Na podstawie przepisów art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), Naczelnik Zachodniopomorskiego Urzędu Skarbowego w Szczecinie na pisemne zapytanie (...) Sp. z o.o. z dnia 09.07.2004 r. udziela informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego i stwierdza, co następuje.

Wnoszący zapytanie przedstawił stan faktyczny, z którego wynika, że Spółka zakupiła od firmy norweskiej na podstawie faktury makrelę całą. Firma norweska nie posiada NIP UE. Zakupiony towar ww. spółka norweska magazynowała w Holandii. Natomiast producentem towaru była firma irlandzka. Firma norweska dostarczyła zakupiony towar do magazynu spółki (...) znajdującego się w spółce z o.o. (...). Dowodem dostawy jest dokument CMR. Zakupiony przez spółkę wnoszącą zapytanie towar od firmy norweskiej nie przekroczył granic Unii, nie została dokonana odprawa celna.

Na tle takich okoliczności faktycznych podatnik uważa, że towar wyprodukowany i składowany w państwie unijnym a sprzedany przez kraj nie będący we wspólnocie europejskiej należy traktować jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów i w związku z tym Spółka naliczyła od zakupionego towaru VAT należny w wysokości 3 % od zakupionego towaru i wykazała go jako podatek należny w deklaracji VAT - 7 za miesiąc VI 2004 r. w poz. 23 (VAT nie został odliczony).

Naczelnik Zachodniopomorskiego Urzędu Skarbowego w Szczecinie stwierdza, że stanowisko podatnika wyrażone w punkcie pierwszym jest nieprawidłowe.

Do opisanego stanu faktycznego mają zastosowanie przepisy art. 2 pkt 7, art. 9 ust. 1, art. 15 ust. 1 i 2, art. 17 ust. 1 pkt 5, ust. 5 i 6, art. 22 ust. 2, art. 29 ust. 17, art. 86 ust. 2 pkt 4 i art. 106 ust. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz. Przytoczony przepis stosuje się pod warunkiem, że:

1) nabywcą towarów jest:

a) podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika,

b) osoba prawna nie będąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a – z zastrzeżeniem art. 10,

2) dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powołane wyżej przepisy nie nakładają na dostawcę wymogu posiadania siedziby w kraju członkowskim Unii Europejskiej, a jedynie posiadania statusu podatnika podatku od wartości dodanej. Jeśli więc dostawy nie dokonuje podatnik podatku od towarów i usług prowadzący działalność gospodarczą (zgodnie z art. 15), czy też zarejestrowany w jednym z krajów członkowskich dla potrzeb handlu wewnątrzwspólnotowego podatnik podatku od wartości dodanej, u którego wysyłane towary służyły czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika, nie można uznać takiej dostawy za wewnątrzwspólnotową.

Stosownie do art. 2 pkt 7 ustawy transakcja ta nie będzie stanowiła również importu towarów, gdyż przywóz towarów na teren kraju nie nastąpił z państwa trzeciego, tj. przywóz nie nastąpił z terytorium państwa nie wchodzącego w skład terytorium Wspólnoty. Z przedmiotowego przepisu wynika bowiem, że dla zaistnienia importu towarów istotny jest ich faktyczny przywóz z terytorium państwa trzeciego na terytorium Polski.

W związku z tym, iż nie mamy do czynienia z wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów, ani z importem towarów zastosowanie znajdzie tu przepis art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy. Zgodnie z tym przepisem podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nie posiadający siedziby, stałego miejsca zamieszkania na terytorium kraju, z zastrzeżeniem art. 135-138 (art. 135-138 dotyczą procedur uproszczonych przy wewnątrzwspólnotowych transakcjach trójstronnych). Należy zaznaczyć, iż zgodnie z art. 17 ust. 5 ustawy, przepis ust. 1 pkt 5 stosuje się, jeżeli nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium kraju, albo osoba prawna nie będąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 6, w myśl którego, przepisu ust. 1 pkt 5 nie stosuje się, jeżeli dostawa towarów dokonywana jest w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru jest przyporządkowana tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport jest przyporządkowany dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że nabywca udowodni, że wysyłkę lub transport towaru należy zgodnie z zawartymi przez niego warunkami dostawy przyporządkować jego dostawie.

W omawianym przypadku obowiązek podatkowy spoczywać będzie na nabywcy. W konsekwencji, polski odbiorca powinien wówczas postąpić analogicznie, jak postąpiłby przy imporcie usług, tj. naliczyć podatek należny, obliczony według polskiej stawki VAT. Stosownie do art. 29 ust. 17 ustawy podstawą opodatkowania w tym przypadku będzie kwota, którą nabywca jest obowiązany zapłacić. Dokumentem potwierdzającym powyższe zdarzenie – zgodnie z art. 106 ust. 7 ustawy - będzie faktura wewnętrzna sporządzona przez nabywcę. Podatnik powinien wskazać podstawę opodatkowania i rozliczyć podatek należny od dostawy towaru, dla której podatnikiem jest nabywca w pozycji 34 i 35 deklaracji VAT-7. Podatek ten będzie jednocześnie podatkiem naliczonym. Bowiem zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 4 ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi (...) kwota podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca.

Należy jednocześnie wskazać, iż w sprawach ewentualnych wątpliwości dotyczących spraw celnych właściwym przedmiotowo jest urząd celny.