W odpowiedzi na wniosek z dnia 08.09.2004 r. (wpływ do tut. Urzędu 14.09.2004.) o wydanie informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego, działając w trybie art. 14a. § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) informuje:

Jak wynika z przedmiotowego zapytania, Podatnik dokonuje transakcji handlowych – zakupu pojemników z polipropylenu na odpady komunalne - ze spółką-siostrą (100% udziałów obu kontrahentów należy do spółki-matki z siedzibą w Holandii). Na tle powyższego stanu faktycznego, Podatnik prosi o potwierdzenie stanowiska, że wyżej opisani kontrahenci nie są spółkami powiązanymi, wobec czego Spółka nie będzie zobowiązana do sporządzania dokumentacji podatkowej określonej w art. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) jeżeli te same osoby prawne lub fizyczne równocześnie bezpośrednio lub pośrednio biorą udział w zarządzaniu podmiotem krajowym i podmiotem zagranicznym lub w ich kontroli albo posiadają udział w kapitale tych podmiotów i jeżeli w wyniku takich powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby miedzy sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego podmiot nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały – dochody danego podmiotu oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.

Opisane w przedmiotowym zapytaniu powiązania pomiędzy spółką-matką i spółkami-córkami wypełniają dyspozycję przepisu art. 11 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w aspekcie uznania je za podmioty powiązane kapitałowo, obowiązane do sporządzania dokumentacji podatkowej, o której mowa w art. 9a ust. 1 ww. ustawy, gdyż spółka-matka posiada równocześnie 100% udziałów w kapitale spółek-córek: X Sp. z o.o. jako podmiotu krajowego oraz podmiotu zagranicznego, będącego kontrahentem Podatnika. Tym samym tutejszy organ podatkowy nie potwierdza stanowiska Podatnika, że nie jest on podmiotem zobowiązanym w świetle art. 9a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób pranych do prowadzenia dokumentacji.

W myśl art. 9a. ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy dokonujący transakcji z podmiotami powiązanymi z tymi podatnikami – w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4 – (...) są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej takiej (takich) transakcji, obejmującej:

1. określenie funkcji, jakie spełniać będą podmioty uczestniczące w transakcji (uwzględniając użyte aktywa i podejmowane ryzyko),
2. określenie wszystkich przewidywanych kosztów związanych z transakcją oraz formę i termin zapłaty,
3. metodę i sposób kalkulacji zysków oraz określenie ceny przedmiotu transakcji,
4. określenie strategii gospodarczej oraz innych działań w jej ramach – w przypadku gdy na wartość transakcji miała wpływ strategia przyjęta przez podmiot,
5. wskazanie innych czynników – w przypadku gdy w celu określenia wartości przedmiotu transakcji przez podmioty uczestniczące w transakcji uwzględnione zostały te inne czynniki,
6. określenie oczekiwanych przez podmiot obowiązany do sporządzenia dokumentacji korzyści związanych z uzyskaniem świadczeń – w przypadku umów dotyczących świadczeń (w tym usług) o charakterze niematerialnym.

Stosownie do art. 9a. ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych obowiązek, o którym mowa w ust. 1, obejmuje transakcję lub transakcje między podmiotami powiązanymi, w których łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość:

1. 100 000 EURO – jeżeli wartość transakcji nie przekracza 20% kapitału zakładowego, określonego zgodnie z art. 16 ust. 7, albo
2. 30 000 EURO – w przypadku świadczenia usług, sprzedaży lub udostępnienia wartości niematerialnych i prawnych, albo
3. 50 000 EURO – w pozostałych przypadkach.

W sytuacji opisanej w piśmie przesłanką obowiązku dokumentacyjnego jest wartość transakcji z kontrahentem – obowiązek ten powstaje, gdy suma należności w roku podatkowym przekroczy kwoty określone w art. 9a. ust. 2 ustawy. W przedmiotowym stanie faktycznym zakupu pojemników na odpady komunalne zastosowanie może znaleźć art. 9a ust. 2 pkt 1 i 3, o ile spełnione są przesłanki określone w tym przepisie. Obowiązek sporządzenia dokumentacji powstaje z dniem ustalenia należności na poziomie powodującym przekroczenie w skali roku podatkowego odpowiedniej kwoty;

dokumentacja jednak będzie musiała objąć wszystkie transakcje, których wartość składa się na wspomnianą sumę.

Załączona dokumentacja oprócz ceny przedmiotu transakcji, powinna objąć wszystkie przewidywane koszty związane z transakcją (a więc nie tylko koszty samej transakcji) oraz wyjaśnienie ekonomicznej zasadności transakcji (podejmowane ryzyko, metody i sposób kalkulacji zysków – art. 9a ust. 1 pkt 1 i 3 ww. ustawy). O ile zachodzą przesłanki określone w art. 9a ust. 1 pkt 4 i 5 należy również zamieścić przedmiotowe informacje na ten temat. Załączona przykładowa dokumentacja jest wiec w ocenie tutejszego organu podatkowego niekompletna.

Na podstawie art. 9a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy są obowiązani do przedłożenia dokumentacji, o której mowa w ust. 1-3, na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej w terminie 7 dni od dnia doręczenia żądania tej dokumentacji przez te organy. Złożona dokumentacja może być przedmiotem czynności sprawdzających, kontroli podatkowej albo kontroli skarbowej, może też służyć jako dowód w postępowaniu podatkowym. W ramach prowadzonego postępowania organ podatkowy może zwrócić się do składającego dokumentację o złożenie niezbędnych wyjaśnień.

Jednocześnie tutejszy organ podatkowy informuje, że niezależnie od obowiązków wynikających z powyższych przepisów na podstawie art. 82 § 1 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa osoby prawne (...) są obowiązane do sporządzania i przekazywania informacji bez wezwania przez organ podatkowy – o umowach zawartych z nierezydentami w rozumieniu przepisów prawa dewizowego.