Zgodnie z przepisami art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług /Dz. U. 54, poz. 535/ obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa art. 86 ust. 3 i 5.
Z zapisów zawartych w przytoczonych przepisach wynika, że podatnikowi będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu paliwa, w przypadku jeżeli dopuszczalna ładowność określona na podstawie świadectwa homologacji (lub odpisu z decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania homologacji) danego samochodu będzie wyższa od dopuszczalnej ładowności wyliczonej według „specjalnego” wzoru: DŁ = 357kg + n * 68kg, gdzie Dł – oznacza dopuszczalną ładowność, a n – oznacza ilość miejsc łącznie z miejscem dla kierowcy.

Pojazdy, które w wyciągu ze świadectwa homologacji (lub w odpisie decyzji) nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub ilości miejsc, uznaje się również za samochody osobowe i stosuje się do nich ograniczenia dotyczące odliczania podatku VAT z tytułu zakupu paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu.

Obowiązek homologacji pojazdów oraz możliwość zwolnienia z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji wprowadzono dnia 01 stycznia 1984 r. zgodnie z art. 55 ustawy z dnia 01 lutego 1983 r.. Prawo o ruchu drogowym /Dz. U. Nr 6, poz. 35/. Pierwsze świadectwa homologacji typu zostały wydane przez Ministra Komunikacji z datą 31 stycznia 1984r. Zarówno w okresie wcześniejszym jak i obecnie świadectwa te wydaje minister właściwy ds. transportu na podstawie badań homologacyjnych. Świadectwa te są przechowywane w Ministerstwie Infrastruktury oraz przez podmiot (producenta, importera) dla którego zostało ono wydane.Od 1984r. producent lub importer nowych pojazdów obowiązany był dołączyć do sprzedawanych pojazdów wyciąg ze świadectwa homologacji, będący dla organu rejestrującego źródłem informacji o jego danych technicznych.

W sytuacji, kiedy podatnik posiada używany samochód ciężarowy z państw członkowskich Unii Europejskiej, należy wyjaśnić, że np. europejskie świadectwa homologacji przechowują odpowiednie władze homologacyjne państw członkowskich, które te świadectwa wydały oraz producent danego typu pojazdu.
Jednakże, z przepisów nie wynika, aby sam brak u podatnika odpisu świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, skutkował uznaniem jego pojazdu za samochód osobowy. Istotne jest bowiem, aby z homologacji wydanej dla danego typu samochodów wynikało uprawnienie, którego podatnik dowodzi tj., że ładowność tego samochodu jest wyższa niż określona powyższym wzorem.

Ograniczenie w zakresie kwoty podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 3 i 5 powołanej ustawy nie ma zastosowania do ciągników siodłowych. Tym samym nie stosuje się ograniczenia, o którym mowa w art. 88 ust. 1 pkt 3 cytowanej ustawy z dnia 11 marca 2004 r. do odliczenia kwoty podatku naliczonego zawartego w cenie paliw do napędu tych ciągników. Kwota podatku naliczonego zawartego w cenie paliw wykorzystywanych do napędu tych ciągników, podlega odliczeniu na zasadach określonych w cytowanej ustawie. Pojazdy te zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług mieszczą się zasadniczo w grupie ciągników drogowych i są one zaprojektowane co do zasady do ciągnięcia naczepy połączonej z tym pojazdem za pomocą siodła.