Stan faktyczny:

W dniu 28 października 1999r. Podatniczka – legitymująca się kartą stałego pobytu we Włoszech – nabyła w drodze darowizny lokal mieszkalny - stanowiący odrębną nieruchomość - położony w Polsce.

Lokal ten Podatniczka sprzedała w dniu 14 października 2003r.

Ocena prawna stanu faktycznego:

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) osoby fizyczne posiadające na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej miejsce zamieszkania podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy) - o czym stanowi nowy art. 3 ust. 2a ustawy z 26.07.1991r.

Ponieważ przepisy art. 3 ust. 1 i 2a ww. ustawy stosuje się - zgodnie z postanowieniami art. 4a ustawy z 26.07.1991r. – z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, to okolicznością przesądzającą dla określenia, czy dana osoba podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, jest miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

W myśl postanowień art. 4 umowy z dnia 21 czerwca 1985r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania (Dz. U. z 1989r., nr 62, poz. 374) w celu rozgraniczenia jurysdykcji podatkowej umawiających się państw określono, iż:

1. W rozumieniu niniejszej umowy określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryteria o podobnym charakterze. Jednakże niniejsze określenie nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko w zakresie dochodu ze źródeł położonych w tym Państwie.
2. Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status będzie określony według następujących zasad:
   1. osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania. Jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (oś
   1. osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania. Jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
   2. jeżeli nie można ustalić, w którym Umawiającym się Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Umawiających się Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zazwyczaj przebywa;
   3. jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, którego jest obywatelem;
   4. jeżeli miejsca zamieszkania tej osoby nie można ustalić zgodnie z postanowieniami liter a)-c), właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną tę sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.
3. Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu osoba nie będąca osobą fizyczną ma siedzibę w obu Umawiających się Państwach, uważa się ją za mającą siedzibę w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się jej zarząd.

W przedstawionym stanie faktycznym pomimo, że Podatniczka ma w Polsce miejsce zameldowania, jej miejsce zamieszkania znajduje się najprawdopodobniej na terytorium Włoch (o czym może świadczyć przyznana Podatniczce karta stałego pobytu we Włoszech).

A zatem zgodnie z treścią art. 3 ust. 2a ustawy z 26.07.1991r. Podatniczka podlega w Polsce tzw. ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlega obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów osiąganych na terytorium Polski.

Dochodem podlegającym opodatkowaniu w Polsce jest m.in. przychód osiągnięty z tytułu sprzedaży nieruchomości, w myśl bowiem zapisu art. 13 umowy z 21.06.1985r. zyski osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, z przeniesienia tytułu własności majątku nieruchomego wymienionego w artykule 6, a położonego w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Na gruncie ustawodawstwa polskiego jednym ze źródeł przychodów wskazanych w treści art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest – z pewnymi zastrzeżeniami - odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. „a” – „c” – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Jednocześnie jednak w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. „d” ustawy z 26.07.1991r. ustawodawca zwolnił w całości od podatku dochodowego przychody uzyskane ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. „a”-„c” ustawy, jeżeli ich nabycie nastąpiło w drodze spadku lub darowizny.

W świetle powyższych przepisów, sprzedaż przez Podatniczkę mieszkania otrzymanego w drodze darowizny, nie wywoła w Polsce obowiązku podatkowego w postaci konieczności zapłaty zryczałtowanego 10% podatku dochodowego od przychodów uzyskanych ze sprzedaży tego lokalu.

Uwaga: Informacja udzielona przez Urząd jest – co do skutków podatkowych – prawidłowa. Urząd nie przywołał jednak przepisów umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z Włochami, mających pierwszeństwo przed prawem krajowym.