorze, o którym mowa w art. 86 ust. 3 ustawy.

Na podstawie powyższych przepisów Spółka ma prawo obniżyć podatek naliczony zawarty w fakturach dokumentujących zakup paliwa do samochodu marki Żuk, natomiast nie może skorzystać z obniżenia podatku należnego o podatek naliczony dokumentujący zakup paliwa do samochodu marki Lublin z uwagi na mniejszą ładowność faktyczną (880 kg) niż ładowność dopuszczalna wyliczona wg wzoru określonego w art. 86 ust. 3 ustawy.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 w zw. z ust. 7 ustawy usługobiorcom użytkującym samochody, o których mowa w ust. 3 i 5, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 50% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodu dotycząca jednego samochodu nie może jednak przekroczyć kwoty 5.000 zł.

Zgodnie z art. 154 ust. 1 ustawy przepisu art. 86 ust. 7 nie stosuje się do samochodów będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, w stosunku do których przysługiwało podatnikowi, zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, obowiązującymi przed dniem 1 maja 2004 r., prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z takiej umowy. Przepis ten ma zastosowanie pod warunkiem, iż umowa została zarejestrowana we właściwym urzędzie skarbowym do dnia 14 maja 2004 r.

Z uwagi na to, że Podatnik nie zarejestrował w terminie, o którym mowa w wyżej powołanym przepisie umowy leasingowej, nie ma prawa do odliczania podatku VAT zawartego w ratach leasingowych na zasadach obowiązujących przed 01.05.2004 r. Podatnik od 01.05.2004 r. ma prawo obniżyć kwoty podatku należnego o podatek naliczony z rat czynszowych wynikających z umowy leasingowej na zasadach określonych w art. 86 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług.