Wnioskująca prowadzi działalność w zakresie ochrony środowiska i gospodarki odpadami.

W ramach umowy podpisanej z Porozumieniem Międzygminnym (...) Spółka wybudowała i użytkuje składowisko odpadów. Wysokość czynszu dzierżawnego jest uzależniona od ilości przyjętych na składowisko odpadów komunalnych pochodzących spoza gmin i wynosi 2,50 zł netto za każdą tonę tychże odpadów.

W umowie postanowiono ponadto, iż czynsz należny za pierwszych 200.000 ton odpadów komunalnych pochodzących spoza gmin, w wysokości odpowiednio 500.000,00 zł netto, płatnyjest z góry, w dwóch ratach, tj. po połowie w dniu rozpoczęcia prac budowlanychna składowisku oraz w dniu przyjęcia na składowisko pierwszej tony odpadów pochodzących spoza gmin.

Po przyjęciu pierwszych 200.000 ton odpadów, za które czynsz został uregulowany “z góry”, czynsz płatny będzie od każdej kolejnej tony odpadów przyjętych spoza gmin.

W oparciu o powyższy stan faktyczny zrodziła się wątpliwość, w którym momencie zapłacony “z góry” przez Spółkę czynsz, staje się kosztem uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskującej czynsz dzierżawny zapłacony “z góry” powinien być zaliczanydo kosztów uzyskania przychodów stopniowo, proporcjonalnie do ilości przyjętych odpadów.

Wobec przedstawionego stanu faktycznego zastosowanie znajdują następujące przepisy:

- art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), zgodnie z którym, kosztami uzyskania przychodówsą koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionychw art. 16 ust. 1. (...);

- art. 15 ust. 4 powyższej ustawy, stosownie do którego, koszty uzyskania przychodówsą potrącalne tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącalne w roku,w którym zostały poniesione.

Uwzględniając przedstawiony powyżej stan faktyczny oraz przytoczone przepisy prawa podatkowego, stwierdza się co następuje:

Do kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych można zaliczyć wydatki, które zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów. Ponadto, wydatkite nie mogą być wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej. Ustawodawcaw omawianych przepisach nie stawia wprost wymogu, by poniesiony koszt przyniósł określony przychód, lecz oczekuje by był poniesiony w celu jego osiągnięcia.

Zatem, kosztem uzyskania przychodów będą wszelkie uzasadnione racjonalnie i gospodarczo nakłady i wydatki związane z działalnością gospodarczą podatników, którzy poprzezich poniesienie zmierzają do osiągnięcia przychodów ze swej działalności.

Zasady potrącania kosztów uzyskania przychodów w czasie zostały określone w art. 15ust. 4 ustawy podatkowej.

Zgodnie z tym przepisem:

A) Podatnicy uwzględniają w rozliczeniu za dany rok podatkowy koszty, wykazujące bezpośredni związek z przychodami tego roku podatkowego, które:

1) zostały poniesione w tym roku, lub

2) zostały poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lub

3) nie zostały jeszcze poniesione, ale są określone co do rodzaju i kwoty oraz zarachowane.

B) Natomiast w dacie poniesienia koszty podatkowe ujmuje się, jeśli:

1) nie mogły zostać zarachowane w roku podatkowym, którego dotyczą, lub

2) nie można ustalić istnienia bezpośredniego związku pomiędzy kosztem a przychodami danego roku podatkowego (choć wpływ kosztów na funkcjonowanie podmiotu jest udowodniony).

Są to wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganym przychodzie, jednakże ich poniesienie warunkuje jego osiągnięcie (określane często w doktrynie jako kosztypośrednie). Uzasadnienie więc znajduje odnoszenie ich w koszty podatkowe w momencie poniesienia. W stosunku do nich, doszukiwanie się bowiem bezpośredniej relacji z przychodami nie wchodzi w rachubę.

Reasumując, jeśli Spółka wyodrębni koszty wiążące się w sposób bezpośredni z przychodem osiągniętym w danym okresie rozliczeniowym, to winna dokonać ich potrącenia w ciężar kosztów podatkowych właśnie w tym okresie. Natomiast w stosunku do kosztów celowychdla funkcjonowania Firmy, lecz nie wykazujących związku z konkretnymi przychodami, należy przyjąć zasadę rozliczania ich w dacie poniesienia.