Naczelnik Urzędu Skarbowego w Oświęcimiu, na podstawie art. 14 a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) - w odpowiedzi na pismo z dnia 6 grudnia 2004 r. dotyczące udzielenia pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w sprawie odliczenia wydatków na cele rehabilitacyjne – wyjaśnia co następuje:

W świetle z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) - dalej updof- podstawę obliczenia podatku stanowi dochód po odliczeniu wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Stosownie do art. 26 ust. 7 a pkt 3 updof – za wydatki na cele rehabilitacyjne uważa się m.in. wydatki poniesione na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Zgodnie z art. 26 ust. 7 c updof wysokość wydatków na cele określone w ust. 7 a ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie. Wydatki na cele rehabilitacyjne podlegają odliczeniu przez podatników, na których utrzymaniu pozostają następujące osoby niepełnosprawne: współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe – jeżeli w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają kwoty 9.120,00 zł. (art. 26 ust. 7 e updof).

Warunkiem odliczenia wydatków – zgodnie z art. 26 ust. 7 d updof jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:
1) orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach lub
2) decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy albo rentę szkoleniową, albo orzeczenia o rodzaju i stopniu niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Wydatki na cele rehabilitacyjne – zgodnie z art. 26 ust. 7 b updof podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że żona podatnika jest osobą niepełnosprawną zaliczoną do I grupy inwalidztwa z tytułu niepełnosprawności narządu wzroku, dla której został zakupiony telewizor.Powołany na wstępie zapis art. 26 ust. 7a pkt 3 updof stanowi, że za wydatki na cele rehabilitacyjne uważa się wydatki poniesione m.in. na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń (...) niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, a zatem poniesiony przez podatnika wydatek na zakup telewizora nie podlega odliczeniu, gdyż telewizor jest sprzętem RTV i nie wykazuje cech indywidualnego przeznaczenia. Jest sprzętem ogólnego użytku, przeznaczonym do korzystania przez nieokreślony krąg osób.

Zatem zajęte stanowisko w przedmiotowej sprawie nie jest zgodne z obowiązującymi przepisami w tym zakresie.