Działając na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego Łódź – Polesie w odpowiedzi na pismo z dnia 2 listopada 2004 r. (uzupełnione w dniu 17.11.2004 r.) w sprawie udzielenia pisemnej informacji w zakresie daty powstania przychodu z tytułu prowadzenia usług pośrednictwa ubezpieczeniowego (agenta) wyjaśnia co następuje:

Zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) - za przychód z działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług - Pani nie jest płatnikiem tego podatku.

Dla osób wykonujących działalność usługową, przychodem należnym jest wartość usługi po jej wykonaniu niezależnie od terminu zapłaty za tę usługę.

Przepis art. 14 ust. 1c pkt 2 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych konkretyzuje moment powstania przychodu, wskazując, że za datę powstania przychodu uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku), nie później jednak niż ostatni dzień miesiąca, w którym wykonano usługę, jeżeli jej częściowe wykonanie stanowi wynikający z umowy lub odrębnych przepisów tytuł do zapłaty.

Zasadę tą obowiązani są stosować podatnicy prowadzący działalność gospodarczą, jeżeli nie mają do nich zastosowania szczególne uregulowania zawarte w art. 14 ust. 1e-1g ustawy.

Natomiast z powołanego przez Panią przepisu art. 14 ust. 1f cytowanej wyżej ustawy wynika - że jeżeli podatnik:

• jest podatnikiem podatku od towarów i usług nie korzystającym ze zwolnienia od tego podatku oraz
• prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, oraz
• ewidencjonuje przychody w dacie wystawienia faktury, zgodnie z odrębnymi przepisami

– za datę powstania przychodu uważa się dzień wystawienia faktury, a jeżeli faktura nie została wystawiona w terminie określonym w odrębnych przepisach, za datę powstania przychodu uważa się dzień, w którym faktura powinna być wystawiona; w przypadku gdy zdarzenia, o których mowa w ust. 1c, nastąpiły w grudniu danego roku podatkowego, a faktury dotyczące tych zdarzeń, zgodnie z odrębnymi przepisami, zostaną wystawione w roku następnym, za datę powstania przychodu uważa się ostatni dzień roku podatkowego, w którym miały miejsce te zdarzenia.

Podatnik opłacający na podstawie odrębnych przepisów podatek od towarów i usług - zgodnie z § 22 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 roku w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2003 r. Nr 152, poz. 1475 ze zm.),

- może w ciągu roku podatkowego ewidencjonować przychody w dacie wystawienia faktury, a jeżeli faktura nie została wystawiona w terminie określonym w odrębnych przepisach, w dniu w którym faktura powinna zostać wystawiona.

Mając na uwadze powołane przepisy winna Pani księgować w ciągu roku podatkowego przychody zgodnie z przepisem art. 14 ust. 1c pkt 2, co oznacza, że jest to ostatni dzień miesiąca, w którym wykonała usługę.

Zasada ta zgodnie z ust. 1 pkt 2 § 22 rozporządzenia nie dotyczy zdarzeń zaistniałych w grudniu danego roku podatkowego, na które zgodnie z odrębnymi przepisami, zostaną wystawione faktury w roku następnym. W takim przypadku istnieje obowiązek wpisania do księgi kwoty przychodów w ostatnim dniu roku podatkowego, w którym miało miejsce to zdarzenie (zdarzenia określone w art. 14 ust. 1c).

Nadmienia się, że zmiany treści art. 14 ustawy wprowadzone ustawą z dnia 12 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 202, poz. 1956) mają zastosowanie do dochodów (poniesionych strat) uzyskanych począwszy od 1 stycznia 2004 r.

Niniejsza odpowiedź odzwierciedla stan prawny na dzień jej udzielenia.