1. Zgodnie z treścią art. 29 ust. l ustawy z dnia 11.03.2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535) „ podstawą opodatkowania jest obrót (...). Obrotem jest także otrzymana dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnych charakterze związana z dostawą lub świadczeniem usług".W obowiązującym od 1 maja 2004r. stanie prawnym dotacje i subwencje oraz inne dopłaty o podobnym charakterze (np. refundacje) podlegają opodatkowaniu VAT. Nie każda jednak dotacja i subwencja oraz inna dopłata o podobnym charakterze podlega temu opodatkowaniu, ale tylko ta, która jest związana z przedmiotem opodatkowania VAT, czyli z dostawą towarów lub ze świadczeniem usług. Poza opodatkowaniem VAT pozostają zatem te dotacje i subwencje oraz inne dopłaty o podobnym charakterze, które nie mają bezpośredniego związku z dostawą towarów lub ze świadczeniem usług.

Z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego wynika, iż podatnik otrzymuje cyt. “dotacje na działalność teatru (wynagrodzenia pracownicze, opłaty za media, przygotowanie spektakli etc.)”

Biorąc pod uwagę powyższe oraz stan faktyczny tut. organ podatkowy potwierdza stanowisko podatnika, iż dotacja podmiotowa przeznaczona na pokrycie kosztów działalności nie podlega opodatkowaniu VAT. Natomiast dotacja przedmiotowa, przeznaczona na określone zadania, jeżeli spełnia warunek “związana z dostawą lub świadczeniem usług” jest opodatkowana stawką właściwą dla danej dostawy lub świadczenia usług, z którymi jest związana.

Tut. organ podatkowy nie potwierdza jednak stanowiska podatnika zgodnie z którym nie powiększa podstawy opodatkowania dotacja o charakterze przedmiotowym ale przyznana przez osobę trzecią. Przepis art. 29 ust. 1 (zdanie 4) ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług, jest bowiem zgodny z przepisami Szóstej Dyrektywy Rady Wspólnot Europejskich z dnia 17.05.1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (art. 11 ust. A pkt. 1 lit. 1a). Z przepisu art. 11 ust. A pkt 1 lit. 1a Szóstej Dyrektywy Rady Wspólnot Europejskich z dnia 17.05.1977 r. wynika, że podstawę opodatkowania na terytorium kraju w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług (określonych w tym przepisie), stanowi wszystko, co jest wynagrodzeniem, które dostawca otrzymał lub ma otrzymać od nabywcy, klienta lub osoby trzeciej z tytułu tych czynności, włączając subwencje bezpośrednio związane z ich ceną.

2. Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 w/w ustawy w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Natomiast w myśl art. 90 ustawy w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części tych kwot, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Proporcję tę ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo. Oznacza to, że do obrotu, na podstawie którego podatnik będzie liczył proporcję, wlicza się także wysokość sprzedaży niepodlegającej opodatkowaniu. Do obrotu uzyskanego z czynności, w stosunku do których nie przysługuje podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, wlicza się kwotę otrzymanych subwencji (dotacji) innych niż określone w art. 29 ust. 1w/w ustawy.

Biorąc pod uwagę powyższe tut. organ podatkowy potwierdza stanowisko podatnika, iż konieczność wliczania kwot otrzymanych subwencji innych niż określone w art. 29 ust. 1 do obrotu nie powoduje konieczności obniżania podatku należnego o podatek naliczony na zasadach przedstawionych w art. 90 ustawy. Przepis art. 90 odnosi się bowiem wyłącznie do sytuacji w których podatnik nabywa towary i usługi, które są wykorzystywane do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje.