INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 lutego 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 02 marca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zwrotu osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym w zakresie ustalenia prawa do uzyskania zwrotu części poniesionych wydatków – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02 marca 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zwrotu osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym w zakresie ustalenia prawa do uzyskania zwrotu części poniesionych wydatków.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest właścicielką dwóch działek rekreacyjnych o nr 4407/21 i 4405/21. Sąsiadujące ze sobą działki zostały zakupione w listopadzie 2010 r. celem wybudowania domu i zamieszkania w nim. W tym celu powstał indywidualny projekt budowlany „budynek letniskowy całoroczny”. W maju 2011 r. wnioskodawczyni otrzymała pozwolenie na budowę i tego samego miesiąca rozpoczęła budowę. Dom – 186 m2 składa się z salonu z kuchnią, 1 pokoju, antresoli, garderoby, łazienki, kotłowni, WC. Budynek jest ocieplony, wyposażony w instalację wodną (własna studnia głębinowa), kanalizację (szczelne szambo), instalację elektryczną, TV, centralne ogrzewanie (piec na ekogroszek), ciepłą wodę użytkową. Dom dodatkowo wyposażony jest w kominek, rozprowadzone jest również ogrzewanie podłogowe. Budynek jest w fazie wykończeniowej. Po jego wykończeniu w bieżącym roku wnioskodawczyni zamierza w nim zamieszkać na stałe. Wnioskodawczyni dodała, iż została poinformowana że nie przysługuje jej zwrot ze względu na charakter pozwolenia na budowę „dom letniskowy całoroczny”.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wnioskodawczyni jest uprawniona do skorzystania ze zwrotu części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych...

Zdaniem wnioskodawczyni, budynek spełnia warunki określone w art. 3 pkt 2a Prawa budowlanego jako budynek mieszkalny jednorodzinny. Został wzniesiony w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych i potrzeby te może zaspokajać. Budynek nie stanowi lokaty kapitału, nie powstał w celu zaspokojenia potrzeb rekreacyjnych. Poza wybudowanym domem wnioskodawczyni nie przysługuje żaden tytuł prawny do innego mieszkania, domu ani nieruchomości. Dom jest wyposażony we wszystkie instalacje, przyłącza, jest trwałe związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych, posiada dach i fundament, stanowi konstrukcyjnie samodzielną całość, ma wydzielone pomieszczenia mieszkalne. Zakwalifikowanie budynku, jako letniskowego wynika jedynie z funkcji terenu i decyzji pozwolenia na budowę a nie ze sposobu jego użytkowania. Budynek służyć będzie zaspokojeniu stałych potrzeb mieszkaniowych rodziny (wnioskodawczyni i syna) stanowić będzie lokum w którym koncentrować będzie się życie rodzinne. Dlatego zdaniem wnioskodawczyni ma ona prawo do zwrotu części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Ustawa z dnia 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (Dz. U. Nr 177, poz. 1468 z późn. zm.), reguluje zasady zwrotu osobom fizycznym części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych przez te osoby w związku z budową i remontem budynku mieszkalnego lub jego części.

W art. 2 pkt 1 ww. ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym została zawarta definicja budynku mieszkalnego. W myśl tego przepisu, ilekroć w ustawie jest mowa o budynku mieszkalnym - rozumie się przez to budynek lub jego część, służące zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, oraz związane z nimi urządzenia techniczne zapewniające możliwość użytkowania tego budynku lub jego części zgodnie z ich przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków. Przepis ten definiuje pojęcie budynku mieszkalnego przez odniesienie do pojęcia budynku, które nie zostało jednak w ustawie o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym zdefiniowane.

Określając zatem pojęcie budynku, należy odnieść się do definicji zawartej w prawie budowlanym. Budynkiem, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 07 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016 z poźn zm.) jest obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Decydujące znaczenie dla kwalifikacji danego obiektu budowlanego jako budynku mieszkalnego jest przeznaczenie budynku. Nie jest istotna klasyfikacja statystyczna danego obiektu budowlanego. Charakteru budynku nie determinuje także treść miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego czy też treść decyzji o warunkach zabudowy lub o pozwoleniu na budowę. Istotne znaczenie ma tylko to, czy dany obiekt został wzniesiony w celu zaspokajania potrzeb mieszkaniowych i czy potrzeby takie może zaspokajać.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym, osoba fizyczna ma prawo do zwrotu części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych w związku z:

1. budową budynku mieszkalnego;
2. nadbudową lub rozbudową budynku na cele mieszkalne lub przebudową (przystosowaniem) budynku niemieszkalnego, jego części lub pomieszczenia niemieszkalnego na cele mieszkalne, w wyniku których powstał lokal mieszkalny spełniający wymagania określone w odrębnych przepisach;
3. remontem budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego.
   
   

Stosownie do treści art. 3 ust. 2 ww. ustawy zwrot, o którym mowa w ust. 1, dotyczy wydatków poniesionych i udokumentowanych fakturami wystawionymi od dnia 01 maja 2004 r.

Zwrot, o którym mowa powyżej, dotyczy wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych, które do dnia 30 kwietnia 2004 r. były opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%, a od dnia 01 maja 2004 r. są opodatkowane podatkiem VAT, tj. stawką 22% i wyższą (art. 3 ust. 3 w zw. z art. 11a ust. 1 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 3 ust. 4 ww. ustawy dokumentem stanowiącym podstawę do obliczenia kwoty zwrotu części wydatków, o których mowa w ust. 1, jest faktura wystawiona dla osoby fizycznej. Z kolei w myśl art. 2 pkt 3 ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym ilekroć w ustawie jest mowa o fakturze - rozumie się przez to fakturę VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, dokumentującą zakupy, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Stosownie do art. 4 ust. 1 ww. ustawy prawo do zwrotu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, przysługuje pod warunkiem, że osoba fizyczna lub jej małżonek nie dokonywali czynności, o których mowa w art. 3 ust. 1, jako podatnicy podatku od towarów i usług, w celu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

W myśl natomiast art. 4 ust. 2 ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków, związanych z budownictwem mieszkaniowym, prawo do zwrotu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, przysługuje pod warunkiem, że osoba fizyczna posiada:

1. prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz 2016 z późn. zm.) albo tytuł prawny do budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego w przypadku inwestycji określonej w art. 3 ust. 1 pkt 3;
2. pozwolenie na budowę w przypadku inwestycji, dla której zgodnie z ustawą z dnia 07 lipca 1994 r. - Prawo budowlane wymagane jest takie pozwolenie.
   
   

W myśl regulacji zawartej w art. 5 ust. 5 pkt 2 ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym, kopie faktur dokumentujących poniesione wydatki należy załączyć do składanego w urzędzie skarbowym wniosku o zwrot niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym poniesionych od dnia 01 maja 2004 r. (VZM-1).

Natomiast w myśl art. 3 ust. 8 ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych ogłosi, w drodze obwieszczenia, wykaz materiałów budowlanych uwzględniający materiały budowlane, które do dnia 30 kwietnia 2004 r. były opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%, a od dnia 01 maja 2004 r. są opodatkowane podatkiem VAT.

Obowiązujący do 31 grudnia 2010 r. wykaz materiałów budowlanych, których zakup uprawniał do otrzymania zwrotu niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym, zawarty był w załączniku do obwieszczenia Ministra Transportu i Budownictwa z dnia 30 grudnia 2005 r. w sprawie ogłoszenia wykazu materiałów budowlanych, które do dnia 30 kwietnia 2004 r. były opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%, a od dnia 01 maja 2004 r. są opodatkowane podatkiem VAT (Dz. Urz. MTiB z 2006 r. Nr 1, poz. 1).

Natomiast od 01 stycznia 2011 r. obowiązuje załącznik do obwieszczenia Ministra Infrastruktury z dnia 03 września 2010 r. w sprawie ogłoszenia obowiązującego od dnia 01 stycznia 2011 r. wykazu materiałów budowlanych, które do dnia 30 kwietnia 2004 r. były opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%, a od dnia 01 maja 2004 r. są opodatkowane podatkiem VAT (Dz. Urz. Min. Infrastruktury Nr 11, poz. 35). Wykaz ten opiera się na symbolach Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług opublikowanej w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że wnioskodawczyni po uzyskaniu w maju 2011 r. pozwolenia na budowę domu letniskowego całorocznego rozpoczęła jego budowę. Wnioskodawczyni wskazała, że budynek jest ocieplony, wyposażony w instalację wodną, kanalizacyjną, elektryczną, TV, centralne ogrzewanie, ciepłą wodę użytkową. Budynek jest w fazie wykończeniowej a po jego wykończeniu w bieżącym roku wnioskodawczyni zamierza w nim zamieszkać na stałe z synem. Wnioskodawczyni wskazała, iż budynek będzie służył zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych jej rodziny, będzie stanowił lokum, w którym koncentrować się będzie życie rodzinne.

W przedmiotowej sprawie, podstawą rozstrzygnięcia jest zatem ustalenie czy wnioskodawczyni przysługuje prawo do zwrotu niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym poniesionych na budowę budynku określonego w pozwoleniu na budowę jako budynek letniskowy całoroczny.

Z wykładni systemowej można wywieść, że w pojęciu budynku mieszkalnego mieści się także pojęcie budynku, który wybudowała wnioskodawczyni. Ani ustawa dotycząca prawa budowlanego, ani ustawa podatkowa nie zawiera definicji budynku letniskowego. Co do zasady, o tym czy dom można uznać za letniskowy, czy za budynek mieszkalny, decyduje jego przeznaczenie. Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316), budynek rekreacyjny należy do klasy budynków mieszkalnych, jednakże dla oceny możliwości skorzystania z ulgi istotne jest ustalenie czy w danym budynku podatnik będzie realizował swoje cele mieszkaniowe, czy jedynie potrzeby związane z rekreacją i wypoczynkiem. W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz Sądu Najwyższego utrwaliło się stanowisko, że budynek rekreacyjny może być zaliczony do kategorii budynków mieszkalnych tylko wtedy, gdy będzie użytkowany faktycznie przez właściciela i jego bliskich, służąc tym samym zaspokojeniu podstawowych potrzeb mieszkaniowych. Jeżeli podatnik korzysta z domu jedynie w celach wypoczynkowych, sezonowo, wówczas dom taki uznać należy za letniskowy.

Mając zatem powyższe na względzie stwierdzić należy, że całoroczny budynek letniskowy będzie mieścił się w pojęciu budynku mieszkalnego wówczas, gdy będzie użytkowany faktycznie przez właściciela (i jego bliskich), służąc zaspokojeniu podstawowych potrzeb mieszkaniowych wnioskodawczyni (czyli nie rekreacyjnych, wypoczynkowych, sezonowo bądź w celu lokaty kapitału). Zatem, wybudowany budynek ma stanowić ośrodek zaspokajania codziennych potrzeb związanych z zamieszkiwaniem i typowymi funkcjami mieszkania. Nie chodzi bowiem o wykorzystywanie budynku tylko okresowo, podczas wypoczynku, urlopów, dni wolnych itp.

Biorąc pod uwagę powyżej przedstawioną ugruntowana linię orzeczniczą należy stwierdzić, że jeżeli całoroczny budynek letniskowy będzie, tak jak twierdzi wnioskodawczyni, służył zaspokojeniu własnych potrzeb mieszkaniowych jej rodziny, tj. będzie spełniał całoroczną funkcję mieszkalną (lokum, w którym koncentruje się życie rodzinne), to po spełnieniu wszystkich warunków określonych w ustawie wnioskodawczyni będzie uprawniona do zwrotu części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych w związku z realizacją inwestycji mieszkaniowej.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko wnioskodawczyni należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.