Zgodnie z zapisem art. 27. ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535) w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi – miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności – miejsce stałego zamieszkania.

Od powyższej – podstawowej reguły – w przypadku nieruchomości przewidziano wyjątek , o którym mowa w art. 27 ust. 2 gdzie ,,...w przypadku świadczenia usług związanych z nieruchomościami, .... oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego – miejscem świadczenia usług jest miejsce położenia nieruchomości ... (ust.1)”.

Wobec takiego zapisu ustawy drugorzędnego znaczenia nabiera fakt kto jest nabywcą usługi – podstawowym kryterium oceny dla określenia miejsca opodatkowania jest miejsce położenia nieruchomości.

Skoro więc miejscem świadczenia usługi w myśl z art. 27 ust. 2 będzie kraj położenia nieruchomości , a ustawa o podatku od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 co do zakresu opodatkowania obejmuje jedynie ,,...odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;...” to zdarzenia gospodarcze mające miejsce poza terenem kraju nie będą skutkowały w polskim podatku VAT.

Opodatkowanie usług związanych z nieruchomościami będzie zależało więc od statusu podatkowego nabywcy w kraju członkowskim. Jeśli będzie nim podatnik od wartości dodanej to on przejmie na siebie obowiązek rozliczenia podatku na zasadzie samoopodatkowania w kraju położenia nieruchomości. Jeśli nabywcą usługi nie będzie podatnik od wartości dodanej to Polski podatnik będzie musiał dokonać rejestracji w kraju położenia nieruchomości i sam rozliczyć podatek należny od świadczonej usługi.

Ustosunkowując się do pytania dotyczącego faktur informuje się , iż zasady wystawiania faktur oraz dane które powinny zawierać zostały określone rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97 poz. 971).

Zgodnie § 30 ust. 1 i ust. 2 faktura dokumentująca usługi objęte zapytaniem powinna zawierać dane wyszczególnione w § 12 ww. rozporządzenia z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem. Zasady ewidencjonowania zdarzeń gospodarczym mających miejsce na terenie Polski reguluje art. 109 ust 3 ,,... Podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej ...”.

W przypadku rejestracji w kraju członkowskim należy natomiast stosować takie zasady ewidencjonowania jakie obowiązują w kraju rejestracji.