W związku z wniesionym zapytaniem dotyczącym stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Ustrzykach Dolnych, stosownie do postanowień wynikających z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), uprzejmie wyjaśnia:

W zapytaniu z dnia 23.07.2004 r. zwrócił się pan o wyjaśnienie następującej kwestii: czy od 1.05.2004 r. może odliczać podatek wykazany w fakturach dotyczących zakupu paliwa do samochodu ciężarowego marki „Mercedes” Sprinter, w sytuacji, gdy na przedmiotowy samochód nie posiada świadectwa homologacji.

Obowiązek homologacji pojazdów oraz możliwość zwolnienia z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji wprowadzono dnia 1.01.1984 r. zgodnie z art. 55 ustawy z dnia 1.02.1983 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 6, poz. 35). Pierwsze świadectwa homologacji typu zostały wydane przez Ministra Komunikacji w miesiącu styczniu 1984 r. Zarówno w okresie wcześniejszym, jak i obecnie świadectwa te wydaje minister właściwy ds. transportu na podstawie wyników badań homologacyjnych. Świadectwa te są przechowywane w Ministerstwie Infrastruktury oraz przez podmiot (producenta, importera), dla którego zostało ono wydane. Od 1984 r. producent lub importer nowych pojazdów obowiązany był dołączyć do sprzedawanych pojazdów wyciąg ze świadectwa homologacji, będący dla organu rejestrującego źródłem informacji o jego danych technicznych. W sytuacji, kiedy podatnik posiada używany samochód ciężarowy z państw członkowskich Unii Europejskiej należy wyjaśnić, że europejskie świadectwa homologacji przechowują właściwe władze homologacyjne państw członkowskich, które te świadectwa wydały oraz producent danego typu pojazdu.

Wejście w życie z dniem 1.05.2004 r. nowej ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) powoduje, że na mocy przepisu art. 88 ust. 1 pkt 3 obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej ładowności niższej niż obliczona za pomocą formuły zawartej w przepisie art. 86 ust. 3: dopuszczalna ładowność (DŁ) = 357 kg + liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy (n) x 68 kg. Zgodnie z zapisem art. 86 ust. 5 dopuszczalną ładowność pojazdów oraz ilość miejsc (siedzeń) określa się na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym. Pojazdy, które w wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisie decyzji zwalniającej nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub ilości miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 3. Należy zaznaczyć, że ustawodawca do określenia ładowności pojazdu oraz ilości miejsc powołuje się na świadectwo homologacji lub odpis decyzji zwalniającej, a nie na dowód rejestracyjny pojazdu. Z powyższego przepisu jednakże nie wynika, aby sam brak u podatnika odpisu świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji skutkował uznaniem jego pojazdu za samochód osobowy. Istotne bowiem jest to, by z homologacji wydanej dla danego typu pojazdu wynikało uprawnienie, którego podatnik dowodzi, tj. że ładowność pojazdu jest wyższa niż określona wzorem. Zatem w przypadku ładowności wyższej (niż obliczona przedstawionym wzorem) podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wykazany w fakturach dotyczących zakupu paliwa, oleju napędowego bądź gazu.