Działając na podstawie art. 14a ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zmianami), w odpowiedzi na Państwa pismo złożone w dniu 23.07.2004 r., Naczelnik Świętokrzyskiego Urzędu Skarbowego w Kielcach informuje:

1. w sprawie odliczenia podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących transakcje krajowe, a zawierających numery identyfikacji podatkowej (NIP) nadane dla transakcji wewnątrzwspólnotowych.

W myśl art. 88 ust. 4 i art. 96 ust. 11 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535), obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20. Podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT czynny jest obowiązany umieszczać numer identyfikacji podatkowej na fakturach oraz w ofertach. Na mocy art. 97 ust. 10 cyt. ustawy, podmioty, o których mowa w ust. 1 i 2, zarejestrowane jako podatnicy VAT UE, które uzyskały potwierdzenie zgodnie z ust. 9, przy dokonywaniu wewnątrzwspólnotowego nabycia lub wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub przy nabywaniu usług, o których mowa w art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7, podają numer, pod którym są zidentyfikowane na potrzeby podatku, są obowiązane do posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej poprzedzonym kodem PL.

Zgodnie z § 12 ust. 1 pkt 2 i ust. 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27.04.2004 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 971), faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży, powinna zawierać numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11. W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów faktura stwierdzająca tę dostawę powinna zawierać numer podatnika dokonującego dostawy, o którym mowa w art. 97 ust. 10 ustawy, oraz właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej.

Przytoczone wyżej przepisy ograniczają stosowanie numeru identyfikacji podatkowej VAT UE do transakcji związanych wyłącznie z wewnątrzwspólnotową dostawą lub nabyciem towarów. Nie przewidują stosowania powyższego numeru do transakcji krajowych (na dostawy towarów i usług na terytorium kraju). Należy jednak zaznaczyć, że powyższy numer również identyfikuje podatnika.

Zatem, podatek naliczony z faktur VAT dokumentujących transakcje krajowe, a zawierających numery identyfikacji podatkowej (NIP) nadane dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, podlega odliczeniu jedynie pod warunkiem, że podatnik (sprzedawca) wystawiający fakturę VAT, jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny (art. 96 cyt. Ustawy). Na fakturach VAT dokumentujących transakcje krajowe powinien znajdować się numer identyfikacji podatkowej sprzedawcy, przewidziany dla tych transakcji.

Należy zaznaczyć, że w związku z fakturami VAT zawierającymi pomyłki dotyczące jakiejkolwiek informacji m. in. wiążącej się ze sprzedawcą (np. NIP) wystawia się fakturę korygującą zgodnie z § 20 cyt. wyżej rozporządzenia lub można wystawić notę korygującą w myśl § 21 tego rozporządzenia.

2. w sprawie ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem VAT w przypadku, gdy przed złożeniem deklaracji za dany okres sprawozdawczy spółka nie posiada dowodów potwierdzających, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

Zgodnie z art. 42 ust. 12 cyt. wyżej ustawy o podatku od towarów i usług, jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie został spełniony przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres, tj. wystąpił wyżej wspomniany przypadek, podatnik wykazuje tę dostawę w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, jako dostawę na terytorium kraju. Na mocy art. 29 ust. 1 cyt. ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2–22, art. 30–32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrotem jest także otrzymana dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana z dostawą lub świadczeniem usług.

Z przytoczonych przepisów wynika, że w w/w przypadku, dostawę towarów wykazuje się w ewidencji prowadzonej dla potrzeb podatku od towarów i usług i w deklaracji VAT–7 jako dostawę na terytorium kraju, podlegającą opodatkowaniu według przepisów obowiązujących w obrocie krajowym. Podstawą opodatkowania jest obrót, tj. kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku.

Zatem, w w/w przypadku, podstawę opodatkowania oraz podatek od towarów i usług ustala się rachunkiem „w stu” od kwoty należności (kwoty brutto) wykazanej w fakturze, uwzględniając prawidłową stawkę podatku. Podatku od towarów i usług nie ustala się od kwoty należności (wartości brutto) określonej fakturą jako iloczynu tej kwoty i prawidłowej stawki podatku.

Nadmienia się, że otrzymanie przez podatnika dokumentów potwierdzających odbiór przez nabywcę towarów będących przedmiotem dostawy wewnątrzwspólnotowej, upoważnia podatnika do korekty uprzednio złożonej deklaracji podatkowej na zasadzie art. 42 ust. 13 i 14 cyt. ustawy.

3. w sprawie wypłaty przez spółkę premii pieniężnych (bonusów) i ich fakturowania.

W każdym przypadku rozstrzygnięcie, czy premia pieniężna przyznana dla nabywcy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, czy też nie, decyduje analiza treści umowy zawartej między stronami.

Jak wynika z pisma podatnika spółka zawiera ze swoimi odbiorcami porozumienia, w których określa wysokość obrotów, jakie powinni uzyskać, aby po ich przekroczeniu otrzymać premię pieniężną (bonus), która obliczana jest jako określony procent od uzyskanego obrotu.

Z powyższego wynika, że wypłacaną kontrahentowi premię pieniężną można przyporządkować do konkretnych transakcji. Istnieje bowiem ścisły związek pomiędzy wypłaconą premią a wcześniejszą dostawą towarów. W takim przypadku premia ta stanowi formę rabatu obniżającego kwotę należną z tytułu sprzedaży towarów, ponieważ pośrednio obniżeniu ulega cena towaru. Tym samym taka premia pieniężna pod względem ekonomicznym tożsama jest z rabatem. W świetle powyższego do wypłacanych premii pieniężnych ma zastosowanie art. 29 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług. W myśl ust. 1 tego artykułu podstawą opodatkowania jest obrót, tj. kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Zgodnie z ust. 4 tego artykułu obrót zmniejsza się o kwoty udokumentowanych prawnie dopuszczalnych i obowiązujących rabatów (bonifikat, upustów). Udokumentowanie w/w czynności powinno nastąpić zgodnie z § 19 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27.04.2004 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 971) - tj. poprzez wystawienie faktur korygujących.

4. w sprawie zastosowania stawki podatku 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, jeśli przed złożeniem deklaracji za dany okres rozliczeniowy, podatnik dokonujący takiej dostawy spełnia warunki określone w art. 42 ust. 1 pkt 1, natomiast dowodami, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 są kopia faktury dostawy, packing list i pisemne potwierdzenie dostawy otrzymane od odbiorcy fax-em lub emailem.

Zgodnie z art. 42 ust. 3 i 4 cyt. ustawy, dowodami dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, są następujące dokumenty potwierdzające łącznie fakt dostawy towarów:
• dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku, gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi);
• kopia faktury dostawy;
• specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku;
• dokument potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Natomiast w przypadku wywozu towarów przy użyciu własnego środka transportu dostawcy lub nabywcy, podatnik oprócz kopii faktury i specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku, winien posiadać dokument zawierający szczegółowe dane dostawcy i nabywcy, określenie towarów i ich ilości, potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę w miejscu docelowym w kraju nabywcy, rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary.

Z Waszego pisma wynika, że wywóz towarów dokonywany jest przez nabywcę, przy czym nie określono przewoźnika tych towarów, tj. czy jest to własny środek transportu nabywcy, czy też obcego przewoźnika wykonującego zlecenie nabywcy.

Z załączonych do Waszego pisma dokumentów nie wynika jednoznacznie, że towar został wywieziony do kraju nabywcy. Na kopii faktury dostawy i packing listu zawierającego specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, brak jest podpisu i pieczątki nabywcy towarów, potwierdzającego fakt dostawy.

Ponadto nie załączono:
• dokumentów przewozowych wystawionych przez przewoźnika (spedytora), z których wynikałoby jednoznacznie, że towar dotarł do miejsca ich przeznaczenia w kraju nabywcy (np. listy przewozowe CMR) lub
• dokumentu określonego art. 42 ust. 4, zawierającego m. in. potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę w miejscu docelowym oraz rodzaj i numer rejestracyjny środka transportu nabywcy – w przypadku, gdy towary są wywożone przez nabywcę własnym środkiem transportu.

Posiadanie w/w dokumentów przewozowych, a nie załączonych do Waszego pisma, jest ustawowym wymogiem prawnym. Przepisy ustawy nie zwalniają z tego obowiązku przypadków, gdy wywóz towarów jest dokonywany przez nabywcę.

Należy zaznaczyć, że art. 42 ust. 11 cyt. ustawy ma zastosowanie w okolicznościach, gdy dostawca towarów dysponuje dokumentami wymaganymi art. 42 ust. 3 i 4, lecz dokumenty te nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy. Wówczas można uznać za dowody dostawy towarów inne dokumenty, m. in. korespondencję handlową z nabywcą, dokumenty potwierdzające zapłatę za towar (np. przelewy).

Wobec wad merytorycznych i niekompletności dowodów potwierdzających jednoznacznie dostawę towarów do nabywcy, ma zastosowanie art. 42 ust. 12 cyt. ustawy, zgodnie, z którym, podatnik wykazuje taką dostawę w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, jako dostawę na terytorium kraju, podlegającą opodatkowaniu na zasadach obowiązujących dla krajowych dostaw towarów.