Obciążenie przez kontrahenta kosztami dokonanych poprawek nabywanych wyrobów od Spółki należy potraktować jako usługi na ruchomym majątku rzeczowym. Usługi na ruchomym majątku rzeczowym są szeroko zdefiniowaną kategorią usług, mieszczą się w niej bowiem wszelkie usługi związane z majątkiem ruchomym takie jak np. naprawy, remonty.
W myśl art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535) w przypadku świadczenia usług na ruchomym majątku rzeczowym miejscem świadczenia tych usług jest miejsce gdzie usługi są faktycznie świadczone. Należy jednak podkreślić, że w przypadku świadczenia przedmiotowych usług istnieje możliwość zmiany miejsca opodatkowania. Zgodnie z art. 28 ust. 7 ustawy, jeżeli nabywca tych usług podał świadczącemu numer identyfikacyjny, pod którym jest zidentyfikowany w innym państwie członkowskim niż państwo, w którym usługa została faktycznie wykonana wówczas miejscem świadczenia usługi jest państwo, które wydało ten numer, pod warunkiem że towary po wykonaniu tych usług zostaną wywiezione z terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi te zostały faktycznie wykonane. Przepis ust. 8 ww. artykułu stanowi, że w przypadku, gdy usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy (tj. polski podatnik podatku od towarów i usług), przepis ust. 7 stosuje się, jeżeli towary po wykonaniu usług zostaną niezwłocznie, nie później niż w terminie 30 dni od wykonania na nich usług, wywiezione poza terytorium kraju.
Zatem warunkiem zastosowania przez podatnika przepisów art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d w powiązaniu z art. 28 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług skutkujących opodatkowaniem wykonywanych przez Spółkę usług poza terytorium kraju, jest niezwłoczny wywóz towaru po wykonaniu na nim usług poza terytorium kraju, nie później niż 30 dnia od dnia wykonania usługi.
Odnosząc się bezpośrednio do sytuacji przedstawionej przez podatnika przy ustaleniu miejsca świadczenia usług na rzeczowym majątku ruchomym, należy stwierdzić, iż warunek wywozu towarów nie zostanie spełniony, a więc zastosowanie znajdzie zasada ogólna wyrażona w art. 27 ust. 2 pkt 3d ustawy, która stanowi, iż miejscem świadczenia przedmiotowych usług będzie miejsce, gdzie usługi są faktycznie świadczone (por. art. 9(2c) VI Dyrektywy). W związku z tym, obciążenie Spółki przez kontrahenta z terytorium Wspólnoty kosztami naprawy wad sprzedanych wyrobów nie będzie opodatkowane na terytorium kraju.