W oparciu o stan faktyczny przedstawiony przez podatnika w zapytaniu, Naczelnik Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu wyjaśnia;
Zgodnie z brzmieniem art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr.54 poz. 535) przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów rozumie się wywóz towarów z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.
Stosownie do art. 7 ust. 1 ww ustawy przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, oraz inne czynności wymienione w ust. 1 i 2 tego artykułu.
Zgodnie z art. 20 cyt. wyżej ustawy obowiązek podatkowy w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów powstaje 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów, chyba że:

- podatnik wystawił fakturę, wówczas obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej wystawienia,
- przed dokonaniem dostawy otrzymano całość lub część ceny, wówczas obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z ust. 3 tego artykułu, tj. z chwilą wystawienia faktury potwierdzającej otrzymanie całości lub części ceny.

Stawka opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów została określona w art. 42 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w wysokości 0 % pod warunkiem jednak, że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej i podał ten numer oraz podał na fakturze stwierdzającej dostawę towaru swój numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku poprzedzony kodem PL.
2. podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy (miesiąc lub kwartał) posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium RP i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Stosownie do art. 42 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług dowodami potwierdzającymi dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy są dokumenty, które łącznie potwierdzają wywiezienie i dostarczenie towarów będących przedmiotem tej dostawy.
Dowodami takimi są następujące dokumenty, jeżeli dokumenty te łącznie potwierdzają dostarczenie do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (art. 42 ust. 3 cyt. ustawy):

1) dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju (Polski), z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia w innym kraju członkowskim – w przypadku gdy przywóz jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2) kopia faktury dostawy,
3) specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,
4) dokument potwierdzjący przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium innego kraju wspólnotowego niż Polska.

Wskazane dokumenty są wystarczające dla przeprowadzenia powyższego dowodu w przypadku gdy przewoźnikiem nie jest bezpośrednio dostawca lub nabywca. Jednocześnie wskazać należy, iż powyższe regulacje nie zobowiązują podatnika do zebrania czterech ww dokumentów a jedynie do spełnienia czterech warunków, co może nastąpić w kilku dokumentach.
W przypadku jednak, gdy powyżej wymienione dokumenty nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium innego kraju niż Polska, dowodami, że towary zostały wywiezione z Polski i dostarczone nabywcy w jego kraju, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że wystąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

a) korespondencja handlowa z klientem, w tym zamówienie klienta,
b) dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu,
c) dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania.

Dokumenty wymienione przez ustawodawcę w art. 42 ust. 11 znajdują zastosowanie tylko i wyłącznie w sytuacji, gdy z „dokumentów podstawowych”, tj. wymienionych w art. 42 ust. 3 nie wynika jednoznacznie fakt dostarczenia towaru do nabywcy znajdującego się na terytorium innego kraju członkowskiego. Dokumenty te bowiem pełnią funkcję dodatkowej informacji, która sama w sobie nie jest wystarczająca do spełnienia warunków korzystania z prawa do stawki 0% przy WDT (wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów).
Aby zatem skorzystać z regulacji zawartej w ust. 11 należy przede wszystkim posiadać „podstawowe dokumenty” a ewentualne brakujące w nich informacje uzupełnić danymi z dokumentów wymienionych w ust. 11. Uzupełnienie to dotyczy jedynie treści zawartej w dokumencie a nie uzupełnienia istnienia samego dokumentu jako takiego.
Odnosząc się do kwestii rodzaju dokumentu, jaki winien otrzymać podatnik w sytuacji, gdy dostawa realizowana jest za pośrednictwem spedytora, można przyjąć, iż jako dowód dokonanej dostawy dopuścić należy każdy rodzaj dokumentu, który tę czynność potwierdzi. W przypadku gdy niemożliwe jest otrzymanie przez podatnika oryginału dokumentu przewozowego za dokument potwierdzający dokonanie dostawy należy dopuścić potwierdzoną za zgodność z oryginałem kopię tego dokumentu.
W związku z powyższym odnosząc się do stanu faktycznego opisanego w zapytaniu, stwierdzić należy, że w przypadku dokonywanych przez Spółkę dostaw na zasadzie ex-works kopia dokumentu CMR potwierdzona za zgodność z oryginałem stanowi dokument potwierdzający tą dostawę.
Brak potwierdzenia odbioru towaru przez nabywcę na dokumencie CMR nie przesądza braku możliwości spełnienia warunków z art. 42 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem jeśli podatnik posiada takie potwierdzenie na jakimkolwiek innym dokumencie, którego oryginał jest w posiadaniu podatnika będą spełnione przesłanki z art. 42 ust. 3 ww ustawy, pod warunkiem posiadania faktury oraz specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku.
Zatem Spółka posiadając dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3, zawierające informacje o których mowa w tym artykule jest uprawniona, zgodnie z art. 41 ust. 3 ww. ustawy, do zastosowania stawki podatku 0% w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów.