W odpowiedzi na pismo z dnia 12.10.2004 r., data wpływu do US Łuków 14.10.2004 r., dotyczące udzielenia informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Łukowie, zgodnie z dyspozycją art. 14a § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zmianami – ostatnia zmiana Dz. U. z 2004 r. Nr 123 poz. 1291) udziela informacji na pytanie w sposób następujący.

Zgodnie z art. 120 ust. 1 pkt. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 art. 120 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (PCN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (PKWiU 27.41.10-30, ex 27.41.10-50, ex 27.41.20-30, ex 27.41.20-50, ex 27.41.20-70.00, 27.41.30-30, 27.41.30-50, 27.41.61-00, 27.41.62-00, 36.22.11-30.00, 36.22.11-50.00 i 36.22.12-30.00).

W przypadku podatnika wykonującego czynności polegające na dostawie towarów używanych, nabytych uprzednio przez tego podatnika dla celów prowadzonej działalności lub importowanych w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku (art. 120 ust. 4).

Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) nie precyzuje pojęcia „kwota nabycia” w przypadku stosowania szczególnej procedury w zakresie dostawy towarów używanych. Zatem należy posiłkować się definicją zawartą w Szóstej Dyrektywie Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów państw członkowskich, dotyczących podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EWG). Artykuł 26a cześć B ust. 3 VI Dyrektywy dla określenia podstawy opodatkowania dostaw towarów używanych przy zastosowaniu marży podaje definicję „ceny nabycia”. Według niej „cena nabycia” oznacza wszystko, co stanowi wynagrodzenie, które dostawca otrzymał od podatnika – pośrednika opodatkowanego. Zatem „kwota nabycia”, to cena, którą Strona płaci dostawcy towaru (sprzedającemu). Cena ta nie może zawierać innych elementów (tj. np. podatków, opłat), jeżeli zostały one poniesione przez nabywcę towaru. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, więc iż Strona, jeśli sama dokonuje zapłaty podatku akcyzowego oraz ponosi inne koszty przy zakupie towaru handlowego opodatkowanego w trybie art. 120 ust. 4 ww. ustawy nie może o wielkość tych wydatków zwiększyć ceny nabycia towaru używanego.

Dodatkowo informuję, iż „całkowita kwota”, jest to kwota, którą ma zapłacić nabywca towaru na rzecz dostawcy. Logicznym jest, więc sądzić, iż sprzedawca uwzględni w tej kwocie obok wartości towaru także bezpośrednio związane z tą transakcją podatki, opłaty, inne wydatki towarzyszące: koszty transportu, ubezpieczenie, składowanie itp., które ponosi, aby towar sprzedać nabywcy, i którymi obciąży nabywcę.