Skutki likwidacji działalności gospodarczej w podatku dochodowym określa art. 24 ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), zgodnie z którym w razie zawiadomienia urzędu skarbowego o likwidacji działalności gospodarczej, dochód ustala się przy zastosowaniu do wartości ustalonej według cen zakupu pozostałych na dzień likwidacji towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadów oraz rzeczowych składników majątku związanego z wykonywaną działalnością, nie będących środkami trwałymi – takiego wskaźnika procentowego, jaki wynika z udziału dochodu w przychodach w okresie ostatnich trzech miesięcy poprzedzających miesiąc, w którym nastąpiła likwidacja działalności, a jeżeli w tym okresie dochód nie wystąpił – w roku podatkowym poprzedzającym rok, w którym nastąpiła likwidacja. Podatek od obliczonego w ten sposób dochodu, zgodnie z art. 44 ust. 4 ustawy ustala się w formie ryczałtu w wysokości 10% tego dochodu. Podatek ten jest płatny w terminie płatności zaliczki za ostatni miesiąc prowadzenia działalności.
Nie ustala się dochodu na dzień likwidacji, jeżeli w wyniku zmiany formy prawnej lub połączenia przedsiębiorstw wartość składników majątku objętych remanentem została wniesiona w formie wkładu lub aportu do nowo powstałego lub istniejącego przedsiębiorcy, albo gdy nastąpiła całkowita lub częściowa zmiana branży.

W przypadku majątku trwałego, dopiero jego odpłatne zbycie spowoduje konsekwencje w podatku dochodowym. Przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanego do działalności gospodarczej ustawodawca zaliczył do przychodów z działalności gospodarczej (art. 14 ust. 2 pkt 1 oraz art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy), nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z tej działalności.
Zgodnie z art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 23 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów (...). Zatem w sytuacji wykorzystywania w działalności gospodarczej środka trwałego, w przypadku którego nastąpiło zrównanie umorzenia z wartością początkową, dalsze jego amortyzowanie jest niezgodne z ustawą.
Zgodnie z treścią art. 22h ust. 3 wyżej powołanej ustawy – podmioty powstałe w wyniku zmiany formy prawnej, podziału albo połączenia podmiotów, o których mowa w art. 22g ust. 12 lub 13, dokonują odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuują metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot o zmienionej formie prawnej, podzielony albo połączony, z uwzględnieniem art. 22i ust. 2 - 7.
Biorąc powyższe pod uwagę należy uznać, iż środki zamortyzowane nie będą podlegały dalszej amortyzacji i nie stanowią kosztów uzyskania w nowo powstałej spółce.